روز جمعه 22 اسد، بار دیگر زخم های بهسود و دایمیرداد، در ناحیۀ سیزدهم شهر کابل، در دامنۀ کوه قورغ سر باز کرد و خونش تا شهر کابل جریان پیدا کرد و خانه هایی به آتش کشانده شد.
این درگیری که بعد از مشاجره میان کوچی ها و هزاره های این منطقه رخ داد، منجر به زخمی شدن عده ای از دو طرف گردید و نشان داد که اگر چنین قضایای به طور اساسی و ریشه ای حل نگردند و ماست مالی شوند، هر آن امکان سرباز کردن و خون ریختنش در جای دیگری ممکن میگردد.
کوچی ها که دامنۀ دولتی کوه قورغ را علفچر خود می دانند، امسال نیز با رمه های خود دران جا بجا شده ، اما قسمتی ازین دامنه ها، توسط مافیای زمین غصب و به هزاره ها تقسیم و حینیکه اقدام به خط کشی نمودند، کوچی ها واکنش نشان داده که بعد از یک مشاجرۀ تند میان دو طرف درگیری شزوع شد.
مل پاسوال خلیل الله دستیار معاون قومندانی امنیۀ کابل به رسانه ها گفت که ابتدا حمله از سوی هزاره ها بر کوچی ها شروع شد و بعد کوچی ها دست به حملۀ متقابل زدند.
بعد از آنکه نیروهای پولیس و اردوی ملی به منطقه رسیدند و میان دو طرف حایل شدند، با فیر های هوایی دو طرف درگیر متفرق شده. گفته میشود که در درگیر و فیر های هوایی از دو طرف بیش از 20 تن زخمی شدند. درین درگیری چند غژدی کوچی ها به وسیلۀ هزاره ها به آتش کشیده شد که سوختگی ها و دود ناشی ازان را رسانه ها به تصویر کشیدند.
هزاره ها بعد از متفرق شدن در پای کوه قورغ، بار دیگر در پل خشک دشت برچی واقع غرب کابل تجمع کرده و به رهپیمایی خشمگینی دست زدند که تا پل سوخته و کوته سنگی پیش آمدند.
در مسیرحرکت، راهپیمایان حوزۀ سیزدهم پولیس را آتش زدند، تصاویر کاندیدان را به زمین کوفتند و شیشه های بسیاری را شکستندکه با مقابلۀ پولیس ضد شورش این تظاهرات بعد از دوساعت خاموش گشت و تا حدی درین منطقه از سوی نیرو های امنیتی منع عبور به اجرا گذاشته شد.
اینکه این درگیری با تمام حساسیت های که میان این دو گروه قومی از چند سال به این سو وجود دارد و چرا در این روز ها در کابل انعکاس خود را با خون و حاکستر یافت، این باور را که بار دیگر زورمداران و زورگویان که همیشه از خون توده های مردم برای رسیدن به ثروت و قدرت استفاده میکنند و درین روز ها کمپاین انتخاباتی گرم است، زنده کرد و بیشتر مردم به این عقیده اند که این افراد اقدام به زمینه سازی کرده و جوانان دو طرف را جنگاندند تا از آب گل آلود ماهی مرادبگیرند.
مقامات دولتی اعلان کردند که در رابطه با این قضیه 20 تن را به عنوان محرک حادثه دستگیر کرده و باز پرس از آنان جریان دارد.
خلیلی معاون دوم رئیس جمهور در جریان درگیری خود را به محل حادثه رساند، اما تا حال توضیحی نداده که او درین جنگ چه وظیفۀ قانونی داشته تا خود در جنگ میان دو گروه افغان حضور یابد. همه می پرسند که آیا او برای روحیه دادن یک طرف جنگ و یا خاموش کردن غایله به چنان فوریتی به محل رسیده بود؟
وی چند ماه قبل که درگیری میان دو طرف در بهسود و دایمیرداد رخ داد، به آنجا رفت و گفت خلیلی اولین کسی باید باشد که این بار خونش بریزد.
ملا تره خیل که چندی قبل بادیگارد هایش دو تن را در شهر کابل کشتند و هفت تن را زخمی نمودند و مورد پیگرد قرار دارد، درین روز اعلان کرد که او دروازۀ شرقی کابل را نظارت کرده و نگذاشته تا کوچی های بیشتری وارد منطقه جنگی شوند و جنگ شدت بیشتری بیابد که مطمئناً مورد تحسین مقامات ارشد دولتی قرار خواهد گرفت!!
جنگ و خونریزی میان کوچی ها و هزاره ها که ریشۀ آن تا هنوز در بهسود و دایمیرداد نخشکشیده و فقط با امتیاز دادن های دولت موقتاً آرام شده و هر لحظه در هر جای امکان بروز دوبارۀ آن وجود دارد، نمیشود بدون ارزیابی و تحقیق و رسیدن حق به حقدار پایان یابد.
این مسئله زمانی به طور ریشه ای حل میگردد که بزرگان و ریش سفیدان بیطرف محل در همکاری نزدیک با خارنوالی، محاکم و نیرو های امنیتی بر طبق قانون و با قوت و قدرت و بدون اینکه تبانی و جور آمدی با هیچ زور مداری از دو طرف مطرح گردد،این غایله به طور اساسی و ریشه ای حل شود.
در غیر آن فردا در هلمند، پس فردا در هرات و بعد درهر جایی که چنین زمینۀ داشته باشد، به وقوع خواهد پیوست و درین سوختن ها فقط آنانی که سالها مردم افغانستان را به نام قوم و قبیله جنگانده و از آن به شهرت، قدرت و ثروت رسیده ، سود خواهند برد و وحدت ملی کشور فدای خواستهای چنین افرادی خواهد شد و این زخم برای بیگانگان بیشتر زمینۀ مداخله و به جان هم انداختن افغانها را مساعد خواهد ساخت، همسایگانی که در کمین نشسته و برای چنین درگیری های میان مردم افغانستان ذوق میزنند و ثانیه شماری می کنند.
کلیدگروپ را در تویتر و فیس بوک دنبال کنید
