خالده حبیبی، یک تن از دختران بازمانده از مکتب در ولایت هرات، می‌گوید که بنابر محدودیت آموزشی، مجبور شده که در راستای اقتصادی قدم برداشته و رستورانتی را ایجاد کند.
او می‌افزاید که با این اقدام، نه تنها زمینه کار را برای خود، بلکه برای سایر دختران و خانم‌ها نیز فراهم می‌سازد.
رستورانت خانم حبیبی هرچند محل بزرگی برای صرف غذا ندارد، اما او تلاش می‌کند سفارش مشتریان را از طریق تماس‌های تلیفونی و یا شبکه‌های اجتماعی دریافت کرده و با استفاده از پیک غذای گرم و خوش مزه را برای مشتریان برساند.
“زمانی که دروازه‌های مکاتب و پوهنتون‌ها به‌روی دختران بسته شد، من به این فکر افتادم که کاری کنم تا برای خود و دیگر دختران هم سرنوشت خود فرصتی را فراهم سازم. تا آنکه طرح آشپزخانه آنلاین را عملی کردیم. ما در زمان کم و با امکانات کم توانستیم رستورانت خود را در میان مردم مطرح بسازیم.”
به‌گفتۀ خالده، اکنون هشت زن و دو مرد در این رستورانت مصروف کار می‌باشند که فروش غذای گرم این رستورانت خیلی خوب شده و مشتریان هم راضی می‌باشند.
فریبا، یک تن دیگر از دختران بازمانده از تحصیل است که مصارف 7 عضو خانواده‌اش را با کارکردن در این رستورانت تامین می‌کند. او با خرسندی می‌گوید:”ماهوار پنج هزار افغانی معاش دارم. از روزی که اینجا آمدم، هم مصروف کار هستم و هم با پولی که می‌گیرم زندگی ما خوب پیش می‌رود.”
شعیب، یک تن از کارمندان این رستورانت است که با استفاده از موترسکلیت سفارش‌های مشتریان را برای شان می‌رساند.
او می‌گوید:”خیلی خوش هستم که هم درس خود را می‌خوانم و هم کار می‌کنم. بیشتر مردم تقاضا دارند که ما رستورانت را کلان کنیم تا مشتریان برای صرف غذا اینجا بیایند.”
از سویی هم بهناز سلجوقی، رییس اتاق تجارت و صنایع زنان در زون غرب می‌گوید که محدودیت‌های آموزشی پای خیلی از دختران و زنان را به کارهای اقتصادی کشانیده که در این اواخر فعالیت دختران در بخش رستورانت‌داری هم زیاد شده است.
“فعلا سه رستورانت داریم که در آن خانم‌ها به صورت حضوری فعالیت دارند. یک تعداد دختران هم به صورت آنلاین خدمات شان را ارائه می‌دهند که تعداد شان به 10 تن می‌رسد.”
گفتنی است که در ولایت هرات برای مردان اجازه ورود به رستورانت‌های زنانه داده نمی‌شود و زنان نیز نمی‌توانند بدون محرم شرعی وارد رستورانت‌ها شوند.
کلیدگروپ را در تویتر و فیس بوک دنبال کنید
