ایالت پنجاب در شمال هند به نام “امبار غله” یاد میشود، اما این امبار غله در سالهای اخیر محل بود و باش انبوه معتادان مواد مخدر شدهاست.
از همین سبب در انتخابات اسامبله پنج ایالت که پنجاب نیز شامل آن است، رسیدگی به مشکل مواد مخدر موضوع اصلی کمپاینهای انتخاباتی کاندید ها گردیدهاست.
دیراج سینگ 35 ساله، یکی از باشندگان ولسوالی فیروزپور در ایالت پنجاب است که تا همین چند ماه پیش هر روز به جمنازیوم ورزشی محل سکونت خویش میرفت تا در آینده یک وزنه بردار مشهور شده به خواب و یا رویاهای خویش جامهای عمل بپوشاند.
اما روی آوردن به مواد مخدر و بند شدن در دام اعتیاد، زندگی و خوابهای وی را ویران و به جهنم تبدیل کرد.
دیراج سینگ که در حال حاضر وزن وجود خویش را به دشواری انتقال میدهد، میگوید: “من همیشه علیه این پدیده مبارزه نموده به دیگران نیز در این مسیر کمک میکردم، اما دوستانم همیشه اصرار میورزیدند که صرف برای یک بار نشه مواد مخدر را امتحان کنم و همین اصرار بیمورد آنان بود که آهسته آهسته و کم کم به آن روی آورده، در نهایت به این روز سیاه افتادهام.”
هر باری که دیراج سینگ سعی میکند خود را از بدبختی نجات دهد، چند قدم بیشتر در عمق آن فرو میرود.
موصوف، میافزاید: “حال و احوال یک معتاد را فقط معتاد دیگر میداند، دل پر غم، چشمان اشکبار، آب جاری بینی و بینظافتی، صفتهای یک معتاد اند، از جانبی هم همین بیچارگی و مجبوریت یک معتاد را تا جادهای دزدی، جنایت و حتی قتل به خاطر پول به پیش میبرد.”
وجه تسمیه “پنجاب” از پنج دریایی گرفته شده که در این سرزمین جاری میباشد،اما در سالهای اخیر یک دریای دیگر به طور طنز آمیز به این پنج دریا افزوده شدهاست.
آقای بریج بیدی، فعال مدنی در مورد اصطلاح طعنهآمیز دریای ششم، میگوید: “ایالت پنجاب مملو از معادان مواد مخدر شدهاست، خصوصا طبقهای جوان. مواد مخدر به مشکل بزرگی تبدیل شده که ناماش را دریا گذاشتهاند، از همین سبب مردم در مورد آب ششم سخن میزنند که همان مواد مخدر و امواج معتادان است.”
طبق آمار حکومت، در هر سه عضو یک خانواده از ساکنان دهات و ساحات دور دست این ایالت، دو تن معتاد به مواد مخدر است.
در مناطق شهری که مواد به آسانی به دسترس معتادان قرار میگیرد، وضعیت بهتر از این نیست و همواره خانواده و جوانهای خانواده به خاک سیاه بدبختی، غم و اندوه مینشینند.
قریه “مقول پوره” در ولسوالی امرتسر، محل دیگری است که تعداد زیادی از معتادان مواد مخدر را به میزبانی نشسته است.
این قریه را به نام “قریه بیوهها” نیز یاد میکنند، زیرا در هر چهار صد خانواده از ساکنان آن حد اقل یک بیوهتی مواد مخدر، یعنی خانمی که شوهرش به خاطر اعتیاد به مواد مخدر از بین رفتهاست، وجود دارد.
خانم “مندیپ” 45 ساله یکی از همین بیوههای مواد مخدر است که به تازهگی شوهرش را به سبب اعتیاد از دست داده و اکنون نگران پسر جواناش میباشد که وی نیز به مواد مخدر معتاد است.
مندیپ که ماهها میشود، پسرش را ندیدهاست، میگوید: “یک مادر بیچاره مانند من چی میتواند بکند جز از اینکه گریه و زاری نموده به بخت خویش نفرین بفرستد، شوهر و پسرم معتاد به مواد مخدر بودند، شوهرم تا آخرین دم زندگی رنج برد و سختی کشید، اما این زن و مادر بد بخت است که تمام بار و سنگینی اندوه را متحمل میشود. از یک طرف من بیرون رفته برای تغذیهای پسرم کار کرده میتوانم و از جانبی هم خودش در وضعیتی نیست که کار نماید.”
مقدار زیاد مواد مخدری که پنجابیها را معتاد میسازد، در افغانستان کشت میشود و سپس از طریق پاکستان به هند منتقل میگردد.
از همین سبب بعضیها پاکستان را به خاطر راه اندازی یک جنگ مواد مخدر برای بیثبات ساختن هند ملامت میکنند.
هر چند، محافظان سرحدی همیشه در تلاش اند، اما طوریکه دیده میشود تجارت مواد مخدر با گذشت هر روز رونق بیشتر مییابد که البته شماری هم دولت و حاکمان کشور را در این زمینه مقصر میدانند.
آقای “بهاج وانت من” نماینده ایالت پنجاب در پارلمان هند، میگوید: “هر چند ایالتهای کشمیر و راجستان نیز با پاکستان هممرز هستند، ولی هرگز نشنیدهایم که کسی در این دو ایالت به مواد مخدر آغشته شده باشد، معلوم نیست چرا تنها ایالت پنجاب از این مصیبت رنج میبرد؟ علتاش اینست که در این ایالت سیاستمداران و افراد بلند پایه حکومت خود مصروف تجارت مواد مخدر و سبب رونق بازار آن هستند.”
سالها بود که مسوولان حکومتی از وجود مواد مخدر آنهم به پیمانه زیاد انکار ورزیده، گزارشهای مربوطه را مبابغهآمیز میخواندند، تا این که سال گذشته این مسئله سوژه یک فلم بالیوود گردید و پس از آن کمپاینهای سیاسی براه افتاد تا این مسئله را در اولویت ملی و سوژه انتخابات آینده قرار دهند.
حالا که رای دهندگان در این مورد آگاهی حاصل نمودهاند، دیده شود که در انتخابات ماه آینده چی کسی، با چی وعدهای به پیروزی خواهد رسید.