نقش برجسته رسانه ها در انتخابات پارلمانی

بالآخره انتخابات پارلمانی در 27 سنبله برگزار شد. انتخاباتی که در آن نقش مردم بسیار کم رنگ و با تقلب و تخلف فراوانی همراه بود. در این انتخابات رسانه ها با تمام تهدیداتی که متوجه آنها بود، دین خود را ادا کرده و تا توانستند در روز انتخابات این پروسه را پوشش دادند.

این در حالی است که در جریان کمپاین انتخاباتی نیز رسانه های چاپی، دیداری و شنیداری هم برای کاندیدان تبلیغ کردند و هم از جوانب مختلف، این پروسه را به ارزیابی گرفتند و در شرایط کنونی ضرورت برگزاری چنین انتخاباتی را بارها ارزیابی نموده، ده ها بحث و میز گرد را به راه انداختند.

اما اینکه کمیسیون برگزاری انتخابات، کفایت لازم را به خرج نداد تا قادر به برگزاری یک انتخابات شفاف شود، مورد انتقاد مردم قرار گرفته است. نیروهای امنیتی تلاش کردند تا امنیت این انتخابات را بگیرند، اما در برخی از ولایات، طالبان قادر به تهدید شدند و توانستند که در این روز، 305 تهدید را عملی سازند.

در این روز، 41 نفر تلفات به وجود آمد که 11 تن غیر نظامی شامل آن است. طالبان نیز در این روز، 30 نفر تلفات داشتند.

با اینکه رسانه ها در روز انتخابات برای هر نوع قربانی آمادگی گرفته بودند، مطمئناً کار آنها مورد قبول کاندیدان زورگویی که تصمیم تقلب و جعلکاری را داشتند، قرار نگرفته و به این خاطر برخوردهای بدی هم با برخی از گزارشگران داشته اند. گزارشگر رادیوی کلید از سوی ناظران زهرا کریمی تهدید شد و او را اجازه نمی دادند تا گزارش یکی ازسایت رای دهی  در ناحیۀ سیزده را بدهد.

تیمور، گزارشگر دیگر رادیو کلید در ولسوالی کلفگان ولایت تخار حین گزارشدهی و برخوردی که میان پولیس و مردم رخ داد، مورد تهدید قرار گرفت و کارت خبرنگاری او را پاره کردند. در لغمان نیز چند خبرنگار تهدید شدند. این  برای همۀ مردم افغانستان به اثبات رسیده  که یگانه جایی که حرف خود را زده می توانند، رسانه ها می باشند. شکایات مردم غزنی و وردک که درآن دو ولایت، کمتر رای گیری صورت گرفت و کمبودهای که از سوی کمیسیون به وقوع پیوست، مخصوصاً که کمیسیون قادر نشد تا در وقت معین اوراق رای دهی را به برخی از ولسوالی های این ولایات برساند، توسط رسانه ها انتشار یافت.

مردم افغانستان درین روز می توانستند که لحظه به لحظه از طریق رسانه ها شکایات خود را به گوش مسئولان برگزاری انتخابات برسانند که نقش مردمی رسانه ها را به نمایش می گذارد.

رادیوهای کلید در سر تا سر کشور با 300 گزارشگر، وسیعترین پوشش انتخاباتی را به وجود آورده و این رادیو ها از هفت صبح تا پنج عصر اولین و آخرین تحولات انتخابات را به سمع مردم رساندند. در حالی که رسانه های متعدد تصویری نیز در بسیاری از نقاط کشور این کار را کردند و وظایف مطبوعاتی شان را انجام دادند.

در صورتی که رسانه ها چنین پوشش های را به وجود نمی آوردند، هیچ کس در بیرون و داخل کشور از آن چه واقعیت انتخابات است با خبر نشده، هر طوری کمیسیون و دولت اعلان میکردند، مجبور به قبولی آن می گشتنذ. در حالی که برملا شدن واقعیت ها در هر شرایطی برای مردم یک کشور بی نهایت مهم است و این مردم یک جامعه است که با آگاهی از اصل مسایل و درس گیری از اشتباهات، در آینده قادر به جلو گیری از کمبود ها شده و رشد سیاسی و فرهنگی را به وجود می آورد، در غیر آن مردمی که در چارچوب کلیشه های استبدادی محدود و محصور بمانند، گاهی رشد نکرده و حاکمان با هر دروغی می توانند سال های سال به قدرت شان ادامه دهند.

با تمام اینکه رسانه ها نقش مهم و موثری در آگاهی جامعه دارند و در پروسه های ملی چون انتخابات نقش بالای را ایفا می نمایند، اما همیشه زیر تهدید و فشار هم قرار می گیرند.

اخیراً حکومت افغانستان با نگرش استبدادی و به دست آوردن دل دیگران تلویزیون امروز را بسته و اجازۀ فعالیت را از آن گرفت که چیزی جز بوی استبداد از آن به مشام نمی رسد، بعد تلویزین ساقی در هرات و سایت بینوا نیز از سوی دولت افغانستان مسدود گردید که می تواند زنگ خطری برای رسانه های دیگر و در مجموع فرهنگ دموکراتیک در کشور ما باشد.

این در حالی است که در نه سال گذشته چندین گزارشگر افغان برای رساندن آگاهی به جامعه، جان های شیرین خود را از دست داده اند. تجربۀ  چند سال اخیر نشان می دهد که مردم افغانستان گزارشگران را دوست دارند و از کار آنان راضی و از آنها حمایت می کنند، اما این افراد زورگو، متحجر و چپاولگر اند که نسبت به رسانه ها و گزارشگران دشمنی می ورزند و تا حد گرفتن جان آنان پیش می روند. در جریان این انتخابات، آنانی که مردم عادی بودند و نمی خواستند که این انتخابات با تقلب و زور گویی برگزار شود، با دیدن چنین صحنه هایی فوراً به رسانه ها رجوع کرده ودرد دل خود را از این طریق به عموم مردم می رساندند که این حقیقت را به اثبات می رساند.

کار رسانه ها برای مردم قابل تقدیر اما برای افرادی که نمی  خواهند مطیع قانون باشند، غیر قابل تقدیر  می باشد، این را جریان انتخابات اخیر یکبار دیگر واضح ساخت.