زرگران نقره در کندز می‌گویند که تولیدات شان بیشتر به گونۀ فرمایشی صورت می‌گیرد. این زرگران برعلاوه کندز از ولایت‌های تخار و بدخشان نیز مشتری دارند که هرکدام فرمایش‌هایی برای ساخت زیور آلات می‌دهند.
به گفتۀ این زرگران نقره، در حال حاضر مردم بیشتر به تولیدات و صنایع دستی داخلی روآورده‌اند. به این دلیل کار آنان نسبت به گذشته رونق بیشتر یافته است.
غلام جیلانی ذهین، یکی از این زرگران می‌گوید که هشت نفر با او درکارخانه کار می‌کنند.
او یکی از دلایل بالا رفتن مشتریانش را در دست یابی به امکانات بهتری نسبت به گذشته دانسته و می‌گوید که با داشتن این لوازم هم کار شان ساده‌تر شده و هم زیورات با زیبایی وظرافت بیشتر تولید می‌شود.
«ما سیت‌ها(مجموعه زیورات) رنگارنگ می‌سازیم؛ مانند دستبند، چوری، گوشواره، لاکت و هر نوع فرمایشی که مردم داشته باشند. تمام کارهای ما دستی است که از نگین لاجورد، بیروج و دیگر سنگ‌هایی که میان مردم طرفدار دارد،کار می‌گیریم. مردم در حال حاضر کارهای دستی را بییشتر می پسندند.»
از سوی دیگر شماری از فروشنده‌گان زیورات می‌گویند که مردم به دلیل فقر و بیکاری کمتر به خرید زیورات گرانبها رو می‌آروند.
اما آنان می‌افزایند که با این وجود تولیدات صنایع دستی داخلی درحال حاضر خریداران بیشتر دارد که ممکن است یکی از دلایل آن پایین بودن قیمت آن باشد.
زمری غفوری، مسئول اتحادیه زرگران و یکی از نقره فروشان می‌گویدکه چهار کارخانه تولید زیورات نقره در کندز وجود دارد که زیورات باکیفیت و مورد پسند مردم را تولید می‌کنند.
«ما چیزی‌که فرمایش بگیریم آنرا در کارخانه تولید می‌کینم. یک مقدار نقره‌های ما مربوط به معادن است، یک مقدار دیگر از گذشته مانده است؛ به نام سکه‌های مَشدی و قِران و غیره، اما ارزش نقره افغانستان پایین‌تر از نقره‌های وارداتی است.»
در حالی که زرگران نقره از بهتر شدن بازار زیورات شان سخن می‌زنند، اما فروشنده‌گان زیورات می‌گویند که کاروبار زیورات به صورت عموم نسبت به گذشته بازار خود را از دست داده است. آنان درعین حال از بلند رفتن تمدید جواز کار، صفایی شهر و افزایش مالیه شکایت دارند.
کلیدگروپ را در تویتر و فیس بوک دنبال کنید
