تلاش خستگی ناپذیر

زنان و دختران جوانی هستند که زندگی را با تلاش و كوشش به پیش می برند و حاضر نیستند حتا لحظه‌ای از وقت گران شان به هدر رود.
مستوره آرزو؛ ريیس کمپنی لوژیستیکی آرزو گیتی، مدیر مسوول هفته نامه صدای ورزش، رييس فدراسيون بدمنتون و محصل سال چهارم پوهنځي اقتصاد در یکی از پوهنتون های خصوصی از شمار همین دختران جوان پرتلاش است.

وی ازیک سال بدینسو کمپنی لوژيستيكي را به نام آرزو گيتي با سرمايه شخصي ایجاد نموده است. در حال حاضر اين كمپني ۱۵ کارمند دارد كه اكثر کارمندان آن زنان اند و در مرکز و دو ولایت فعاليت می نمایند.

وی می گوید: “ایجاد یک کمپنی لوژیستیکی به یک میلیون دالر نیاز دارد اما من از 20 هزار دالر به کار آغاز نموده ام كه فعلاً با وجود مشکلات در این راه، فعالیت‎های ما به بسیار خوبی به پیش می رود.”

مستوره زمانی كه متعلم صنف دهم مكتب بود فعالیت های خود را به عنوان گزارشگر بخش ورزش در يك تلویزیون خصوصي به نام نورین آغاز کرد و در سال 2007 به چاپ نشریه ورزشی به نام “من و تو ورزش” با صفحات رنگه و كيفيت بالا شروع كرد که خود مدیر مسوول این نشریه بود.

مستوره می گوید: “بعد از مدتی با ایجاد رادیو جوانان و ورزش در كابل، یک انقلاب ورزشی را به راه انداختم و بعداً نشریه صدای ورزش را ایجاد نمودم.”
مستوره با اشاره به فعالیت هایش برای زنان می گوید:” نشریه صدای ورزش را مختص برای زنان ایجاد نموده ام که مصارف یک تعداد ورزشکاران دختر از طریق این نشریه تمویل می شود و بیشتر گزارشگران و عکاسان این نشریه زنان اند”

این نشریه را به پول شخصی خود و با نشر اعلانات تجارتی به پیش می برد” يك شرکت مخابراتی برای مدت یک سال یک بخش این نشریه را تمویل نموده و در کنار آن بعضی کمپنی ها و موسسات دیگر در بدل نشر اعلانات خود به ما پول می دهند.”
این نشریه 14 ولایت را تحت پوشش خود دارد.

وي کارهایش راچنان نظم داده است که به گفته خودش هیچگاه احساس خستگی نمي‌كند.

مستوره می افزاید: “هر چند سن وسال زیادی ندارم اما بسیار خوش استم که فعالیت‎های زیادی را همزمان به پیش می برم و افتخار دارم که در تاریخ ورزش افغانستان دختری به عمر ۲۳ سال ريیس یک فدراسیون انتخاب گردیده است با آنهم من به این فعالیت ها بسنده نمی کنم و از پا نمی نشینم تا برای همه مشال خوبی از فعالیت های خستگی ناپذیر زنان باشم.”