با وجود آنکه رهبری حکومت افغانستان، سفر امریکا را پردستآورد میخواند، از نشست یک روز قبلِ شورای عالی رهبری مصالحه ملی چنین برمیآید، چنانکه توقع میرفت، این سفر مطابق به میل حکومت نبوده و تلاش میشود تا پس از خروح کامل نیروهای خارجی از افغانستان، برای پرساختن تمامی خالیگاهها چه در عرصههای امنیتی و اقتصادی پر شود.
از سوی دیگر، در تویت شورای امنیت ملی، آمده است که حمدالله محب مشاور امنیت ملی امروز صبح عازم مسکو شده تا با مقامات بلند پایه روسی در مورد همکاریهای مشترک امنیتی و سایر موضوعات مهم منطقوی بحث و گفتوگو کند.
این سفر در حالی صورت میگیرد که رهبری حکومت افغانستان پس از برگشت از امریکا، دیروز شاهد نشست شورای عالی رهبری مصالحه ملی در ارگ بود.
داکتر عبدالله عبدالله در این نشست گفت که پیام امریکا برای افغانستان بسیار واضح بود.
به گفتهی وی، امریکا وعده نمودهاست که از نظام و نیروهای امنیتی افغانستان حمایت میکند؛ اما خواستار اجماع سیاسی و مبارزهی جدی و صادقانه با فساد میباشد.
از سخنان عبدالله برمیآید که کمکهای ایالات متحده امریکا مشروط بوده که ممکن است در آینده با مشکلاتی همراه باشد.
هرچند شروط نخستین در این راستا که شکلدهی اجماع و مبارزه با فساد اداری میباشد، شرطهای دشواری نبوده و ممکن است که برای حفظ جمهوریت در زودترین فرصت به آن رسیدهگی شود؛ اما احساس میشود که مشکلاتی در قسمت ایجاد اجماع وجود دارد و این مشکلات از دیروز تا امروز سبب به میاننیامدن این اجماع گردیدهاست.
سخنان رییس شورای عالی مصالحهی ملی، نیز همین حرف را در خود دارد. عبدالله عبدالله در نشست دیروز گفت که لازم نیست در بیرون از کشور برای ما تذکر داده شود که اجماع شکل بدهیم و اختلافات را کنار بگذاریم.
هرچند تا کنون جزییات دقیقی در مورد این سفر ارایه نگردیده؛ اما با توجه به توضیحات ارایهشده این نتیجه به دست میآید که گویا حکومت افغانستان در سفر به امریکا تحت فشار قرار گرفته و در فکر جذب همکاریهای منطقوی افتاده است و یا اینکه سطح کمکهای را کافی نمیداند و در آینده برای مبارزه با مشکلات دست به چنین اقدامی زده است.
با توجه به این، پرسشهایی نیز به میان آمده که قابل بحث میباشند.
آیا واقعاً به چنین سفری نیاز بود؟ اهمیت این سفر در چیست؟ و روسیه در کدام بخشهای نظامی افغانستان را کمک خواهد کرد؟ آیا حمایت مشروط امریکا و فشاری که در این زمینه وجود داشته سبب شده است که چنین سفری صورت گیرد و واکنشی باشد در برابر فشارهای ایالات متحده امریکا و یا اینکه واقعاً چنین سفرهای برای ثبات آینده افغانستان مهم است؟