مقام‌های اداره محلی بامیان می‌گویند که بیش از 61.3 درصد باشنده‌های این ولایت زیرخط فقر زنده‌گی می‌کنند.
مریم؛ خانم 60 ساله، همراه با شش کودک‌اش در یکی از مغاره‌های دوره‌ی بودا زنده‌گی می‌کند.
او سرپرستی خانواده را به‌دوش دارد و مجبور است که کارهای شاقه انجام دهد، تا مصارف خانواده‌اش را تامین نماید.
او می‌گوید، بیش از 12 سال می‌شود که در این مغاره‌ی باستانی با کودکانش زنده‌گی می‌کند و این مغاره رایگان می‌باشد و همچنان در فصل زمستان هوا گرم است.
خانم مریم از حکومت و نهادهای بین‌المللی خواهان توجه جدی به خانواده‌های فقیر و بی‌بضاعت شد.
به‌خاطر فقر و تنگ‌دستی، دختر 13 ساله‌اش از مکتب محروم شده است.
او، به خاطر تامین آب آشامیدنی کودکانش، روزانه از فاصله‌ی بسیار دور توسط کراچی به خانه آب آشامیدنی را می‌آورد.
اقبال جوادی؛ رییس مبارزه با حوادث طبیعی ولایت بامیان می‌گوید که در فصل زمستان 45 هزار خانواده نیاز به کمک شدید دارد که برای 23 هزار خانواده از سوی حکومت و موسسات همکار، کمک صورت گرفته است و بیش از 20 هزار خانواده‌ی دیگر نیاز به کمک‌های اولیه و جدی دارند.
در ولایت بامیان بیش از 600 هزار نفر زنده‌گی می‌کنند و اکثر آنان معیشت زنده‌گی شان را از طریق زراعت و مالداری تامین می‌نمایند. اما شماری از این خانواده‌ها بی‌کاراند و به‌خاطر نبود کار و فرصت‌های شغلی با فقر و تنگ‌دستی، پنجه نرم می‌کنند.
