كسانی كه ساكن ولایت بلخ نیستند، شاید تصور نمایند مردم این ولایت به دلیل هم جواری با كشورهای صادركنندهء برق، 24ساعت خانه های شان روشن می باشند.
اما وقتی از نزدیك، چهرهء زندگی را در این شهر لمس نمایید، به این نتیجه خواهید رسید كه برق 24 ساعته در بلخ یك خیال باطل و رویای دست نیافتنی است.
وحید، یك شهروند ساكن كابل كه جهت دید و بازدید اقارب خود به شهر مزار شریف سفر نموده می گوید: “مردم کابل فکر می کنند برق مزار شریف 24 ساعته است، اما از چند شب که من در این شهر به سر می برم و در ساحات مختلف شهر که به مهمانی دعوت بودم، دیدم كه مردم برای روشن کردن خانه ها یا از جنراتور استفاده می کردند و یا از چراغ های گازی.”
دو ملیون نفوس شهر مزار شریف در فصل سرد زمستان امسال با محدودیت شدید برق مواجه بوده و از این ناحیه به شدت دچار مشكل می باشند.
تمیم، باشندهء این ولایت می گوید: “ما در مرکز شهر مزارشریف زندگی می کنیم، در شب نوبت برق ما، ساعت 7 شب برق وصل و ساعت 9 شب نیز قطع می شود و یا 10 شب وصل و 11 شب قطع می شود كه این برق قابل استفاده نیست.”
حیات الله یکی دیگر از باشندگان شهر مزار شریف، ضعیف بودن ولتاژ برق را تأیید کرده می گوید: “اگر برق هم باشد، ما از آن استفاده نمی توانیم، ولتاژ برق بسیار ضعیف بوده و ما برای روشن کردن خانه از چراغ گازی، استفاده می کنیم.”
مردم از بی توجهی مسئولان نسبت به تنظیم برق قابل استفاده برای شهریان مزارشریف شاكی اند.
نعمت خان یك باشندهء شهر مزارشریف اظهار می دارد: “ما از مسئولان خواهش می کنیم که اولاً توجه جدی در برق های داخل شهر نمایند، نه در پروژه هایی که به تازگی توزیع شده، در حالی که در آنجا مردم زندگی نمی کند، اما برق آنان فوق العاده است.”
نعمت خان می افزاید: “از این برق غیر قابل استفاده، نبود برق بهتر است.”
به گفتهء نامبرده، استفاده از جنراتور باعث آلوده شدن هوا گردیده و همچنان او صدای نا خوشایند جنراتور را برای همسایه ها مزاحمت می داند.
اما مسئولان بلخ برشنا، ضعف برق در شهر مزار شریف را افزایش نفوس و ساخت و سازهای ناهماهنگ در اطراف شهر می داند.
انجنیر محمد ناصر، رئیس بلخ برشنا، می گوید: “ولایت بلخ در شرایط کنونی به 80 میگاوات برق ضرورت دارد که ما 26 میگاوات برق در دسترس داریم.”
به گفتهء وی، ماهانه بالاتر از یک ملیون دالر امریکایی از بابت مصرف برق به کشور ازبکستان پرداخته می شود و این مصرف مطابق به سردی یا گرمی هوا كم و زیاد می شود. مثلاً در ماه دسمبر سال 2010 یک ملیون 400 هزار دالر امریکایی به ازبکستان تحویل شده است.
در عین حال، كارشناسان بر این باوراند كه اگر میزان پول پرداخت شده به ازبكستان طی 10 سال گذشته روی پروژه های آبی برق رسانی افغانستان مصرف می شد، حالا افغانستان نیازی به خرید برق نداشت.
قیوم بابک، روزنامه نگار و آگاه امور می گوید: “در کشور ما کارهای اساسی و بنیادی صورت نگرفته است، ما برای ایجاد بند برق، آب های فراوان داریم از دریایی مرغاب گرفته تا دریای آمو، با وجود سروی های صورت گرفته، می توان با مصارف یک سالهء که مردم افغانستان به عنوان صرفیه برق به کشور ازبکستان می پردازند، چندین بند برق ساخت.” به نظر وی این نارسایی ها در ضعف عملكرد مسئولان حكومتی نهفته است.
اما انجنیر ناصر، بازسازی برق ولایت بلخ را كاری در حال جریان می داند. به گفتهء وی “قراردادی که از جانب وزارت انرژی و آب با دو شرکت خصوصی (کمپنی ای تی سی ال هندوستان و کمپنی پی سی ا) به امضا رسیده است، دارای یک سلسله مشکلات می باشد. مثلاً در تعمیری که 100 سویچ و ساکت ضرورت است در آن 6 عدد ذکر گردیده است و در یک تعمیر که 10 تُن سیخ ضرورت است در آن 12 تُن قرار داد شده. همچنان به این دو کمپنی از طرف بانک جهانی اخطار داده شده که کار رِنگ اول برق ولایت بلخ، در اواسط سال میلادی به اتمام برسد.”
کمبود برق در ولایت بلخ باعث متزلزل شدن اقتصاد خانواده ها نیز گردیده است.
محسن یکی از باشندگان شهر مزار شریف می گوید: “روزی که برق نمی باشد، 200 افغانی را برای رفع بی برقی در خرید گاز و تیل مصرف می كنیم.”
این در حالیست که بعضی از باشندگان این شهر، روزانه نمی توانند 200 افغانی درامد داشته باشند.
فرید که روزانه بالای کراچی، میوه می فروشد می گوید: “اگر ما روز300 افغانی عاید کنیم، بعد از مصرف خوراک و کرایه خانه، جهت خرید تیل و گاز برای روشن ساختن خانه هیچ پول باقی نمی ماند.”
توجه به این دشواری ها امریست كه دلسوزی و درایت بیشتر مسئولان حكومتی را در این ولایت نیازمند است.
کلیدگروپ را در تویتر و فیس بوک دنبال کنید
