خط متروی تازه و ایجاد فرصت کاری برای دو جنسیته ها

خط یا شبکه بزرگ خط ریل و میترو در هند سالهاست که مردم و مناطق دور افتاده و وسیع این کشور را بهم وصل کرده است.
در تداوم و توسعه این شبکه مواصلاتی، در ماه جون سال جاری میلادی، یک خط مترو دیگر در ایالت جنوب غربی “کوچی کاریلا” به بهره برداری سپرده شد. اما این خط مترو، نه تنها یک وسیله انتقال مردم و یک زیر بنا، بلکه فرصت کاری شده است برای “دو جنسیته ها” ی این کشور که همیشه از درد بیکاری و فقر رنج می برند.
کلپنا پارادهان گزارشگر صدای آسیا می نگارد: مسافرین در داخل خط متروی ایالت کوچی کاریلا، هیجان و اشتیاق کاری موظفین خط را با دقت تماشا منی کنند.
مترو در یکی از ایستگاه های ساحلی جنوب غرب هند متوقف می گردد و صدای بزبز و بگو مگو های راکبین و 4 تن از کارکنان غرفه تکت فروشی که دو تن شان “دو جنسیته” می باشند، پیوسته طنین انداز است. این خط مترو، نخستین محل یا مرجع حکومتی است که مدیران آن تصمیم گرفته اند، شمار بیشتر کارمندان و کارکنان خویش را از میان “دوجنسیته ها” انتخاب کنند.
راگا رانجینی، یکی از همین دو جنسیته های به کار گماشته شده است که از احترام مردم نسبت به خود و گروپ شان سخن گفته می افزاید: “این یک آغاز کامل و خوب زندگی برای من است. نه تنها برای من، بلکه برای تمام همقطاران و جمعیت ما داستان همینطور است. تشکر از خط مترو ی کوچی که برای ما چنین فرصت کاری را مهیا ساخته اند تا توانایی های خویش برا انجام کار ثابت نماییم.”
گفته می شود، در خط متروی کوچی، سر و ذیل از تکت فروش گرفته تا کارمند خدماتی و صفا کار ها، برای 60 تن “دو جنسیته” ها زمینه کار مساعد شده است که از تاریخ 23 جون بدینسو به کار آغاز نموده اند.
خانم “ریشمی سی آر” منیجر مخابراتی خط مذکور در مورد آغاز این طرح می گوید: “رهبران خط میتروی کوچی به این پروژه صرف به چشم یک تسهیلات زیربنایی نی، بلکه آنرا فرصت کاریابی برای مردم و ساکنین غریب و بیچاره ی محلی می دانند. ما برای کارگران خویش سهولت های خوب زندگی را مهیا ساخته نمی خواهیم که وظیفه این خط مترو، صرف انتقال مردم از یکجای به جای دیگر باشد.”
“دو جنسیته” های هند همیشه با تبعیض روبرو اند. فرصت های کاری و تحصیلات رسمی برای آنها خیلی کم است. اکثرا این نگون بخت ها یا در محافل عروسی به رقص و پایکوبی می پردازند، یا مورد سوی استفاده های جنسی قرار می گیرند و یا هم به روی سرک و خیابان ها به گدایی می پردازند.
شیرین انتونی، یکی از آنها که اشتغال در خط متروی کوچی را تغیر بزرگی در زندگی خویش می داند، می گوید: “قبل از تقرر به این وظیفه، وضعیت زندگی ام بسیار فلاکت بار بود. روز ها در خطوط ریل و سرک ها به گدایی مصروف بودم. مردم از ما وحشت می کرد و نمی خواستند در ارتباط باشند.”
خانم “ریشمی سی آر” منیجر مخابراتی میترو، اعطای وظیفه را برای “دو جنسیته” ها حق آنها دانسته می افزاید: “به این دو جنسیته ها نباید به دیده تبعیض آمیز نگریسته شود. درست است که به آنها فرصت داده نمی شود، اما نباید به دیده سو یا بد به ایشان نظر گردد.”
در ستیشن متروی کوچی، فلم ویدیویی غرض آگاهی مردم از زشتی تضاد و تعصب در قسمت “دو جنسیته” ها و جوامع شان، به نمایش گذاشته می شود. ستره محکمه هند در سال 2014 میلادی، تمام حقوق و امتیازات شهروندی “دو جنسیته ها” را به صفت جنس سوم، به رسمیت پذیرفت.
طی همین فرمان به آنها حق ازدواج، بردن میراث و اخذ وظیفه اعطا گردیده است. به همین ترتیب، “کاریلا” نخستین ایالتی هند است که در سال 2015 میلادی، پالیسی کاری خویش را در حمایت از آنها بنا نهاده است.
هرچند تا رسیدن به هدف، راه طولانی در پیش است، اما “شیرین” همین قدم های ابتدایی را نیز موثر و تغیر آور دانسته می افزاید: “من امروز احساس خوشی می کنم. تمام کارکنان مترو نسبت به ما نگاه احترام آمیز داشته از تبعیض و تعصب خبری نیست. با ما یکجای عکس گرفته مانند افراد عادی برخورد می کنند.”
امید ها بر آن است که این ابتکار در سایر سکتور ها مروج گردد و برای “دو جنسیته” ها مانند ایالت “کاریلا”، امکانات و فرصت های بهتر و بیشتر آموزشی و کاری داده شود.
دوباره به غرفه تکت فروشی می رویم و از رگا رانجینی که این فرصت کاری را تازه آغاز کار می داند، می شنویم که می گوید: “حالا می خواهم ازدواج کنم و یک طفل را به فرزندی بگیرم. راه زندگی طویل و هنوز هم فاصله های زیادی مانده است که باید طی شود…”