برخی از دختران میگویند که طی یک سال محرومیت از آموزش، آنان امید شان را از دست داده و در یک حالت مبهم به سر میبرد.
شماری از دختران می گویند که با محروم شدن از آموزش مشکلات آنان نیز افزایش یافته، و برای رهایی از زیر بار قرار گرفتن فشارهای گوناگون به صنایع دستی رو آوردهاند تا هم در تقویۀ اقتصاد خانواده سهیم شوند و هم از فشارهای روانی نجات یابند.
بهاره شاگرد صنف نهم، میگوید وقتی از مکتب باز ماند دچار مشکلات روانی شد و برای اینکه تحمل این وضعیت برایش مشکل بود، به خیاطی رو آورد تا وضعیتش کمی بهبود یابد.
“شاگرد خیاطی استم، در خانه وضعیت روحی و روانیام خوب نبود. مجبور شدم به خیاطی رو بیاورم.”
فرزانه شاگرد صنف دوازدهم نیز میگوید، از اینکه نتوانسته به درسهایش ادامه دهد، خیلی ناراحت است. او میگوید که میخواست مکتب را تمام کرده و به پوهنتون راه یابد، اما درحال حاضر مصروف قالینبافی شده و تنها به این خوش است که میتواند با خانوده کمک کند.
او میافزاید که همیشه برای باز شدن دروازه مکتباش خیال پردازی میکند:”با بسته شدن مکتبها مصروف قالین بافی شدم. همیشه به این فکر میکنم که چه وقت مکتب باز خواهد شد! از اینکه مکتبها بسته است جگرخون استم. امیدوارم روزی مکتبها باز شده و ما به آرزو های خود برسیم.”
اما در این میان دخترانی هم هستند که دست شان به هیچ مصروفیتی بند نیست و محروم شدن آنان از آموزش حتی آنان را با مشکلات روانی روبرو کرده است.
فریبا، شاگرد صنف یازدهم از ولایت بامیان میگوید که او پس از بسته شدن مکتبها امیدش به زندگی را از دست داده و اکنون در وضعیت بد روحی قرار دارد.
“ازاینکه نمیتوانم درس بخوانم، هیچ وقت تصمیم درست هم گرفته نمیتوانم. از لحاظ روحی و ذهنی در وضعیت بدی قرار دارم.”
نکهت، شاگرد صنف دوازدهم از ولایت بدخشان نیز از بسته بودن مکتب و آیندۀ نامعلوم رنج میبرد و میگوید که محروم شدن از آموزش او را به افسردگی دچار کرده است:”مکتب نرفتن یک مسأله ناراحت کننده است که وضعیت روحی ما را تحت تاثیر گذاشته. از اینکه خانه نشین شده و به آینده نامعلوم روبرو استم، بسیاری اوقات احساس افسردگی میکنم.”
از سویی هم برخی از فعالین حقوق زن میگویند که محرومیت از آموزش یگانه مشکل دختران نیست، بلکه آنان با مشکلات بیکاری، افسردگی، ازدواجهای اجباری و دیگر مشکلات زندگی نیز روبرو استند.
منصوره واثق، یکی از فعالان حقوق زن میگوید که باز ماندن دختران از آموزش بر روحیۀ آنان تاثیر ناگواری گذاشته و بسیاری از آنان را از زندگی دلسرد کرده است.
“مکتب یگانه راهی است که دختران و پسران را به آینده امیدوار میسازد. دخترانی که تلاش میکردند تا یک آینده خوب داشته باشند، اکنون با بیسرنوشتی مواجه استند. علاوه براین مشکلات دیگری مانند ازدواجهای زیر سن و اجباری نیز آیندۀ دختران زیادی را نابود میکند.”
با اینحال هنوز دختران به این امید هستند که روزی دروازههای مکتبها به روی آنان گشوده شود و آنان برای آن روز لحظه شماری میکنند.
گفتنی است که اخیرا ذبیحالله مجاهد، سخنگوی امارت اسلامی در جلسه علما در ترکیه وعده داد که امارت اسلامی یک سلسله اقداماتی را روی دست دارد تا مکاتب بالاتر از صنف ششم را به روی دختران باز کند.
کلیدگروپ را در تویتر و فیس بوک دنبال کنید