سخنگوی آیساف به کلید : افغانستان را تنها نمی گذاریم!

آقای کارستن یوکوپسن؛ سخنگوی نیروهای آیساف!  تشکر از اینکه به اداره کلید گروپ  تشریف آوردید.

پرسش اول را از افزایش تلفات ملکی در افغانستان آغاز می‌کنم.

پرسش این است که در این اواخر میزان تلفات ملکی در عملیات نیروهای امریکایی و ناتو افزایش یافته  و به گزارش یوناما امسال تنها، 205 فرد ملکی از سوی نیروهای بین‌المللی در افغانستان کشته شده اند – آیا این وضعیت ادامه خواهد یافت.  چرا؟

من نمی‌توانم  گزارش یوناما را تایید کنم  و موافق آن باشم و چیزی دیگری را که باید بگویم این است که  مسئول بیشترین تلفات ملکی در افغانستان مخالفان مسلح دولت (طالبان) هستند  و یکی از عوامل عمده تلفات ملکی انفجار ماینهای کنار جاده ای است که از سوی طالبان جاگذاری می‌شود.

ارقام ارایه شده، نشان می‌دهد که طالبان مسئول 70 درصد کشتار ملکی در افغانستان اند، بلی آیساف  نیز بعضاً  تلفات ملکی را به بار می‌آورد؛ اما ما آن را بررسی می‌کنیم و کوشش می‌کنیم تا در هر حادثه از تلفات ملکی جلوگیری کنیم.

البته ما به عنوان رسانه آزاد از مخالفان مسلح دولت نیز  این پرسش را کرده ایم.

پرسش دیگر را می‌خواهیم این طور مطرح نمایم که آیا  شما موافق هستید که غیر نظامیان در جنگ میان نیروهای بین‌المللی و طالبان گیر مانده و کشته می‌شوند؟

متاسفانه نوع جنگی که از سوی مخالفان مسلح دولت افغانستان راه اندازی شده  همین طور است که تلفات ملکی را در قبال دارد. اما یکی از اولویت کاری آیساف در افغانستان این است که  تلفات  غیر نظامیان را به حد اقل کاهش دهیم و دیگر اولویت‌های کاری ما تامین امنیت و ثبات در افغانستان است که در این راستا نیز تلاش می‌کنیم.

به نظر شما اگر نیروهای امریکایی و ناتو همین فردا افغانستان را ترک کنند، چه اتفاقی میفتد ؟

جدول زمانی به خاطر پروسه انتقال مسئولت امنیت از نیروهای  بین المللی به نیروهای افغان، قبلاً مشخص شده واضح و روشن است، ما این روند را آغاز کرده ایم، این روند تقریباً دو هفته پیش آغاز شد و نیروهای امنیتی افغان روز به روز مسئولیت را بر عهده خواهند گرفت  و ما قادر هستیم  تا این روند را به شکل موفقانه تا سال ۲۰۱۴ میلادی ادامه دهیم و به پایان برسانیم، ما خوشبین هستیم که می‌توانیم به این هدف برسیم.

در حالی که جورج دبیلو بوش رییس جمهور سابق امریکا و مقامات فعلی امریکا به این نتیجه رسیده اند که القاعده دیگر تهدید جدی برای غرب  و امریکا نیست، حال چه تهدیدی وجود دارد که جنگ در افغانستان باید ادامه یابد؟

مردم افغانستان و جامعه بین‌المللی یک هدف و یک مرام دارند و آن تهدید  از سوی القاعده و تروریستان است، آموزش‌های را که آنها در افغانستان و در مناطق سرحدی افغانستان  فرا می‌گیرند  خود یک تهدید برای جامعه جهانی محسوب می‌شود،  از سوی دیگر مردم افغانستان و جامعه بین‌المللی هر دو یک هدف را تعقیب می‌کنند  و آن اینست که نمی‌خواهند عاملان جنایات و خشونت‌ها (کسانی را که مانع به مکتب رفتن زنان می‌شدند، زنان را به شفاخانه‌ها اجازه ورود نمی‌دادند و حال با حملات شان مردم عام را می‌کشند) دوباره برگردند. جامعه بین‌المللی در افغانستان حضور دارد تا زندگی را برای مردم افغانستان مصون بسازد و هر زمانی‌که مردم افغانستان این احساس را کردند که مصون هستند ما به خانه خود بر می‌گردیم.

به هر صورت  وارد یک بحث دیگر می شویم.

در حالی که واقعات مربوط به جنگ در افغانستان که تلفاتی زیادی را هم در قبال داشته رو به افزایش است  – و همچنان ساحه فعالیت طالبان نیز گسترش  یافته   و کنترول این وضعیت به ملیاردها دالر هزینه نیاز دارد – حال شما چه فکر می‌کنید آیا امریکا وناتو این جنگ را خواهند برد؟  و یا هم شما این جنگ را باخته اید؟

مردم افغانستان این جنگ را خواهند برد، در این جنگ ما نه بلکه مردم افغانستان برنده خواهند بود و ما آنان را حمایت می‌کنیم تا در این جنگ موفق شوند.

من باید بگویم که مخالفان مسلح دولت افغانستان، بیشتر از ماین‌های کنار جاده‌ای استفاده کرده اند که تلفات ملکی را نیز به بار آورده و در بهار امسال که عملیات تهاجمی را اعلام کرده اند نیز  موثر  نبوده است و از سوی دیگر توانایی نیروهای افغان بیشتر شده است، دوهفته قبل من به ولسوالی ارغنداب ولایت قندهار سفر کردم،  پولیس افغان در منطقه حاکم است و مردم به خوبی زندگی می‌کنند و من به تامین این وضعیت افتخار می‌کنم و مردم افغانستان هم باید افتخار کنند.

به عنوان  آخرین پرسش، اهمیت پایگاه نظامی امریکا در افغانستان از دید شما چه خواهد بود؟

من نمی خواهم آنچه را که قرار است در آینده‌ها اتفاق بیفتد؛ یعنی هماهنگی میان دولت امریکا و افغانستان در این مورد را پیشبینی کنم، باید منتظر ماند که چه پیش خواهد آمد  اما یک موضوع را واضح می‌سازم که  رهبری جامعه بین‌المللی گفته اند که بعد از سال 2014 نیز در افغانستان حضور خواهند داشت و ما نمی‌خواهیم که اشتباه تنها گذاشتن افغانستان را مانند سال 1990 تکرار نمایم. اما امید وار هستم پس از سال 2014 میلادی کمترین کمک‌های جامعه جهانی در راستای جنگ  و بیشترین آن در بخش‌های دیگر به مصرف برسد.