آیا تصامیم جرگه مشورتی صلح عملی است؟

بالاخره بعد ازین همه سرو صدا و تبلیغ جلسۀ سه روزۀ جرگه مشورتی صلح به پایان رسید و در ختم آن  قطعنامۀ 16 ماده ای صادر گردید.

درین جرگه که 1600 نفر در خیمۀ لویه جرگه شرکت کرده بودند و ریاست آنرا برهان الدین ربانی به عهده داشت، با 28 کمیتۀ از قبل تعیین شده کارش را اغاز کرد و بالاخره با پیشنهاد های خاصی برای دولت و جامعۀ جهانی به کارش پایان داد.

درین قطعنامه از جامعۀ جهانی خواسته شده است تا زندانی های طالب را رهاکنند، از دستگیری ها خود سر جلوگیری نمایند، نام برخی از رهبران طالبان که با القاعده رابطه ندارند را از لست سیاه حذف نمایند، بعد ازین، به دستگیری ها خود سر دست نزنند، اردو و پولیس تقویت و رهبری جنگ را به دست گیرند و غیره.

این مسایل گرچه تا حال بار ها از سوی دولت افغانستان عنوان شده و کرزی بر انها پافشاری داشته، اما در عمل نتیجۀ مطلوبی نداشته است.

بنا به پشینهاد این جرگه باید در اینده کمیسیونی برای حل این غایله تشکیل تا میکانیزم بعدی فیصله های جرگه را دنبال کند و برای اینکه حمایت بیشتر جامعۀ جهانی به دست آورده شود، باید پیشنهاد های جرگه به کنفرانس بین المللی که قرار است در کابل تدویر گردد، نیز ارائه گردد و این حمایت ازان طریق جلب گردد.

ریاست این جرگه را برهان الدین ربانی که ازچندی به این سو خود را رهبر اپوزیسیون دولت مینامید، به وسیلۀ مجددی داده شد. گفته میشود که ربانی درین مورد با برخی از دوستان خود که اکنون از داکتر عبدالله حمایت میکنند، جدل های داشته و برخی ها به این نظرند که آقای ربانی امتیازات خاصی از کرزی و جامعۀ جهانی گرفته و احتمال دارد که برخی از وزیران  باقیمانده که تا هنوز به پارلمان معرفی نشده و رای اعتماد به دست نیاورده،  از حزب آقای ربانی معرفی گردند.

چون مردم با تجربۀ که از کار رهبران جهادی درین 30 سال دارند، میدانند که هیچ کاراینان بدون امتیاز گیری نیست. درین جرگه 140 ملیون افغانی به مصرف رسیده است و به این خاطر برخی از مردم این رقم مصرف را بسیار درشت میدانند و فکر میکنند که نتیجۀ این جلسه برای آوردن صلح و امنیت بسیار ضعیف میباشد، لذا مصرف این مقدار پول برای نتیجۀ که نمیتوان آنرا پیشبینی کرد، به قماری میماند که شاید به یک «داو» همه باخته شود.

با اینکه در جریان برگذاری روز اول این جرگه و حین سخنرانی آقای کرزی مخالفان دولت افغانستان چند هاوان از نزدیکی کمپنی بر این جرگه شلیک کردند و نزد برگذار کنندگان تشویش ایجاد شود و بعد دو تن از انتحاری های طالب در خوشحال خان و در یک کیلومتری محل برگذاری جرگه جابجا و به فیر پرداختند، نشان داد که رهبری طالبان به این جرگه و از دعوت از آنان پاسخ رد داده، حاضر نیستند تا با دولت افغانستان همگام شوند، همچنان این حمله نشان داد که نیرو های امنیتی افغانستان و فعالیت های شان حتی در شهر کابل  به چه پیمانه شکننده و ضربه پذیر اند، چون از چند روز به این سو این منطقه زیرکنترول و امنیت کامل نیرو های امنیتی قرار داشت وبه اصطلاح پشه پر زده نمیتوانست، با انهم هاوان پرانی طالبان و حملۀ انتحاری شان در فاصلۀ نزدیکی به محل برگذاری جلسه، همه را بهت زده ساخت.

جرگۀ امن برگذار شد و قطعنامۀ 16 ماده ای آن که گفته میشود با کار 28 کمیته و توحید مهمترین نقاط مشترک این کمیته ها دران انعکاس یافته، تا زمانیکه در عمل پیاده نشود و مردم تاثیر آن را بر زندگی شخصی خود احساس نکنند، اهمیت آن از ورقپارۀ بالاتر نخواهد بود.

اما برخی ها به این نظرند که این موارد از قبل تهیه و فقط درین کمیته ها به بحث گذاشته شده که اکثراً آنرا تائید نمودند. اینکه این جرگه با تمام مصارف و تبلیغات، کاری در راه صلح انجام خواهد داد، بسیاری به آن شک دارند و این همه توپکشی و مصارف را بیهوده میدانند، چون تجربۀ کار جرگۀ امن منطقوی را دارند که با چه  مصارف ، خوشبینی ها وسرو صدای برگذار شد و بعد یک شبه همۀ هیاهو اب شد  و تا امروز  کسی  نه نامی ازان برد  و نه گفت که  نتایج آن چه بود.