سرنوشت سياه مهاجران افغان

افغانستان از كشورهايي است كه بيشترين مهاجر را در جهان دارد.

گفته مي‌شود از مجموع 22 ملیون مهاجر دنيا، در حدود چهار تا پنج ملیون نفر را مهاجران افغانستان تشکیل می‏دهند. در عين حال، بي پناه‏ترين مهاجران جهان نيز افغان‏ها اند كه دولت در قبال آنها احساس مسئوليتي ندارد.

بگذريم از اينكه همسايه‏های جفاكار ما (ايران – پاكستان) با مهاجران افغان چگونه برخورد مي كنند، وضع آنان در اروپا نيز مطلوب نيست. اوضاع مهاجران افغان در اروپا، کشورهایي كه  ادعا دارند تمام امور و تصميم‏هاي شان بر مبناي احترام به ارزش‏های انسانی و اعلامیهء جهانی حقوق بشر پايه گذاري مي گردد نيز آزاردهنده و رقت بار است.

مهاجران افغان در طول بيش از سه دهه هرج و مرج و دگرگوني در كشور به نقاط مختلف دنيا پناهنده شده اند تا زندگي شان را از چنگال مرگ نجات دهند. پس از وقایع تروریستی 11 سپتامبر كه انتظار مي رفت، وضع كشور بهتر شود و موج مهاجرت افغان‏ها كاهش يابد، اين انتظار نه تنها برآورده نشد، بلكه مشكل ديگري بر دشواری‏هاي زندگي مهاجران افغان رونما گرديد.

با ادامهء جنگ‏ها در عراق، افغانستان و سومالیا توسط تندروان اسلامی و شبکه القاعده، سیاست پناهندگی اتحادیه اروپا در برابر کل مسلمانان و به خصوص سه ملیت افغان، عراقی و سومالیایی تغییر کرد و مسایل امنیتی تاثیر زیادی بر روی سیاست پناهندگی این کشورها گذاشت. هراس اروپا از مسلمانان و مخصوصاً بنیادگرایان اسلامی هر روز گسترده تر و آشکارتر شد و اين مسئله باعث شد تا در مرحله اول به افغان‏ها يك نگاه هراس افکنانه داشته باشند. زيرا به مهاجر افغان به عنوان يك مهره خطرناك نگاه مي شود. اضافه براين، مهاجران افغان مجبور اند با تحمل هرگونه شرايط كاري و دشواري‏هاي طاقت فرسا در جریان مسافرت و كار، زندگي در ملك بيگانه را بپذيرند تا شكم خويشتن و فاميل شان را پر نمايند.

با اين حال، پرسشي كه همواره ذهن افغان‏های مهاجر را رنج مي دهد اين است كه تاچه وقت دربدري در ملك بيگانه در تقدير آنان باقی خواهد ماند؟ آيا زماني فراخواهد رسيد كه افغان‏های مهاجر بتوانند در كشور شان شكم شان را سیر نمایند.

پاسخ اين سؤال بستگي مستقيم به همت و حمايت دولتمردان كشور دارد. دولتمرداني كه تاكنون هرگز به فكر سرنوشت مهاجران افغان نبوده اند، بلكه مدام برای پركردن جيب و استحكام چوكي شان بوده اند. اين درحالي است كه ماده سی و نهم قانون اساسی افغانستان تصریح می کند: ” دولت افغانستان  از حقوق اتباع خود در خارج حمایت می کند.!” اما دولت هرگز نتوانسته است از حقوق شهروندان كشور در خارج از افغانستان دفاع نمايد. نمونهء روشن آن، ستم‏هایی است كه بر مهاجران در كشورهاي همسايه روا داشته مي شود.