محمد نعیم وردک؛ سخنگوی دفتر سیاسی طالبان در قطر، در توییت تازهاش نوشتهاست که رؤسا و برخی از اعضای هیئتهای دو طرف، شام دوشنبه (4 حوت) نشستی را در یک فضای خوب، برگزار کردند.
غلام فاروق مجروح؛ عضو هیات مذاکرهکنندهی دولت افغانستان نیز برگزاری این نشست را تایید نموده و گفتهاست که قرار است از روز سهشنبه (5 حوت) تیمهای تماس دو طرف، روی جزییات اجندا کار را آغاز کنند.
دور دوم مذاکرات در دوحه به تاریخ هفدهم جنوری پس از آنکه رهبری جدید ایالات متحدهی امریکا از بازنگری موافقتنامهی امریکا با طالبان و پروسه صلح افغانستان حرف زدند، روند مذکرات به بنبست کشانیده شد.
هیات طالبان بهجای مذاکرات، سفرها به کشورهای منطقه را ترجیح دادند و از آن طریق موضعگیریهای جدید اختیار نمودند.
مردم افغانستان که در یکیدوسال اخیر بیش از پیش به صلح خوشبینی پیدا کرده بودند، با به بنبستکشانیدهشدن پروسهی صلح، باور شان نسبت به این پروسه را از دست دادند؛ چون در این مدت در اثر انفجارهای پیدرپی در مرکز و ولایات کشور، در کنار نیروهای دولتی، تلفات بیشماری به مردم ملکی بهخصوص زنان و کودکان نیز وارد گردید.
در آخرین رویدادهای خونین در مرکز کشور، میتوان به زخمیشدن یک خانم و دو فرزندش و کشتهشدن یک سپندی اشاره کرد.
مردم این لحظه را چهگونه فراموش خواهند کرد که دو طفل زخمی پس از انفجار در چهار راهی برهکی بالای سر مادر نیمهجان خود ایستاده فریاد میزنند که مادر بلند شو، مادر بلند شو.
مردم آن طفل سپندی را چهگونه فراموش خواهند کرد که هر روز در همین چهار راهی از بام تا شام در پی پیداکردن لقمهنانی برای خانواده بیسرپرستاش تقلا میکرد؟
آیا طرفهای جنگ که داد از مردم و وطن میزنند، واقعاً از چنین رویدادها متاثر میشوند؟ اگر میشوند پس چرا بهجای صلح، هنوزهم به جنگ میاندیشند؟ آیا امتیاز باید از کشتن مادران و کودکان معصوم به دست آورده شود؟
اگر چنین نیست، پس از این باید طرفهای درگیر بهجای جنگ به صلح فکر کنند و چنانکه هیٲتهای مذاکرهکننده در دوحه میگویند، پس از این مذاکرات صلح بهگونه عادی ادامه پیدا کند.
آغاز دوبارهی مذاکرات امیدوار کننده است و مردم به خاک و خون نشستهی افغانستان میخواهند که این بار این آغاز، یک آغاز پر از خیر باشد و طرفهای مذاکرهکننده هرچهزودتر به توافق مثبت و ملموسی دست یابند و افغانستان برای همیش از بلای جنگ رهانیده شود.