تقدیر و دلجویی از بازماندگان نیروهای دفاعی و امنیتی، یکی از اقدامهای محمداشرف غنی، رییس جمهور، در هفته گذشته بود که تحسین همگانی را در پی داشت. هرچند این کار، جزئی از رسالت و مسوولیت رییس جمهور است و در چهارچوب انجام وظیفه کسیکه عنوان زعیم ملی را به خود گرفته انجام شده است، ولی انسجام همگانی و تمجید عمومی از این حرکت نشان از آن دارد که هنوز هم حلقههای وصلی برای حفظ یکپارچگی، اتحاد ملی و در یک کلام ملت شدن وجود دارد.
نیروهای امنیتی، یکی از محورهای مهم جهت ایجاد حلقه میان شهروندان کشور بوده و نقطه مشترکی است که میتواند توجه ملت از هم پاشیده کشور را به حمایت شان جلب نماید. همانگونه که رییس جمهور در مراسم تقدیر از بازماندگان نیروهای امنیتی یادآور شد، نیروهای امنیتی کشور از هستی شان میگذرند تا مردم در آسایش باشند. جانفشانی و جانسپاری آنها در راستای حراست از حیثیت ملی، اعتبار عمومی و مصوونیت شهروندی آنها، امر خطیری است که همه روزه تمام مردم شاهد آن هستند.
ایفای وظیفه امنیتی در سرزمینی که هر لحظه و در هر نقطه آن احتمال انفجار و انتحار میرود و جنگ و کشتار، روایت غالب آن است که همه روزه از گلوی رسانهها فریاد میشود، مسوولیت بس خطیری است که تقدیر و سپاسگزاری از آنها، کمترین کاری است که باید انجام داد.
حقیقت تلخ این است که بسیج مردمی در برابر موجی از انفجارها و ناامنیهای جاری که جان نظامیان و غیرنظامیان ما را نشانه میروند، بسی کمرنگ بوده و این رویکرد، شایسته ملتی نیست که ما جزئی از آن هستیم. هرگاه انفجارهای انتحاری مرگباری که تنها سه روز پس از مراسم تقدیر از نیروهای امنیتی کشور توسط رییس جمهور در کابل، کندهار و هلمند رخ داد، در میان هر ملت دیگری واقع شود، شوک عمومی و انسجام همگانی علیه عاملان آن را در پی دارد. اما متأسفانه در کشور ما کشتار و خونریزی جزئی از واقعات عادی جامعه شده و کشته و زخمی شدن بیش از دو صد تن، نمیتواند لرزشی به اندام اجتماعی این ملت هزارپاره ایجاد نماید.
در چنین حالتی، این وظیفه دولتمردان کشور است که با ایجاد جرقههای همبستگی ملی پیرامون این مسأله، وحدت ملی واقعی را ایجاد نموده و در راستای حفظ و حراست از انسجام همگانی، گامهای فراتر از آنچه رییس جمهور انجام داد، برداشته شود. در واقع، این رسالت همگانی و ملی است تا در راستای انگیزهدهی به نیروهای امنیتی کشور، بسیج ملی راهاندازی شده و تقدیر از آنها به منزله یک فرهنگ همگانی و شایسته درآید.
رییس جمهور در مراسم تقدیر از نیروهای امنیتی یادآور شد که در صد سال گذشته همواره نيروهای مسلح از جانب مردم حمايت شده و انتظار داريم اين نيروها همچنان پايگاه مردمی خود را حفظ کرده و بر عقايد دينی و مذهبی شان پایبند باشند. اما حقیقت این است که نیروهای امنیتی در طول سالیان اخیر ثابت کردهاند که همواره جان شیرین شان را بر کف نهاده و در تمام حاضر بودهاند تا هرگونه خطر را در این راستا با جان خویشتن بخرند.
بنابراین، ملت و دولت باید دست در دست هم دهند تا از نیروهای امنیتی حمایت همه جانبه انجام گیرد و در نهایت آنها بتوانند در مقابل دشمنان کشور به خوبی ایستادگی کنند. باید فرهنگ حمایت از نیروهای امنیتی در بین شهروندان کشور ایجاد شود و مردم با حمایت معنوی خود بتوانند به سربازان روحیه بدهند تا آنها به خوبی مبارزه کنند.
آنچه مسلم است این که رسیدگی به قربانیان نیروهای امنیتی و دفاعی کشور بخشی از مسوولیتهای حکومت به شمار میرود. اما در بسیاری از جوامع و کشورها، نهادهای جدا از حکومت هستند که بهمنظور تشویق و تقویت روحیه نیروهای امنیتی کشورشان دوشادوش آنها ایستادگی کرده و برای حمایت از قربانیان سکتورهای امنیتی شان، مساعدتهای بیشایبه انجام میدهند.
در نهایت باید اذعان نمود که ریس جمهور کشور کارهای بسیار خوبی انجام میدهد؛ در میان نیروهای امنیتی میرود، سرباز را در آغوش میگیرد، جنرالان را با اسم میشناسد، بازماندگان آنها را تقدیر می‌کند و بسا رفتارهای پسندیده دیگر که نو و بینظیر است. لذا عناصر حامی دشمنان در درون ساختارهای قدرت و کسانی که عنوان ستون پنجم را به خود گرفتهاند باید یاد بگیرند به جای این که دشمن را در آغوش بکشند، نیروهای امنیتی را در آغوش بگیرند.
در نهایت این که ارزش قایل نشدن به کسانی که برای حفظ عزت ما مبارزه میکنند، گناه غیرقابل بخشش است. زیرا کسانی که برای دفاع از نظام میجنگند، طبیعی است که برای آزادی و امنیت میجنگند و شایسته و سزاوار تکریم و احترام همگانی اند.
