تهدید بقای بشر در صورت عدم استفاده‌ی مجدد از آب‌

در جریان هفته های اخیر، در حالی سیلاب های موسمی ملیون ها انسان را در کشورهای نیپال، بنگله دیش و هند بی خانمان ساخت که در بعضی نقاط دیگر جهان به سبب خشکسالی حتی هیچ گیاهی بر روی زمین نمی روید.

به همین ترتیب، در جایی دیده می شود که ملیون‌ها انسان بشمول دهقانان به کمبود آب مواجه بوده و مردم از داشتن آب نوشیدنی پاک محروم اند، اما در ساحه‌ی دیگر خصوصا در قاره ی آسیا، ملیون ها لیتر آب در اثر فعالیت های صنعتی وغیره آلوده می شود.

رایس واشرمن، خبرنگار صدای آسیا، گزارشی از نشست بزرگ ستوکهولم در مورد آب و چگونگی مصرف آن تهیه کرده است که ذیلا تقدیم می گردد:

طوری که به همگان هویدا است، آب یک عنصر فوق العاده مهم زندگی در روی زمین بوده و بدون آن ادامه حیات ممکن نیست. اما طوری که مشاهده می گردد، از همین عنصر قیمتی نیز اکثرا طوری استفاده می گردد که قسمت زیاد آن ضایع گردیده و به بسیار ندرت مورد استفاده مجدد قرار می گیرد.

آقای “سهیل النقوی” یک انجنیر پاکستانی که قسمت زیاد عمر خویش را در مناطق حاصلخیز و پرآب پنجاب یا (سرزمین دریاها) سپری کرده است، نظر خویش را در مورد مناطقی که از فرط خشکسالی به جزیره سوخته تبدیل شده اند، چنین ابراز می کند: “متاسفانه از اثر مدیریت غلط آب در بعضی مناطق جهان، نه تنها آب دریا ها رو به کاهش است، بلکه حتی رو به خلاصی نهاده است. از این مشکل که بگذریم، باید خاطرنشان گردد که در قسمت آب دو بحث وجود دارد، یک بحث مقدار آب است و بحث دیگر کیفیت آن می باشد.”

در هفته‌ی که گذشت متخصصین و کارشناسان مسایل آبی جهان، طی نشست بزرگی در شهر “ستوکهولم” پایتخت سویدن، پیرامون شیوه های استفاده مجدد یا (ری سایکلینگ آب) به منظور مقابله با افزایش جمعیت جهان، بحث و گفتگو نمودند. در حال حاضر،  70 درصد منابع آبی جهان صرف فعالیت های زراعتی می گردد که البته اکثرا این مقدار آب پاک نبوده بلکه قبلا در اثر فعالیت های صنعتی و غیره به نحوی ملوث شده اند.

در قاره آسیا، تا 80 درصد آب های استفاده شده که دارای ویروس ها بیماری زا و مواد شیمیاوی نیز می باشند، به دریا ها سرازیر می شوند. سپس یا در زمین های زراعتی جذب می شوند و یا منحیث بخشی از آب دریا ها توسط مواشی و ماهی ها مورد استفاده قرار گرفته بار دیگر به نحوی مورد استفاده انسان ها قرار می گیرند.

آقای سهیل در زمینه اظهار می دارد: “مثلا، در استخوان و خارهای ماهی نوعی فلزات وجود دارد که در اثر موجودیت مواد شیمایی و مضر، خوردن شان برای انسان ها خطرناک ثابت شده است. خصوصا در ساحات و مناطق روستایی و دهات که استفاده از گوشت ماهی رواج بیشتر دارد.”

البته همین آلودگی های آبی می تواند سبب مصابیت انسانها به امراض مختلف از قبیل اسهالات گردیده و در دراز مدت حتی سبب معیوبیت و مرگ شود.

اکثرا مشاهده می گردد که دهقانان مصرف همین آب های ملوث را که از لحاظ مواد غذایی نیز مقوی اند، ترجیع می دهند. اما خبر ندارند که آب مذکور صحت و حیات خود، مشتریان و مصرف کنندگان تولیدات شانرا را در معرض خطر قرار می دهد.

