خیاط کوچک شهر: زمینۀ آموزش برای کودکان فراهم گردد

الهام‌الدین می‌گوید زمانی که از خانه بیرون شد، ترس و وهم وجودش را فراگرفته بود، اما مشکلات اقتصادی خانواده‌ او را مجبور کرده که برای کار بسوی شهر پرازدحام کابل حرکت کند.

این خیاط کوچک می‌افزاید که جدایی از خانواده در سن کم برایش بسیار دشوار بود، اما سرنوشت اورا به هرسو کشانیده است.

“من بسیار کوچک بودم که از ولایت لغمان به کابل آمدم. هفت سال سن داشتم، جدایی از خانواده برایم بسیار دشوار بود، مشکلات اقتصادی داشتیم و به همین خاطر آمدم.”

به گفتۀ الهام، درآغاز کار کردن برایش دشوار بود و برخی اوقات به یاد مادر و پدرش می‎افتاد، اما او تمام دردها را به تنهایی تحمل کرده است.

“در آغاز بسیار دشوار بود، پشت پدر و مادرم دق می‌شدم. اینجا تمام این دردها را پنهانی سپری می‌کردم، نمی‌خواستم که کسی بفهمد.”

الهام در عین حال می‌گوید که خانواده‌ا‌ش نمی‌خواست او در سن کم کارهای شاقه انجام دهد، اما پس از فلج شدن برادرش در یک رویداد، تصمیم گرفته شد که دیگر او به‌جای برادرش نفقه‌ خانواده را تهیه کند تا نیاز نشود خانواده به کسی دست دراز کند.

با این حال، الهام اکنون آن کودک خوردسال نیست، بلکه یک نوجوان شانزده ساله است که با خوبی‌ها و بدی‌های دنیا آشنا شده و مسئولیت‌های خود را به‌خوبی ادا می‌کند.

او می‌گوید که اکنون بانام خیاط کوچک مشهور است و برخی‌ها او را استاد نیز صدا می‌زنند.

“برخی از مردم محبت زیاد با من دارند و هرچیز برایم آماده می‌کنند، زیرا مسافر هستم. مردم مرا خیاط کوچک و برخی اوقات استاد الهام‌الدین صدا می‌زنند که برایم بسیار زیاد خوش‌آیند است.”

الهام نیزمانند دیگر کودکان، علاقمند ورزش است و بازی کریکت از ورزش‌های مورد علاقه‌ او می‌باشد.

او خود را یکی از طرف‌داران رحمان‌الله گربز، توپ‌زن تیم ملی کریکت افغانستان می‌گوید.

“کریکت را بلد هستم، هم توپ‌زنی و هم توپ‌اندازی می‌توانم. در میان هم‌قطارانم بسیار لایق هستم، هر جمعه برای کریکت وقت می‌گذارم، اما زمانی که کارم زیاد باشد، بازی کریکت ترک می‌شود.”

در همین حال استاد خالد الکوزی، در مورد این نوجوان می‌گوید که او بسیار باهوش بوده و کارهایش هم عالی است.

“الهام ماشاءالله شاگرد بسیار با استعداد است. اکنون بسیار آماده شده است و زمانی که لباس می‌دوزد، نسبت به بسیاری از استادان خوب‌تر می‌دوزد و آدم حیران می‌ماند که در این عمر کم چطور به استادی رسیده است. بعضی وقت‌ها مشتریان هم حیران می‌شوند و پیشنهاد می‌کنند که باید او لباس‌های شان را بدوزد.”

تنها استاد خالد نه، بلکه استاد رحیم‌الله خالص نیز از کار الهام‌الدین ستایش می‌کند.

“الهام نه تنها یک خیاط ماهر، بلکه در درس نیز لایق است. او شاگرد صنف یازدهم است و می‌خواهد که در آینده، در کنار خیاطی یک انجنیر شود. الهام یک آشپز خوب نیز است و دست‌پخت خوبی دارد.”

الهام خود به این باور است که اگر حکومت برای تمام کودکانی که کار می‌کنند و از آموزش محروم‌اند، زمینۀ آموزش را فراهم سازد، افغانستان بزودی به خودکفایی خواهد رسید.