تصمیم حکومت هند مبنی بر منع نمایش فلم “لیپستیک اندر مای برقه” یا “در زیر چادری من لبسرین است” با مخالفت شماری زیاد شهروندان این رو برو شدهاست.
فلم مذکور زندگی چهار زن برقه پوش، یک دختر جوان و محصل، یک دختر جوان آرایشگر، زن سوم مادر سه کودک و چهارمی یک بیوه 55 ساله را به تصویر کشیدهاست.
بورد مرکزی تصدیق نشر فلمها در هند، گفتهاست، از نشر فلم مذکور به خاطر بکارگیری زبان آزاد و گستاخانهای آن جلوگیری صورت میگیرد.
جسویندر سیهگال، از صدای آسیا در مورد گزارشی تهیه نمودهاست، به شرح ذیل:
خانم “ایرام تسلیم”، خبرنگار 26 ساله از شهر جیپور که میخواهد پس از تماشای تریلر فلم “لیپستیک اندر مای برقه” نقد آنرا برای یکی از روزنامهها بنویسد، اما ممانعت از نشر فلم، نوشتن نقد را برای وی غیر ممکن ساختهاست.
خانم تسلیم که این عمل حکومت را نواختن سیلی به صورت آزادی بیان و عقیده میداند، میگوید: “این یک فلم زن محور است که نمونهای آن مدتها پس تولید میشود، جلوگیری از نمایش فلم مذکور به معنی محروم نمودن زنان از حق آزادی بیان است. از یک طرف سخن از تامین حق دختران، اطفال و زنان به تعلیم و آموزش به میان میآید و از جانب دیگر تلاش صورت میگیرد تا زبان آنان بسته باشد، وقتی وضعیت چنین باشد، پس مفاد ماده 19 قانون اساسی هند و ضمانت حق آزادی بیان چی میشود؟”
اما خانم شبانه داگراس 45 ساله، نقاد فلم، نظر متفاوت داشته میگوید: “آزادی بیان به معنی ابتذال گویی و به زبان آوردن جملات و کلمات رکیک نیست. انسان میتواند آنچه را که در دل دارد، به طریق درست و ادبی نیز بیان کند، وقتی میخواهی از آزادیهای اجتماعی، آزادی بیان و آزادی پوشیدن لباس استفاده کنی، باید جانب احتیاط و نزاکتهای اجتماعی را نیز در نظر داشته باشید، هر کس در مقابل خود محدودیتهای دارد که اگر از آنها عدول کند، بد است.”
خانم “رتنا پاتک شاه” که در نقش کرکتر مرکزی ظاهر شده و میخواهد در سنین 55 سالگی عشق ورزی نماید، میگوید: “با گذشت دهها سال، تفکر و تصور زنان هندی نیز تغیر کردهاست و فلم “لیپستیک اندر مای برقه” صرف گویای همین مسئله است.”
وی، میافزاید: ” من فکر میکنم، فلم “لیپستیک اندر مای برقه” بیان کننده موجی از تغییراتی است که در کشور ما اتفاق افتادهاست، مردم تغییر نموده و زنان نیز همین طور تغییر کردهاند، فلم “لیپستیک اندر مای برقه” گویای همین واقعیت است، هر چند در نقشهای مرکزی آن زنان کار نمودهاند، اما پیام فلم مسایل روزمرهای است که در تمام جهان اتفاق میافتد.”
مقامهای هندی مدعی اند، فلم به خاطر داشتن زبان گستاخ و بیادبانه و همچنان موجودیت یک صحنه غیر عادی که شباهت به فلمهای پورنوگرافی دارد، از نمایش باز ماندهاست.
از سویی هم، نمایش فلم “لیپستیک اندر مای برقه” تا اندازه توهین به جوامع اسلامی است، زیرا در آن زنانی به مشاهده میرسند که زیر پوشش بورقه یا حجاب دست به اعمال زشت میزنند.
در همین حال، آقای “پهلاجی نهلانی”، فلمساز برجسته و رییس بورد مرکزی فلم هند، از منع نمایش فلم “لیپستیک اندر مای برقه” انکار ورزیده، میافزاید: “تصمیم این نیست که از نمایش فلم مذکور جلوگیری گردد، بلکه پس از تولید یک فلم، اخذ مجوز نمایش آن مدتی به طول میانجامد. ترس مردم از این سبب شاخ و برگ کشیده که شاید پردیوسر میخواهد برای فلم خویش ماجرا سازی نموده به شهرتاش بیافزاید، بیشتر از این چیزی گفته نمیتوانم.”
در همین حال، سازندگان فلم “لیپستیک اندر مای برقه” با رد ممانعت از نمایش فلم مذکور میگویند، فلم دارای یک پیام خوب زنانه است.
خانم “الانکریتا شریواستاو”، دایرکتر فلم “لیپستیک اندر مای برقه” که طرفداران زیادی نیز دارد، میگوید: “اگر هند یک کشور دیموکراتیک بوده و مدعی است که در آن حقوق و آزادیهای بیان وجود دارد، پس باید از این نوع خود کامگیها جلوگیری نماید. فکر میکنم موضوعات فلم وقایع زندگی روزمرهای همهای ما و شما است، اما باید بگویم که قیچی سانسور هم نمیتواند هر چی دلش خواست انجام دهد، زیرا در این سرزمین زنان شجاع مانند من هستند که از حقوق خویش دفاع میکنند. اگر به قضیه دقیق شویم، پی میبریم که مردم از خفه ساختن صدای زنان خیلی خشمناک شدهاند.”
شماری زیادی مانند ژورنالیست ایرم تسلیم، با انتقاد از تصمیم بورد مرکزی فلمها، میگوید: “باید در مقابل این اقدام غلط ایستادگی کرد.”
تسلیم، میافزاید: “وظیفه بورد مرکزی، بررسی فلمها و دادن مجوز است، نه جلوگیری از نمایش… این اقدام نشان میدهد که کار ها چقدر ناشفاف است.”
اما خانم الانکریتا، میگوید: “جنگ حقوقی حالا شروع شدهاست، محاکم میخواهند در مورد اعلام رای نمایند که البته پس از آن سرنوشت فلم مذکور معلوم خواهد شد.”
فلم “لیپستیک اندر مای برقه” تا حال برنده چندین جایزه از فستیوالهای مختلف از جمله فستیوال توکیو، امستردام و سکاتلند به شموال جایزه آکسفام گردیدهاست که برای بهترین فلم پیرامون تساوی جندر داده میشود.
مردم هند امیدوار اند، مدت و زمان ممانعت از نمایش فلم “لیپستیک اندر مای برقه” بیشتر طول نکشد و به پرده سینما ها راه پیدا کند.