قالین‌بافی دختران بازمانده از آموزش در هرات

با به درازا کشیدن تعلیق آموزش دختران بالاتر از صنف شششم و کار زنان در برخی اداره‌ها،  شماری از زنان و دختران به تجارت و کسب و کارهای کوچک رو آورده‌اند.

برخی از زنان هم تلاش دارند در این زمینه دختران بازمانده از آموزش و زنان سرپرست خانوده را مصروف کارهای اقتصادی کنند.

با زینب فیروزی، یکی از این زنان آشنا شده و وارد صحبت می‌شوم، او برایم از ایجاد یک کارگاه قالین بافی برای دختران بازمانده از آموزش و زنان سرپرست خانواده خبر داده و با شادمانی می‌گوید که این کارگاه را حدود شش ماه پیش، به هدف فراهم‌سازی زمینۀ کار و ایجاد انگیزه برای زنان و دختران، ساخته است.

“بیش از 200 زن با ما کار می‌کنند که حدود 50 تن آنان را دختران تشکیل می‌دهند. خیلی از این زنان در خانه‌های خود مصروف هستند. بعد از تحول سیاسی و بسته شدن مکاتب به روی دختران، این مفکوره به ذهن من رسید  و از دو دستگاه قالین بافی شروع کردم که فعلا پانزده دستگاه قالین بافی داریم.”

فیروزی می‌افزاید که نخست زنان و دختران برای دو ماه در این کارگاه آموزش می‌بینند و پس از یادگیری حرفه قالین بافی، نظر به کارشان ماهانه معاش دریافت می‌کنند.

در  این کارگاه شماری از دختران جوان درحال قالین بافی هستند؛ دخترانی که در میان حجم زیادی از نخ‌های پشمی رنگارنگ با دستان ظریف‌شان، نقش و نگارهای قشنگی را می‌بافند.

وقتی با یکی از آنان وارد صحبت می‌شوم، او نام خود را حسنی گفته و با ناراحتی می‌گوید که پس از مسدود شدن مکتب‌ها و مراکز آموزشی به‌روی دختران، روزهای زیادی را با خانه نشینی و بیکاری سپری کرده، اما اخیرا برای فرار از فشارهای روانی، به این کارگاه آمده و مصروف کار شده است.

“پس از مسدود شدن مکاتب، ما به صنایع دستی روآوردیم. اینجا که آمدیم وضعیت روحی و روانی ما بهتر شد و همچنان با درآمدی که داریم می‌توانیم با خانواده خود همکاری کنیم.”

این تنها حسنی نیست که به دلیل بازماندن از آموزش به یادگیری صنایع دستی روآورده، بلکه ده‌ها دختر دیگر نیز مصروف چنین کارهایی شده‌اند.

 خدیجه، یکی دیگر از این دختران است که خانه نشینی او را واداشته که به قالین بافی روبیاورد. وی نیز از اینکه در شرایط کنونی برایش زمینه کار فراهم شده، خوشحال است. اما او از حکومت می‌خواهد که فرصت کار و آموزش را برای زنان فراهم سازد.

“از امارت اسلامی می‌خواهیم که درهای مکاتب را به‌روی ما باز کند تا بتوانیم هم تحصیل خود را ادامه بدهیم و هم کار کرده و با خانواده‌های خود کمک‌کنیم”.

 در همین حال مسئولان در اتاق تجارت و صنایع زنان در زون غرب می‌‌گویند که در این اواخر علاقمندی زنان به صنایع دستی افزایش یافته است.

بهناز سلحوقی، رییس این اتاق می‌گوید در دو سال گذشته بسیاری از زنان و دختران بازمانده از آموزش و کار به صنایع دستی و راه‌اندازی کسب‌و کارها روآورده‌اند.

“دلیل این علاقمندی زنان به راه‌اندازی کسب و کارها، حمایت مسئولان، مؤسسات و اتاق تجارت و صنایع زنان است. در شرایط کنونی تجارت تنها روزنه امید برای زنان است.”

گفتنی است که در دو سال پسین با بسته شدن دروازه‌های مکتب‌ها و پوهنتون‌ها به‌روی دختران بالاتر از صنف ششم، شمار زیادی از دختران و زنان به صنایع دستی رو آورده‌اند. اما با افزایش محصولات زنان و ضعیف شدن اقتصاد خانواده‌ها، فروشندگان و تولید کنندگان، همواره از نبود بازار فروش برای این صنایع شکایت دارند.