“شفيق مريد”؛ يكي از آوازخوانان خوشصداي موسيقي افغانستان است. وقتي صدای دلنشين شفیق که آمیخته با احساسات درون، از حنجره اش بیرون می شود؛ زمان در گرو طنین صدای این آوازخوان جوان هنرمند قرار می گیرد.
در آن لحظات است که پرده از رازهای درونی عاشقان، دریده شده و بیدرنگ قطرهء اشکی نیز، آهی بیرون شده از سینه را همراهی می کند، و متعاقباً روح و روان نیز بسوی تصنیف های او کشیده شده و در تسخیر آهنگ ها قرارمی گیرد و اندکی بعد، آرامش و سکون بر انسان چیره می گردد.
این برازندگی بزرگ شفیق مرید است که او را در کوتاه ترین مدت، بر بلندای هنر و شهرت رسانیده است. او در یکی از آهنگ هایش”بیا ای راحت جانم که جان من فدای تو- سر سودایی عاشق فدای خاک پای تو”، جانش را فدای راحت جان دیگران ساخته و با عمیق ترین پرده های احساس، هنرش را به مردم ارمغان مي دهد.
مرید در آهنگ دیگرش: “در آن نفس که بمیرم درآرزوی تو باشم”، ثابت ساخت که واقعاً مرید هنر و علاقمندان هنر است؛ نه همچون عده يي محدود که هنر را فقط وسيلهء تجارت قرار می دهند.
چیز دیگری که شفیق مرید از آن بهره مند است، ساختن و پرداختن بسیاری از کمپوزهایي است که او را از دیگر هنرمندان متمایز ساخته است. این آوازخوان پاپ، در مدت کوتاهی توانسته است جای خود را در میان اقشار مختلف از جمله نسل جوان و کهن سال، باز كند.
چیز دیگری که به برازندگی مرید می افزاید، سنگینی و متین بودن شخصیت ظاهری این آوازخوان است که او را در میان جمع، محبوب نشان می دهد.
شفیق مرید در بسیاری از مصاحبه هایش، از طریق رسانه ها گفته است که او عاشق ساده گی است؛ چون به باور او “زیبایی در ساده گی است.” شفیق مرید، موانع زیادی (از مخالفت فامیل مبنی بر شغل موسیقی گرفته تا پیمودن فرازونشیب های دیگر) را پشت سر گذاشته، تا توانسته به جايگاه ا مروزي برسد و در جملهء هنرمندان خوب قرار گیرد.
او در این اواخر، موسیقی کلاسیک را نیز تحت نظر یکی از موسیقیدانان پاکستانی آغاز کرده، و از مدت ١٣ سال به اين طرف، توله می نوازد و همچنان به نواختن هارمونيکا و هارمونيه نيز بلديت دارد.
اولین آهنگ این هنرمند جوان “بی وفا ولی راته وایی” بود که به شهرتش افزوده است. او کیفیت آهنگ را بر کمیت ترجیح میدهد؛ به همین خاطر تا حال حدود 12 آهنگ سروده است. وي به زبان های دری، پشتو و اردو آواز میخواند. مريد هنرمندی است که از فعالیت هنری اش فقط دو سال ميگذرد؛ اماشهرت زیادی کسب کرده است. او از لیسهء انصاری فارغ شده و بیست و هفت سال عمر دارد.
این خوانندهء نسل جوان، اشعار بعضی آهنگهايش از جمله: “بیوفا ولی راته وایی”، را خود سروده و تا حال چهار آهنگش را به ویدیو کلپ (تصویری) در آورده است، که این ویدیو کلپ ها در اسلام آباد پاکستان و در مناطق شمال افغانستان تهیه گردیده و مورد توجه علاقمندان آوازش قرار گرفته است.
او در هماهنگی با موسیقی، استعداد خارق العاده دارد و این رمز، باعث شده تا آهنگ هایش در دلها چنگ زند و هواخواهانی داشته باشد. این شیوهء او، انسان را در شنیدن آهنگ هایش در یک لحظه به دنیای معانی فرو برده و به خاطرات گذشته بر می گرداند.
اگر کمی دقت به خرچ دهید، در می یابید که هرآهنگش بر آهنگ دیگرش برتری دارد و نمیتوان گفت که کدام آهنگش از دیگری ضعیف تراست؛ بخصوص كه در اين اواخر، او آهنگ ميهني (د بلال خوږه آذانه، دملالې يه قربانه ، زما مينې زما ځانه ، ښايسته افغانستانه) را به بسيار خوبي اجرا كرد. اين آهنگ، چنان در دل ها نشست كه بدون شك با شنيدن آن، حس وطندوستي در دل هر افغاني، زنده مي شود.
او در انتخاب شعر نیز دقت به سزایي دارد؛ مثلاً آهنگ “زما مینه نه ده ، هغه مينه د بل چا ده/ ښکلی یې ادا ده، ښکلی یې ادا ده”، نشان ميدهد که او تا چه حد در انتخاب شعرظریف اندیش می باشد.
