زنان سرباز می‌شوند

در جریان ده سال با تداوم دموکراسی، حضور زنان در تمامی عرصه های اجتماعی به خصوص در صفوف نیروهای اردو و پولیس  ملی روز به روز در حال افزایش است.

در حال حاضر، بیش از یک هزار زن در وزارت دفاع به صفت دکتور، نرس و کارمند بخش‏های اداری مشغول کار اند.

اخیراً 63 زن تعلیمات خود را به عنوان افسران نظامی به پایان رسانیده و 16 تن دیگر در حال آموزش هستند.

عبدالغیور وزیری با تعدادی از این افسران محصل در مرکز آموزش نظامی کابل دیدار و گزارش ذیل را فرستاده است:

صدها سرباز مرد ملبس با یونیفورم نظامی، در یک ساحه وسیع در حرکت اند. ولی در عقب دیگر دیواری که میان افسران نظامی مرد و افسران نظامی زن حایل شده بود، تعدادی از محصلین اناث در یک محوطهء جدگانه با روسری‏های سیاه و حجاب‏ در حال فراگیری آموزش نظامی بودند.

راضیه یک تن از این محصلان نظامی به من گفت: ” در گذشته زنان از خشونت‏های اجتماعی زیادی رنج برده اند، از همین سبب می‏خواهم متفاوت از سایرین باشم، قدرت دفاع از حقوق خود را داشته غیر وابسته و مستقل باشم. به مردم، فامیل و کشورم خدمت کنم. با سپری نمودن شش هفته آموزش و تعلیم احساس می‏کنم تغییراتی در من پدید آمده است. لسان انگلیسی، نقشه‏برداری و اندازه گیری مساحت را آموخته ام، استفاده از مخابره “واکی تاکی” را یاد گرفته و مهمتر از همه جرعتم افزایش یافته است.”

ساعت 11:30 دقیقه روز بوده و زنان تحت آموزش نظامی پروگرام آموزش لسان انگلیسی را آغاز می کنند. لطیفه نبی زاده یکی از این محصلان که مانند راضیه احساس می کند، در جریان آموزش تغییراتی در وی بوجود آمده است، گفت: “در گذشته احساس خوبی نداشتم ولی حالا احساسم بهتر است. می‏خواهیم یک دختر خوب بوده و از خود دفاع کنم. برای یک شخص داشتن توانایی و خدمت به اجتماع کمال اهمیت را دارد. اکنون می‏توانیم از افغانستان دفاع نمایم و به همین سبب فکر می‏کنم من با سایر زنان و دختران تفاوت دارم.”

جگرن فهیمه مسباح، یکی از قومندانان این مرکز آموزشی که افسران زن را آموزش می‏دهد، چنین ابراز نظر کرد: “زنان در تمام بخش‏های اجتماعی کشور سهم دارند، به همین سبب ما خواستیم حضور آنها در صفوف نیروهای مسلح نیز مسجل گردد. اگر ما در اجتماعی که زندگی می‏کنیم وابسته به فامیل باشیم، حیات ما مثل طفیلی‏ها سپری خواهد شد. زن و مرد نیازمند کار و زحمت هستند و اگر ما از نقش یکی از آنها انکار ورزیم سبب سقوط فامیل می شود.”

فهیمه معتقد است که جامعه حیثیت یک فامیل را دارد و باید مرد و زن در کنار هم تلاش کنند. وی می افزاید: “حضور زنان بدون شک در صفوف نیروهای مسلح اهمیت دارد. افسران زن در تلاشی منازل و زنان سهم می گیرند، این فعالیت ها اعتماد مردم نسبت به اردو را افزایش می دهد.”

مشکلات زنان علاقمند به شمولیت در اردو زیاد است، در این رابطه فهیمه مسباح می گوید: ” در یکی از برنامه‏های آموزشی، دختری که تحصیلات پوهنتون خود را به پایان رسانیده و در یک حادثه تروریستی پدر خود را از دست داده بود، به خواهش خود برای شمولیت در صفوف اردو ثبت نام کرد اما این کار را از فامیل پنهان داشته بود. هنگامی‏که فامیلش آگاه شد، از ما تقاضای برگرداندن دخترشان را نمودند، زیرا یکی از پسرهای کاکایش نمی‏خواست این دختر در نیروهای مسلح مشغول کار شود و ما در همان شب آن دختر را به فامیلش برگرداندیم.”

با این حال مردم از حضور زنان در صفوف اردو استقبال کرده و آن را گامی در جهت اعتمادسازی بین اردو و مردم تلقی می کنند.

اسد با اشاره به جامعه سنتی کشور؛ حضور زنان را در تامین امنیت کشور مفید خوانده می گوید: “ما یک جامعه سنتی داریم و زنان در راستای شمولیت در صفوف نیروهای مسلح و اردو مشکلات زیادی دارند. با آن‏هم علاقمندی زنان و ثبت نام در این نیروها یک گام مثبت به شمار می آید زیرا تلاشی خانه‏ها توسط مردان حساسیت برانگیز است ولی اگر زنان چنین کاری را انجام دهند، مشکلی پیش نخواهد آمد.”

با این وجود راضیه که در حال سپری کردن دوره آموزش های نظامی است با اشاره به دشواری‏های زندگی می گوید: ” حتا اگر زنان آموزش دیده با مشکلی هم برخورد کنند، از عهده حل آن می برآیند. هنگامی‏که کسی کاری را تازه آغاز می‏کند، بدون شک با مشکلات و دشواری هایی روبرو خواهد شد، ولی زندگی مملو از دشواری هاست و باید از آزمون آن موفقانه برآئیم.”