رییس جمهور غنی و عبدالله عبدالله به تاریخ ۲۵ ماه جون سال جاری، برای دیدار با جوبایدن؛ رییس جمهور امریکا به این کشور دعوت شدهاند و در این سفر یک هیئت از بخشهای مختلف، سران حکومت را همراهی میکند.
داوود عرفان؛ یک تن از استادان پوهنتون هرات به کلید گفت که در این سفر، پایان حضور نظامی امریکا و تشکیل حکومت جدید در افغانستان، نقطه عطف گفتوگوها میان غنی و بایدن خواهد بود.
عرفان تاکید کرد که مردم افغانستان، انتظار دارند تا در سفر سران حکومت به امریکا توافقنامه کابل و واشنگتن و همچنان پیمان صلح ایالات متحده با گروه طالبان بازنگری شود.
در همینحال، شماری از آگاهان سیاسی در غرب افغانستان، دیدار غنی با جوبایدن را روزنه امید میدانند.
احمد غنی خسروی؛ آگاه امور سیاسی در هرات گفت که در نشست رو در روی مقامهای دولتی دو کشور، سران حکومت میتوانند وضعیت دشوار سیاسی و امنیتی و همچنان خواستههای اساسی برای بیرون رفت از این شرایط حساس را به گونه مستقیم، با دولت امریکا در میان بگذارند.
خسروی، افزود که دولت افغانستان برای تمویل نیروهای امنیتی و دفاعی وابسته به امریکا و جامعه بینالملل میباشد و رییس جمهور غنی برای تقویت بخشهای امنیتی و دفاعی، علاوه بر ادامه کمکهای مالی و تسلیحاتی، بر تعهدات دولت امریکا نیز تاکید کند.
از سوی هم شماری از اعضای هیئت مذاکرات دولت افغانستان با گروه طالبان، از ملاقات رییس جمهور غنی و عبدالله عبدالله؛ رییس شورای عالی مصالحه ملی با مقامهای دولت بایدن، ابراز خوشبینی میکنند.
غلام فاروق مجروح؛ عضو این هیئت به این باور است که دیدار رهبران افغانستان و امریکا میتواند بر روند مذاکرات صلح بینالافغانی تاثیر داشته باشد.
مجروح، افزود که احتمال دارد این سفر، باعث تغییر شیوه مذاکرات و نتایج آن گردد.
این در حالیست که برخی از باشندهگان غرب افغانستان میگویند، دیدار رئیس جمهور غنی و دیگر مقامهای افغان با رئیس جمهور امریکا، تنها میتواند برای امتیازگیریهای سیاسی رهبران حکومتی و احزاب سیاسی در حکومت آینده موثر باشد، نه بهبود وضعیت دشوار مردم.
آنان میگویند که با خروج سربازان امریکایی و ناتو از افغانستان، وضعیت امنیتی وخیمتر شده که تبعات آن تنها بر وضعیت زندهگی مردم سایه افکنده است.
رئیس جمهور غنی، در حالی برای دیدار با همتای امریکاییاش به این کشور سفر میکند که حملههای طالبان در کشور افزایش یافته است.
از سویی هم، روند مذاکرات بینالافغانی نیز تا کنون نتیجه ملموسی در پی نداشته است.