پس بهتر است با خود فکر کنیم که در ادامه این تعامل و ملوث شدن آب ها، کی ها ملامت اند؟

خانم “جینی گارونوال”، پژوهشگر مسایل آبی، بیشتر فابریکه جات و کمپنی های تولید البسه و منسوجات، خصوصا فابریکه جات و کمپنی های هندی را مسئول آلوده شدن آب ها دانسته می افزاید: “مواد فاضله ی باقیمانده از صنعت تولید منسوجات و البسه بیشتر آلوده بوده، در بعضی حالات حتی مسموم کننده و دارای مواد زهری می باشد.”

خانم جینی سخن از موجودیت راه های حل زیادی که می تواند تولیدات غذایی دهقانان را بیشتر مصئون سازد، بر زبان آورده، می افزاید: “چون ما از تکنالوجی، زیربنا، شایستگی، صلاحیت و کفایت بالایی برخوردار هستیم و اگر از این قابلیت ها در موقع نیاز استفاده خوب کنیم، می توانیم جلو وقوع اکثر اتفاقات ناگوار ناشی از مصرف آب ملوث را بگیریم.”

موصوفه مسئولیت عمده ی آلوده شدن آب ها را به دوش فعالیت های صنعتی گذاشته، علاوه می کند، من با کنجکاوی مشغول این تفکر هستم که چگونه بتوان با استفاده مجدد و درست از آب های مصرف شده، از مصرف زیاد این ماده حیاتی جلوگیری کنیم.

به هرحال، اگر دهقانان و مصرف کنندگان آب، اصول و ترتیب درست مصرف را مراعات کنند، تمام جهان از مزیت و فایده عمل درست آنها برخوردار خواهند شد. رایس واشرمن، تهیه کننده این گزارش، با جمعی از متخصصین و کارشناسان مسایل مربوط به آب به کمپنی سر می زند که هرسال در حدود 10 بلیون بشکه آب پاک را از اثر فعالیت های  ری سایکلینگ  تولید می کند.

آب موجود در بشکه های آنها ( 99.98 درصد) پاک و عاری از ویروس و آلودگی بود که این قابلیت کاری واقعا در خور ستایش است؛ زیرا تا جایی‌که به مشاهده رسید، نشانی از عوامل فنگس، باکتریا و بقایای کاربن های اکتیف و فعال در آن وجود نداشت.

در واقعیت گفته می توانیم که عاری ساختن آب، از بقایای مواد شیمیایی، در حقیقت به معنی دور ساختن تمام مضرات و سلفات آهن از آن می باشد.

آقای یاکوب لووند، مدیر ارتباطات کمپنی مذکور می گوید: “ما به صفت مسئولین فابریکه که همیشه به نحوی با مواد کیمیاوی اکتیف و فعال سر و کار داریم، هرگز مرتکب عملی نمی شویم که به محیط زیست و اطرافیان مان مضر ثابت شود.”

اما نه تنها همین آقای یاکوب لووند، بلکه سایر کمپنی ها مشابه در 17 کشور دیگر، هرگز نمی گویند که چه معیار های مشخص و مطمئینی را غرض عدم وارد نمودن صدمه به محیط زیست وغیره مراعات می کنند.

چون استفاده از آب های مصرفی صنعتی خیلی قیمت است، از همین سبب اکثر کمپنی‌ها با استفاده از آب های عادی، نه تنها کار خویش را آسان می کنند، بلکه گراف مصارف را نیز پایان می آورند.

آقای “اولکای یونفر”، معاون سازمان WHO، بهترین شیوه صرفه جویی آب را جلوگیری از تولید “گوشت سرخ” یا “گوشت گوسفند، بز وغیره” دانسته می افزاید:  “برای تولید یک کیلو گوشت سرخ در حدود 10 تن آب که مساوی به 10 هزار کیلوگرام می شود،  نیاز است.”

پس اگر مقدار آب موجود در زمین و میزان مصارف فعلی را بدون “ری ساکلینگ” یا “استفاده مجدد” در نظر بگیریم، پی می بریم که انسان ها در آینده های نه چندان دور سرنوشت شان به نابودی کشیده خواهد شد.

ولی اگر ما به کمک ساینس و تکنالوجی، رو به استفاده مجدد، از آب های قبلا استفاده شده بیاوریم، برای خود و سایر جهانیان کمک نموده، مشکلات ناشی از کمبود آب را در آینده ها، کاهش می دهیم.

رایس واشرمن – صدای آسیا – سویدن