خیلی از مهاجران افغان که از ایران اخراج شده‌اند، این شب روز ها در ولایت هرات زندگی شان را در بی‌سرپناهی سپری می کنند. آنان می گویند که از یک سو نگران اعضای خانواده‌های شان می‌باشند که در آنسوی سرحد گیرمانده‌اند، از سوی دیگر با مشکل بی‌سرپناهی روبه‌رو هستند.
آنان از مسئولان حکومتی می‌خواهند که هرچه زودتر زمینه پیوستن اعضای خانواده‌های شان را فراهم نمایند.
لیلی، مادری که یک ماه پیش به گونۀ اجباری از ایران اخراج شده، می‌گوید که غم و اندوه سه فرزند خورد سالش که در شهر مشهد ایران گیرمانده‌اند، زندگی را به کام وی تلخ کرده است.
” من پنج سال در ایران بودم. شوهرم مریض بود و خودم کار می کردم. اکنون که ما را رد مرزکرده، سه بچه‌ام در ایران گیر مانده‌اند. آنان 11 ، 10 و 9 ساله استند و همسایه سابق من در ایران از آنها محافظت می‌کند.”
خیال محمد که 53 سال سن دارد و باشنده اصلی ولایت بدخشان است، می‌گوید تمام دار و ندارش در ایران مانده و خودش با یک جوره لباس که بر تن داشته، به گونۀ اجباری اخراج شده است.
“تمام وسایل من در ایران ماند، ما را گرفتند و رد مرز کردند. من با همین ریش سفید با یک جوره لباس به کشور برگشتم و حال حتی لباس دیگری ندارم که بر تن کنم. هشت نفر نانخور اعضای خانه ام استند و بیکاری باعث شده بود که به ایران بروم.”
در همین حال مسئولان در ریاست مهاجرین ولایت هرات با تائید مشکلات مهاجرین اخراج شده از ایران و پاکستان، می‌گویند در تلاش فراهم سازی امکانات زندگی و حل مشکلات آنان هستند.
آدم خان سعد، رییس این اداره می‌گوید:”تا حال خانه‌های دایمی برای مهاجران ساخته نشده، بلکه سرپناه‌های موقت ایجاد شده است. کسانی که اعضای فامیل شان در کشورهای دیگر گیرمانده باشند، پس از آنکه ثابت شود، ما اسناد آنها را در یک ساعت طی مراحل می‌توانیم.”
مهاجران تازه برگشته به کشور در حالی از نداشتن سرپناه و مشکلات اقتصادی شکایت دارند که کمیشنری عالی سازمان ملل در امور پناهندگان در تازه‌ترین گزارش خود وضعیت زندگی مهاجران افغان را در سال 2024 چه در داخل و چه در خارج از کشور چالش بر انگیز عنوان کرده است.
کلیدگروپ را در تویتر و فیس بوک دنبال کنید
