حمیدالله، باشنده ولسوالی چهار برجک ولایت نیمروز در مورد سوء تغذیه چیزی نمی‌داند، ولی با ابراز نگرانی می‌گوید:”از فامیل‌های ما ده تا پانزده نفر به مرضی مبتلا شده‌اند که ما نمی‌دانیم چه مرضی است. حال من و خانمم می‌ترسیم که مارا هم نگیره، چون دل شوره داریم. اینکه سوء تغذیه آدم را می‌کشد یانه هم نمی‌دانیم.”
صبور، یکی دیگر از باشندگان ولایت نیمروز که هم فرزندش و هم برادرزاده‌اش به سوء تغذیه مبتلا است چنین می‌گوید:”پسرم دچار سوء تغذیه بود و چندین بار به داکتر مراجعه کردم، داکتر هم برایش دوا و غذاهای ویتامینی را پیشنهاد کرد، ولی من توان خریدن آنرا ندارم.”
وی از امارات اسلامی می‌خواهد که در رابطه به نیازهای مردم به ادویه توجه بیشتری داشته باشد، زیرا بسیاری از مردم توان خریدن دوا را ندارند.
برخی از فعالان اجتماعی نیز تاکید دارند که حکومت و جامعه جهانی باید جلو افزایش موارد سوء تغدیه، به خصوص سوء تغذیه کودکان را بگیرند.
ثریا محمدی، یک تن از آگاهان اجتماعی با ابراز نگرانی در این مورد می‌گوید:”کودکانی را مشاهده می‌کنیم که به دلیل سوء تغذیه از رشد جسمی و فکر بازمانده‌اند. همچنان از لحاظ روانی نیز این کودکان در وضعیت ناگواری قرار دارند.”
داکتران نیز سوء تغذیه را مانع رشد جسمی و فکری کودکان دانسته و می‌گویند که سوی تغذیه بیشتر از شش ماهگی شروع و تا سنین ده سالگی هم ادامه می‌یابد که بیشترین تأثیرات را در سنین چهار تا پنج سالگی بر کودک بجا می‌گذارد.
داکتر موسی رسولی، متخصص بخش اطفال می‌گوید:”عدم دسترسی به مواد غذایی شامل مواد پروتینی و نرسیدن ویتامین‌های کافی باعث مبتلا شدن افراد به سوء تغذیه می‌گردد.”
تلاش کردم نظر مسئولین ریاست صحت عامه را در این رابطه داشته باشیم، اما تماس‌های مکرر ما در این رابطه بی پاسخ باقی ماند.
باشندگان نیمروز نگرانی دارند که با افزایش میزان جمعیت و بیکاری در این ولایت آمار سوء تغذیه بیشتر شود.
سازمان ملل متحد اخیرا اعلام کرده است که نزدیک به ۶ میلیون تن در افغانستان در یک قدمی قحطی قرار دارند و ۲۸ میلیون تن دیگر در این کشور به کمک‌های فوری بشری نیازمند اند.
کلیدگروپ را در تویتر و فیس بوک دنبال کنید
