صنعت آهنگری روزگاری در کندز از رونق خوبی برخودار بود و آهنگران زندگی شان را از همین روزنه می‌چرخاندند. اما اکنون آهنگران کندز می‌گویند که کسب و کار شان از رونق افتاده و دیگر دلگرم این صنعت نیستند.
بیشترین مشتریان این صنعت کاران را دهقانان تشکیل می‌دهند، اما آنان نیز بیشتر کارهای شان ماشینی شده است. چنانچه در قلبه زمین‌ها از تراکتور و وسایل وارداتی کار می‌گیرند.
از سوی دیگر بسیاری از وسایل مورد ضرورت دهقانان از کشورهای دیگر وارد شده و این مساله نیز به صنعت آهنگری در داخل صدمه زده است.
عبدالوهاب، یکی از آهنگران می‌گوید که قیمت زغال و مواد خام بلند رفته و بیشتر دهاقین به دلیل قیمت بودن بیل و کلنگ داخلی از بیل کلنگ چینایی استفاده می‌کنند.
«در اینجا بیل، تیشه، تبر، داس و دیگر اسباب را می‌سازیم، اما کار و بار مان مزه ندارد. روزگمی است. بیشتر مشتری‌های ما دهاقین ولسوالی‌ها استند.»
درعین حال کریم، یکی دیگر از آهنگران می‌گوید:«ما بیل، کف‌گیر و دیگر وسایل مورد نیاز را می‌سازیم. در کار و کسب ما بسیار تفاوت آمده است. یک سیر آهنگ دو صد افغانی بود، حال 400 افغانی شده است.»
از سوی دیگر رحمت الله، معاون اتحادیه آهنگری با تایید این مشکل می‌گوید که کار آهنگران با گذشت هر روز با رکود بییشتر مواجه می‌شود.
به گفتهء او شاروالی کندز نیز از آنان خواسته است که محل کار شان را ترک کرده و به جای دیگری بروند.
او از شاروالی می‌خواهد که برای آهنگران مهلت بدهد تا آنان وسایلی را که برای فصل زمستان ساخته‌اند، تا ماه حمل به فروش برسانند.
«خواست ما این است که جای مناسبی برای ما فراهم شود و جای آزادتر باشد. بازار را باید کنترول کنند تا تاجران مواد خام را به قیمت بلند نفروشند.»
در همین حال میرویس پوپلزی، مدیر اجرایی شاروالی کندز می‌گوید که باشنده‌گان منطقه از سروصدایی که آهنگران و حلبی سازان در شهر ایجاد می‌کنند شکایت دارند. از این رو حلبی سازان به جای مناسبی انتقال شده و آهنگران نیز انقال خواهند یافت.
«تاهنوز برای آهنگران جایی در نظر گرفته نشده است. هرزمانی که جایی برای آنان در نظر گرفته شد، آنان هم انتقال می‌شوند.»
گفتنی است که باشنده‌گان و دهاقین کندز می‌گویند، باآنکه وسایل و ابزار وارداتی از کیفیت خوبی برخوردار نیست، اما به دلیل ارزان بودن آن مردم به جای صنایع داخلی از صنایع خارجی استفاده می‌کنند.
کلیدگروپ را در تویتر و فیس بوک دنبال کنید
