شماری از آواز خوانان در ولایت بلخ می‌گویند که از دوسال به این طرف آهنگی زمزمه نکرده و آله موسیقی در دست نگرفته‌اند. آنان می‌افزایند که هرچند زنده می‌باشند، اما صدای شان خاموش شده است.
حسیب‌الله تقدیر، یکی از هنرمندان رشته موسیقی در بلخ که بیشتر از سه دهه مصروف آوازخوانی بوده، اکنون به گفتۀ خودش، خانه نشین شده و در جستجوی کارهای دیگر است.
تقدیر که نان‌آور هشت تن از اعضای خانواده خود است، طی دو سال اخیر هرچه تلاش کرده دستش به کاری بند نیفتاده است.
“چندی قبل مسئولان یکی از نهادهای کمک کننده، برای سروی آمده بودند. نام تمام باشندگان کوچه را شامل لست کردند، ولی روزی که کمک‌ها توزیع می‌شد، نام من در لست نبود. وقتی از کلانتر کوچه پرسیدم، گفت که حسیب‌الله تقدیر هنرمند بود و نیاز به کمک ندارد.”
وی می‌افزاید که آوازخوانی را به گونه آماتور فراگرفته و از سه دهه به اینسو سروکارش با موسیقی بوده که بیشتراز 50 پارچه آهنگ تاکنون ثبت کرده است.
به گفتۀ خودش، وی بعد از فراغت از تخنیکم نفت و گاز مزارشریف، به شکل رسمی وارد آرکستر سارندوی شده و تا رویکار آمدن امارت اسلامی آواز خوانی کرده است.
این آواز خوان می‌گوید که یک تعداد هنرمندان به کارهای دیگر مانند شاگردی در هوتل‌ها، کارگری و روزمزدی روآورده‌اند.
درعین حال هارون سروری، یکی دیگر از آوازخوانان است که اکنون دکان بقالی راه اندازی کرده و از این طریق لقمه نانی برای خانواده خود فراهم می‌کند.
سروری که از خانواده موسیقی آموخته، می‌گوید که خانواده‌او از دو نسل این پیشه را ادامه داده‌اند. اکنون که این خانواده با آواز خوانی و موسیقی قطع رابطه کرده‌اند. سروری چنین می‌گوید:”بعد از رویکار آمدن امارت اسلامی، برای ما جواز ندادند و مجبور شدیم که کار دیگری را انتخاب کنیم تا یک لقمه نان برای خانواده تهیه کنیم. حال داخل کوچه یک دکان ساخته و دکان‌داری می‌کنم.”
سروری ایدی از گذشته خود کرده و می‌گوید که در گذشته روز گار او و دیگر هنرمندان خیلی خوب بود، زیرا آنان عواید خوبی داشتند، اما اکنون تغییرات زیادی در زندگی آنان رونما شده است.
“شب‌ها به محافل خوشی مردم می‌رفتیم و موسیقی می‌نواختیم، از هر برنامه تا 200 دالر مزد دریافت می‌کردیم، اما حال در یک ماه هم 200 دالر را دریافت نمی‌توانیم.”
به‌گفتۀ سروری، تعداد زیادی از هنرمندان به خاطر وضعیت بد اقتصادی، ترک وطن کردند و یک تعداد اندکی که باقی مانده‌اند، از آوازخوانی دست کشیده‌اند.
او تاکید دارد که با هنرمندانی که در کشور باقی مانده‌اند باید کمک مالی صورت گیرد، زیرا از نظر او حکومت باید بدون در نظر گرفتن مسلک و کار قبلی افراد، برای تمام شهروندان خدمات عرضه نماید.
با آنکه آمار دقیقی از تعداد آوازخوانان در ولایت بلخ وجود ندارد، اما در گذشته یکی از مارکیت‌های بزرگ در شهر مزارشریف مرکزیت آوازخوانان شده بود، چنانچه در آن مارکیت بیشتر از صد گروه موسیقی دفتر گشوده بودند. اکنون اما در این مارکیت هیچ دفتری از آوازخوانان ویا هنرمندان وجود ندارد.
در همین حال محمد صادق سرمست زاده، مسئول افغان فلم در ولایت بلخ با تایید مشکلات هنرمندان، خواهان توجه نهادهای امدادرسان در این زمینه می‌باشد.
وی می‌گوید که هنرمندان زیادی با مشکلات اقتصادی روبه‌رو استند، زیرا پس از تغییر نظام، آنها اجازه فعالیت را نیافته‌اند و اکنون برای تامین مصارف خانواده‌های شان با مشکل مواجه می‌باشند.
“وقتی ما می‌گوییم که هنرمند هستیم، برای ما [در توزیع کمک‌های بشری] نه کسی کارت می‌دهد و نه مواد کمکی. نه تنها هنرمندان بخش تیاتر و سینما، بلکه بخش موسیقی نیز در یک وضعیت بدِ اقتصادی قراردارند.”
آقای سرمست زاده می‌افزایند که وضعیت هنرمندان را با مقام ولایت بلخ شریک کرده و دیده شود که در این زمینه چه اقداماتی صورت خواهد گرفت.
با این حال، مسئولان در ریاست اطلاعات وفرهنگ ولایت بلخ با قبول مشکلات هنرمندان، می‌گویند که امارت اسلامی برای یک تعدادی از هنرمندان زمینۀ کار را فراهم کرده است.
ذبیح‌الله آریایی، مسئول فرهنگ ریاست اطلاعات و فرهنگ بلخ می‌گوید که تعدادی از هنرمندان بخش موسیقی، اکنون در بخش ترانه‌خوانی مشغول کار شده‌اند.
“کسانی‌که در بخش موسیقی کار می‌کردند، فعلا یک تعداد شان در بخش ترنم و ترانه خوانی مشغول کار استند و در برنامه‌هایی که نیاز باشد، مانند برنامه‌های مناسبتی، ترنم و ترانه اجرا می کنند.”
با آنکه بیشتر از دوسال می‌شود که آواز خوانان و هنرمندان اجازه فعالیت ندارند، اما آنان می‌گویند که خواهان فراهم شدن زمینه‌های کاری می‌باشند. آنان از امارت اسلامی می‌خواهند که برای آنان اجازه دهد تا در چوکات دین مبین اسلامی فعالیت کنند.
کلیدگروپ را در تویتر و فیس بوک دنبال کنید
