عدم مسوولیت‌‌پذیری پیش از وقوع حوادث

شکایت از کندی عملیات نجات در حالی مطرح ‌می‌گردد که وزارت دولت در امور رسیده‌گی به حوادث طبیعی اعلان کرده بود که این عملیات تا عصر روز، پایان خواهد یافت.
از اثر این سیلاب‌ها در پروان تا کنون بییش‌تر از صد تن، جان باخته و 105 تن هم زخم برداشته‌ اند. البته این فقط آمار ابتدایی است و ممکن تا پایان عملیات، تغییراتی در آمار به‌‌و جود آید. اما مهم‌تر از همه، چه‌گونه‌گی روند کمک‌‌رسانی و توزیع مواد غذایی و تهیه مکان برای آسیب‌‌دیده‌‌گان است. در کنار وزارت دولت در امور رسیده‌گی به حوادث طبیعی، ارگان‌‌های دیگر دولتی و غیر دولتی نیز در هم‌آهنگی با این اداره، باید به آسیب‌دیده‌ها رسیده‌گی نمایند.
وزارت دولت در امور رسیده‌گی به حوادث طبیعی می‌گوید که برای آسیب‌‌ رسیده‌گان، مواد غذایی فراهم نموده و تا کنون برای چهارهزار نفر توزیع شده‌‌است.
پروان از اثر جاری‌‌شدن سیلاب‌ها، روزگار مرگ‌باری را سپری می‌کند. اداره‌ی هواشناسی کشور گفته‌است که ولایت‌‌های دیگر افغانستان نیز در خطر سرازیرشدن سیلاب‌‌ها قرار دارند. کاپیسا، کابل، ميدان وردک، پنجشېر، ننگرهار، لوگر، پکتیا، پکتیکا، نورستان، لغمان و خوست؛ از ولایاتی‌‌اند که با خطر سیلاب‌‌ها روبه‌رو شده و به تعدادی از مردم این ولایات، خسارات جانی و مالی رسیده‌‌است.
کندی عملیات نجات در پروان نشان می‌دهد که ادارات مربوط به خصوص وزارت دولت در امور رسیده‌گی به حوادث طبیعی، چنان‌که لازم است، به وظایف خویش عمل ننموده‌‌اند.
هرچند این وزارت در رسیده‌گی به آسیب‌‌دیده‌گان نقش فعال و مهمی دارد، اما لازم است که پیش از وقوع حوادث، بیش‌تر فعالیت به خرج داده و برای پیش‌گیری از خسارات جانی و مالی، برنامه‌سازی نماید.
یکی از مواردی که این وزارت باید به آن توجه جدی کند، تهیه نام‌‌های محلات و نقاط آسیب‌‌پذیر در برابر حوادث طبیعی ‌می‌باشد؛ اگر چنین سندی در دست باشد و همه‌گانی شود، از واقعات مرگ‌بار آینده به موقع جلوگیری می‌شود.
وزارت دولت در امور رسیده‌گی به حوادث طبیعی می‌گوید که در شش ماه گذشته در اثر جاری‌‌شدن سیلاب‌‌ها بیش از ۳۰ تن کشته و ۵۰ تن دیگر زخمی شده‌‌اند، هزاران جریب زمین و دو هزار منزل مسکونی تخریب و صدها رأس مواشی تلف شده و به هزاران تن آسیب رسیده‌‌است.
برای همه قابل درک است که اگر در مقابل حوادث طبیعی پیش از وقوع آن اقدامات لازم صورت گیرد، سطح تلفات و خسارات در حدی نمی‌باشد که حال در ولایت پروان شاهد آن هستیم.