در آخرین، مورد امریکاییها پایگاه هوایی بگرام را تخلیه کردند. این اقدام نشاندهندهی تعهد جدی ایالات متحده به توافقنامهی دوحه است؛ توافقنامهیی که جز مصئونیت سربازان خارجی برای مردم افغانستان هیچ سودی در پی نداشت.
تعهداتی را که امریکاییها با طالبان کردهاند، اینک در حال اجراییشدن بوده و در نهایت تمام نیروهای خارجی تا 11 سپتمبر افغانستان را ترک خواهند کرد؛ اما مشکل جنگ افغانستان، همچنان حلناشده باقی میماند. به رغم اینکه طالبان در توافقنامهی دوحه تعهد کرده بودند که ضمن حملهنکردن بالای سربازان خارجی، خشونتها را نیز کاهش میدهند و به مذاکرات بینالافغانی رو میآورند؛ اما نه تنها خشونتها را کاهش ندادند، بلکه با گذشت هر روز آن را افزایش داده و مذاکرات بینالافغانی را به بنبست کشانده و بیسرنوشت ساختند که با تداوم جنگ تعداد بیشماری از مردم کشته و زخمی شدند. با مشاهده این وضعیت، پرسشهای بیشماری پیدا میشود که باید به آنها پاسخ داده شود.
درست است که امریکا با طالبان توافقنامه امضا کرده و اکنون عملیاش میسازد، اما آیا امریکا با حکومت افغانستان یک معاهده نظامی و یک اعلامیه مشترک نداشت، پس سرنوشت آنها چه شد؟ منظور امریکا از آن چه بود و چرا تعهدات آن جدی گرفته نشد؟ آیا با این حال امریکا فکر میکند که به تعهداتش در قبال افغانستان صادقانه عمل کردهاست؟ چرا بهجای معاهدات و اعلامیهها با حکومت خواست گروه طالبان برایش مهم است؟ چرا توافقنامهی دوحه بهطور یکجانبه از سوی امریکا در حال عملیشدن است؟
با وجود آنکه مردم نسبت به برخوردهای امریکا ناراض به نظر میرسند، انگشت انتقاد به سوی حکومت دراز میکنند و میگویند که حکومت افغانستان چرا بدون به ثمر رسیدن تلاشهای صلح به طور یکجانبه به فشارهای امریکا تن داد و زندانیان طالبان را رها کرد؟ وظیفه حکومت افغانستان چه است و داعیه دفاع از جمهوریت و حفظ ارزشهای بیست ساله چه خواهد شد؟ آیا حکومت افغانستان نمیتواند از امریکا بپرسد که به خاطر تطبیق کامل توافقنامه و عدم پابندی طالبان به تعهدات شان چه برنامه دارد؟ آیا کدام آدرس دیگر وجود دارد که در این زمینه اعمال فشار کند؟
با توجه به بیپرواییهای حکومت و دستکمگرفتن افغانستان و حفظ نظام جمهوریت در آن از سوی امریکا، اگر جنگ ادامه مییابد و رسیدن به صلح ناممکن گردد، مسوول ادامهی جنگ و کشتار مردم بیگناه افغانستان کی خواهند بود؟
کلیدگروپ را در تویتر و فیس بوک دنبال کنید