براساس اعلامیه‌ی که ارگ در پیوند به این سفر پخش نموده، گفته می‌شود که در رابطه به فصل جدید روابط میان امریکا و افغانستان، تقویت هرچه بیش‌تر روابط دپلوماتیک بین دو کشور، تمویل، تجهیز و حمایت نیروهای امنیتی افغان، همکاری امریکا با بخش‌های اقتصادی و انکشافی افغانستان و مبارزه‌ی مشترک با تروریزم و حتا موضوع خروج نیروهای امریکایی بحث و تبادل نظر خواهد شد.
این توضیحات و اظهار امیدواری در پیوند به فصل جدیدی از روابط در حالی مطرح می‌شود که با آمدن جو بایدن به عنوان رییس جمهور امریکا و صحبت تلیفونی‌یی که مشاور امنیت ملی این کشور با حمدالله محب داشت، حکومت افغانستان در آن زمان نیز نسبت به فصل جدید روابط با امریکا بسیار خوش‌بین بود، و مردم توقع داشتند که ایالات متحده امریکا بیش‌تر از گذشته با قاطعیت از موضع حکومت افغانستان دفاع خواهد نمود؛ اما مردم و حکومت افغانستان تا هنوز هم شاهد آغاز چنین فصلی از روابط که بتوان روی آن حساب کرد، نیستند.
برعکس در مدت یادشده و حتا قبل از آن؛ یعنی در زمان مذاکرات مستقیم خلیل‌زاد و طالبان و بالاخره در چند ماه اخیر دیده می‌شود که بر اثر حمایت‌های امریکا مخالفان حکومت هم هویت سیاسی یافتند و هم قدرت نظامی شان بیش‌تر شد.
به عبارت دیگر هویت سیاسی طالبان سبب افزایش قدرت نظامی آنان گردید که به گفته‌‌ی شماری از کارشناسان محصول حمایت امریکا از این گروه بود.
با توجه به این موضوع، شماری از منتقدین به این باور اند که ممکن در سفر رییس جمهور غنی به امریکا، عمل‌کرد ایالات متحده امریکا نسبت به قضایا و به خصوص مخالفان حکومت تغییر یابد؛ اما این نکته را مشروط به تلاش رهبری حکومت افغانستان مربوط می‌دانند که تا چه حد روی خواسته‌های شان پافشاری می‌کنند.
به هرحال از فصل جدید روابط میان حکومت افغانستان و امریکا در حالی حرف زده می‌شود که مردم افغانستان سوال‌های زیادی در خصوص عمل‌کرد ایالات متحده امریکا دارند و حتا می‌پرسند که آیا عرصه‌هایی مورد بحث سفر ایالات متحده امریکا، واقعاً عملی و قابل انکشاف خواهد بود و در نتیجه مردم افغانستان چه‌گونه می‌توانند نسبت به این فصل از روابط با امریکا اطمینان داشته باشند که تنها گذاشته نخواهند شد؟
از طرف دیگر، حکومت افغانستان که امیدواری زیادی را نسبت به این سفر مطرح کرده و حتا آن را سرنوشت‌ساز عنوان نموده است، سوال این‌جاست که این امیدواری و اطمینان از کجا سرچشمه گرفته است؟ آیا حکومت افغانستان به این باور رسیده است که می‌تواند در سفر فعلی ضمن جلب حمایت امریکا، این کشور را به تغییر روابط و عمل‌کرد با مخالفان خویش وا دارد و یا خیر؟
از طرفی هم، توقع عمومی این است که برای تحکیم ثبات واقعی در کشور، ایالات متحده امریکا ضمن تمکین در برابر خواسته‌ها و نیازهای افغانستان و تغییرعملکرد در برابر مخالفان حکومت، باید فشارهای قابل لمسی را علیه کشورهایی که از مخالفان حکومت حمایت می‌کنند، وارد کنند.
در غیر آن حمایت‌های نمایشی و یا تبلیغ فصل جدیدی از روابط ایالات متحده امریکا دردی را دوا نخواهد کرد.
