هدف چنین حملات دشمنی با مردم و محروم‌ساختن کودکان از خدمات صحی و کشانیدن آنان به کام مرگ می‌باشد.
با وجود آن‌که از سال‌ها به این‌سو این گونه جنایات صورت می‌گیرند، جای تاسف است که نه حکومت اقدامات امنیتی را در این زمینه به درستی سازمان‌دهی می‌کند و نه مردم و نه جامعه جهانی در برابر آن موضع‌گیری می‌کنند.
امروز صبح افراد مسلح ناشناس بالای کارمندان کمپاین واکسین پولیو، در شهر جلال‌آباد و ولسوالی‌های سرخ‌رود و خوگیانی حمله کردند.
میرویس علی‌زی؛ معاون سخنگوی وزارت صحت عامه می‌گوید که در این رویدادها، پنج کارمند کمپاین واکسین پولیو جان باخته و چهار تن دیگر شان زخم برداشتند.
در همین حال، یک منبع معتبر به کلید گفت که در پی این حمله‌ها، کمپاین واکسین پولیو در ولایت ننگرهار، تا زمان نا معلومی به‌تعویق افتاده است.
تا کنون فرد یا گروهی مسوولیت این حمله‌ها را بر عهده نگرفته است.
سه ماه قبل نیز سه کارمند کمپاین واکسین پولیو، از سوی افرد مسلح ناشناس در این ولایت به قتل رسیده بودند.
این کشتارها و ترورها در حالی بیش‌تر گردیده که نیروهای خارجی تا ۱۱ سپتامبر تصمیم بر خروج کامل از افغانستان دارند و دیروز سران ناتو در نشستی در بروکسل بار دیگر مهر تایید بر آن زدند.
این نشست در حالی برگزار گردید که افغانستان شاهد بدترین خشونت‌ها و خون‌ریزی‌ها بوده و در هر گوشه و کنار این سرزمین در کنار نیروهای امنیتی و دولتی، مردم ملکی و اعضای جامعه مدنی و کمک‌رسانان در بخش‌های صحی و ماین‌پاکی هدف قرار می‌گیرند.
با این وضعیت که تحمل آن دیگر گران است افغان‌ها توقع داشتند که سران ناتو در این نشست در کنار اعلام خروج از افغانستان و تاکید بر تداوم کمک‌های پس از خروج، تاکیدی جدی بر قطع جنگ و خون‌ریزی در افغانستان نیز می‌داشتند و خروج شان را چنان‌که توقع می‌رود مسوولانه می‌ساختند. اما با تاسف که این نشست چنین پیامی با خود نداشت و بر ناامیدی افغان‌ها افزوده شد.
با درک وضعیت، تطبیق واکسین‌ها و آغاز کمپاین‌های آن بدون شک باید در هماهنگی با ارگان‌های امنیتی زیر چتر امنیتی صورت گیرد تا باشد که این پروسه با مشکلات امنیتی روبرو نگردد و تلفاتی به کمک‌رسانان نرسد. در چند سال اخیر، چنین به نظر می‌رسد که در تامین امنیت کمپاین‌ها و تدابیر امنیتی در قبال آنها کوتاهی صورت می‌گیرد که غیر قابل قبول و اسفبار می‌باشد؛ چون دردآور است که مردم نمی دانند کدام گروه‌ها و افراد دست به چنین قتل و قتال می‌زنند؟
تا کنون بیش‌تر این جنایات در ساحاتی صورت گرفته‌اند که از ساحه ی پوشش امنیتی نیروهای افغان به دور بوده و انگشت انتقاد به سوی مخالفان مسلح دولت و به خصوص طالبان گرفته می شود، کارشناسان می گویند که اگر طالبان مسوولیت چنین کشتارها را به عهده نمی گیرند، چرا در شناسایی عاملین این جنایات کوتاهی می کنند؟ برای مردم دیگر پذیرفتنی نیست که همه در چنین مواردی از مسوولیت شانه خالی کنند.
در کنار حکومت و نیروهای امنیتی انگشت انتقاد متوجه مردم نیز است که در این مورد هیچ گونه موضعی اختیار نمی کنند و می گذارند که دشمنان صحت خود آنها و اولاد شان، با دست باز، کمک رسانان را هدف قرار دهند. آن هم در حالی که خوب می دانند تداوم چنین حالتی پروسه‌ی کمک رسانی را با خطر روبرو می سازد.
مردم افغانستان که دیگر از جنگ، خشونت و کشتار به ستوه آمده اند، از حکومت و جامعه جهانی خواست های دارند.
مردم می خواهند که حکومت بنابر مسوولیتی که در برابر مردم و پروسه های ملی دارد، با اتخاذ تدابیر جدی امنیتی جلو این گونه جنایت ها را بگیرد و از جامعه جهانی می خواهند که بیش از این بی تفاوت نمانند و با جدیت تمام، برای قطع جنگ در افغانستان دست به کار شوند.
