طالبان در حالی به آتشبس در سه روز عید تن دادهاند که مردم افغانستان در ماه مبارک رمضان شاهد بیشترین و خونینترین خشونتها بودند. در این ماه مبارک بیش از 200 تن از افراد ملکی کشته شده و بیش پنجصد تن دیگر زخمی شدهاند.
بلندترین سطح این تلفات در دو حادثهی اخیر به مشاهده رسید.
حادثهی نخست به اثر انفجار یک موتربم در یکی از مهمانخانههای لوگر بود که کمتر از 20 تن از جوانانی که برای امتحان کانکور در آن جا تجمع نموده بودند کشته شدند و بیش از 90 تن دیگر زخم برداشتند. حادثهی دوم که باز هم به وسیلهی انفجار موتربم در دهن دروازهی یک مکتب دخترانه واقع در دشت برچی کابل هنگام رخصتی به میان آمد.
به اساس آخرین ارقام در این حمله 63 تن از دختران معصوم این مکتب جانهای شانها را از دست دادهاند و بیش بیشتر از صد تن آنان زخم برداشتهاند.
این دو حمله و به خصوص حمله بر مکتب دخترانه سیدالشهدا در دشت برچی واکنشهای شدید ملی و بینالمللی را در داشت. حکومت افغانستان در یک اقدام، تصمیم یک روز عزای عمومی گرفت.
محمداشرف غنی، رییس جمهور، روز سهشنبه ۲۱ ثور را به خاطر رویدادهای تروریستی اخیر و تلفات دهها تن از شاگردان در کابل و لوگر، عزای عمومی اعلام کرد.
با وجود آنکه تا قبل از این همهساله حکومت افغانستان ابتکار اعلان آتشبس در روزهای عید را به دست میگرفت تا کنون در مورد آتشبس سهروزه طالبان اظهار نظری نکردهاست؛ اما رییس شورای عالی مصالحه با استقبال از این اقدام طالبان گفته است که راه حل بیرونرفت از بحران کنونی کشور تسریع مذاکرات، اعلام آتشبس دایمی و قطع همیشهگی جنگ است.
مردم به این نظراند که این اقدام طالبان نشاندهندهی آن است که طرفها اگر ارادهی واقعی برای صلح داشته باشند، میتوانند آتشبس دایمی کنند؛ از همین رو میپرسند که آیا این احتمال وجود خواهد داشت که این آتشبس پس از عید نیز تمدید گردد و طرفهای درگیر به میز مذاکره و گفت وگو برگردند؟ با این حال مردم به این نظراند که اگر در زودترین فرصت صلحی میسر نیست، ممکن نیست که حداقل تا زمان رسیدن به یک توافق این آتشبس دوام یابد.
حکومت افغانستان و طالبان که با هم درگیر جنگ بوده، در گذشته و اکنون اظهار داشتهاند که استفاده از زور را مردود میدانند. مردم در این زمینه به این باوراند، اگر واقعا طرفهای درگیر، جنگ را، راه حل نمیدانند، آیا ممکن نیست که از فرصت بهدستآمده برای رسیدن به صلح و قطع جنگ سود برده شود؟
مردم این موارد را در حالی مطرح میکنند که طرفهای درگیر به خواست ملت مظلوم افغانستان که همهروزه قربانی جنگ و خشونت استند، توجه نمیشود و طرفهای درگیر همیشه به خواست و میل خود شان و احسان گذاشتن روی ملت جنگ را قطع میکنند و یا هم شدت میدهند و خواست عموم مردم برای شان اهمیتی ندارد.