دریک روز سرد خزانی به هدف تهیه لباس‌های گرم به بازار می‌روم، در یکی از مارکیت‌های شهر کابل دختران و زنانی فروشنده توجهم را جلب می‌کند. رفتار ملایم و جذاب یکی از این دختران پایم را به داخل فروشگاهش می‌کشاند. او نامش را معصومه می‌گوید و یاد آور می‌شود که در رشته کمپیوتر ساینس پوهنتون کابل کامیاب شده، اما با بسته شدن دروازه‌های پوهنتون‌ها به روی دختران، او نتوانسته تحصیلاتش را پیش ببرد.
“شب و روز تلاش کردم تا در امتحان کانکور کامیاب شوم، آرزو داشتم تحصیل کنم و به قله‌های موفقیت برسم، اما این رویایم به حقیقت نپیوست. ای کاش امارت اسلامی دروازه‌های پوهنتون‌ها را به‌روی ما بسته نمی‌کرد.”
معصومه را با آرمان‌هایش رها کرده و به سراغ کسانی می‌روم تا در مورد کاروبار شان بیشتر صحبت کنند. چند قدم آنطرف‌تر، زنی جوانی کودکش را در بغل گرفته و با مشتریان جر و بحث داشت.
من هم به جمع آنان می‌پیوندم و از او می‌خواهم تا در مورد کارش برایم معلومات دهد.
او که نخواست نامش افشا شود گفت که از سه ماه بدینسو کودک شش‌ماهه‌اش را به آغوش گرفته و در فروشگاه لباس‌های زنانه کار می‌کند.
“شوهرم بیکار است. من مجبورم کار کنم. در این فروشگاه برایم 4هزار و 500 افغانی معاش می‌دهد، این معاش برای یک خانواده کفایت نمی‌کند. اگر بیشتر بفروشم، معاشم هم بلند خواهد شد، اما فقر و بیکاری باعث شده که مردم کمتر خریداری کنند.”
باخودم می‌گویم حال که وارد مارکیت شده‌ام بهتر است از دکان‌های بیشتری سر بزنم و ببینم وضعیت دیگر زنان فروشنده چگونه است.
این بار با رابعه هاشمی فروشنده دیگر سر صحبت را باز می‌کنم. او که درحال فروش لوازم مخصوص زنانه بود، گفت که در گذشته با معاش‌های خوبی با مؤسسات کار کرده، اما بعد از ممنوع شدن کار زنان با مؤسسات، او بیکار شده و به تجارت روآورده است.
“من چیزی در رابطه به تجارت نمی‌دانستم، اما با بیکار شدنم، دیدم که حکومت کار زنان را در بخش تجارت ممنوع نکرده و من هم به تجارت روآوردم، اما کاروبار ما بسیار کم است و مشکلات اقتصادی داریم.”
رابعه می‌افزاید که هرگاه حکومت اجازه دهد که دختران و زنان به تحصیل و کارهای شان برگردند، او به تحصیل خود ادامه خواهد داد.
در مورد فعالیت‌های زنان متشبث و مشکلات فراراه آنان، درپی نظر مسئولین می‌شوم، تا شاید بتوانم اندکی از خواست‌های آنان را به گوش آنان برسانم.
در این رابطه عبدالسلام جواد، سخنگوی وزارت صنعت و تجارت در پاسخ به سوالاتم چنین می‌گوید:”قرار است در آینده‌های نزدیک، دو فروشگاه بزرگ برای زنان متشبث در شهر کابل ایجاد شود. زنان می‌توانند در آینده از این طریق محصولات شان را به راحتی به فروش برسانند.”
به گفتۀ آقای جواد، امارت اسلامی از فعالیت زنان در بخش تجارت، به گونۀ کامل حمایت کرده و هیچ ممانعت و محدودیتی در زمینۀ فعالیت زنان در این بخش وجود ندارد.
این مسئول وزارت صنعت و تجارت درعین حال از پلان‌های انکشافی این وزارت به منظور پیشرفت و ایجاد سهولت در کار زنان متشبث سخن می‌زند.
این در حالی است که زنان متشبث ازامارت اسلامی می‌خواهند که محدودیت‌های آموزشی و کاری را از فراراه تمامی زنان و دختران بردارد تا فعالیت زنان نه تنها در بحش تجارت، بلکه در تمام بخش‌ها گسترش یابد.
کلیدگروپ را در تویتر و فیس بوک دنبال کنید
