دختر امروز اما مادر فردا، بخش بزرگ از جامعه افغانستان كه با هزار و يك چالش مواجه است.
باغ بابر در پايتخت؛ به روز سه شنبه شاهد برگزاری گرامی‌داشت از روز جهانی دختر آن‌هم به ابتكار موسسه حمايت از اطفال و انستیتوت موسیقی افغانستان بود، در اين محفل برای نخستين‌بار سرود طفل دختر كه توسط انستیتوت موسیقی افغانستان آماده شده بود، به صدا درآمد.
اين محفل كه برای گرامی‌داشت از دختران كاريگر، آنانی كه به خاطر زنده ماندن خود و خانواده‌های شان از بام تا شام در گوشه و كنار جاده‌ها به كار های شاق مصروف اند، راه اندازی شده، بيشتر با ساز و سرود همراه بود، تا باشد لحظاتی لبخند بر لبان خشكيده اين نونهالان ايجاد گردد.
اما سخنرانان اين محفل، اكثرا وضعيت زندگی دختران افغان را پر چالش عنوان كردند.
خانم انامفيالاكتسن، رييس موسسه حمايت از اطفال در افغانستان، با آن‌كه تاكيد می‌كند، كارهای خوبی برای بهبود وضعيت زندگی دختران صورت گرفته، اما می‌گويد: “هنوز هم اكثريت دختران افغان با چالش‌های جدی مواجه‌اند.”
وی، به طور نمونه از ازدواج 57 درصدی دختران افغان زیر سن سخن می‌زند.
اما چرا كودكان به ویژه دختران، با اين چالش‌های جدی مواجه‌اند؟
فقر، ناامنی، رسم و رواج‌های ناپسند، عدم آگاهی از قوانين اسلامی و بشری و در پهلوی ده‌ها مشكل ديگر، عدم توجه جدی مسوولان امور به اين بخش بزرگ از جامعه، از جمله عوامل باز دارنده دختران از رشد و ترقی گفته شده است.
مژگان مصطفوی، معين وزارت اطلاعات و فرهنگ، می‌گوید: “جايگاه دختر يعنی زن در اسلام نهايت با ارزش و مهم است، اما متاسفانه جامعه افغانی كه افرادش بيشتر خود را مسلمان جا می‌زنند، برخلاف ارزش‌های اسلامی عمل می‌کنند.”
اما چرا كودكان، به خصوص دختران تن به كار های شاق می‌دهند؟
فقر و ناهنجاری‌های روزگار، اكثريت اين کودکان معصوم را قربانی گرفته است، كودكان با وجود آن‌كه آرزوی ناتمام برای آموزش و پرورش دارند، اما روزگار این امید ها را از آنان گرفته و به سوی كار های شاق، سوق شان داده است.
اما گفته می‌شود، در چند سال اخير كارهای برای دختران انجام شده است.
هزاران تن از دختران حال به نهادهای آموزشی می‌روند تا با كاروان علم و معرفت همگام شوند.
وزير معارف، می‌گويد: “در تازه‌ترين اقدام، آن‌هم اين كه مديران شماری از مكتب‌ها را از زنان گماشتهاند، خانواده‌ها حتی در مناطق دور دست چون كنر، دختران شان را برای تعليم اجازه می‌دهند.”
ناصر سرمست، رييس انستیتوت موسیقی افغانستان، می‌گويد: ما درسال 2010 با يك دختر آغاز به كار كردیم و در حال حاضر 70 تن از دختران در اين انستیتوت تحت آموزش‌های موسیقی قرار دارند.”
با اين هم؛ گفته می‌شود كه، در حال حاضر بالاتراز يك و نيم مليون كودك شامل پسران و دختران به كار های شاق مصروف اند و 65 درصد اعاشه خانواده‌ها از سوی اطفال كاريگر مهيا می‌شود، اما اين كه چه زمانی واقعا کودکان افغان، به خصوص دختران بجای كار های شاق كه جبر روزگار عنوان می‌شود، به حقوق حقه شان كه همانا تعليم و پرورش نيك است، دست میابند، بايد انتظار گذشت زمان را داشت.
