مسئولان در ریاست کار و امور اجتماعی ولایت هرات از کاهش چشمگیر کودکان کارگر در سطح شهر و سرک‌های این ولایت سخن می‌زنند. در عین حال شماری از کودکان کارگر ضمن اینکه خواهان رسیدگی به وضعیت خانواده‌های شان می‌باشند، از مسئولان می‌خواهند که زمینه آموزش را نیز برای آنان فراهم سازند.
آنان می‌گویند مشکلات اقتصادی باعث شده تا آنان بدنبال پیدا کردن نان برای خانواده‌های شان بگردند، اما اینگونه از آموزش و تعلیم باز مانده‌اند.
داود، کودک یک کودک ده ساله است که به دلیل نداشتن سرپرست، مجبور شده تا
مصارف شش عضو فامیل خود را از طریق جمع‌آوری و فروش بوتل‌های پلاستیکی و فلزی تامین کند.
“بوتل‌های نوشابه جمع‌آوری می‌کنم، من مجبورم که کار کنم. تاکنون هیچ مؤسسه ما را کمک نکرده است. برای درس خواندن وقت ندارم، می‌خواهم برای ما مکتب ساخته شود، ما باید درس بخوانیم.”
شرافت‌الله، یک تن دیگر از این کودکان می‌گوید که پدرش به دلیل کهولت سن توان کار را ندارد و او مجبور به کارگری شده است.
“از مجبوری این کار را می‌کنم تا لقمه نانی را برای خانواده ببرم. پدرم ریش سفید است و کار نمی‌تواند. خواست ما این است که با ما کمک شود تا یک چیزی برای خوردن داشته باشیم و مجبور به کار کردن نشویم.”
در همین حال احمد احمدی، کارشناس مسائل اجتماعی می‌گوید اگر این کودکان بی‌سواد و بی‌سرپرست بمانند، ممکن است آینده خوبی نداشته باشند.
“کودکان کارگر شب و روز در کوچه و پس‌کوچه شهر می‌گردند و به این دلیل ممکن است آینده خوبی در انتظار شان نباشد. بنابر این نیاز است که حکومت آنان را حمایت کند و برای شان زمینه کار و آموزش را فراهم سازد.”
از سویی هم میرزا ابو منصور، رییس کار و امور اجتماعی ولایت هرات از کاهش چشمگیر کودکان کارگر سخن می‌زند.
او می‌گوید:”ما در مجموع حدود یک هزار و 500 طفل را جمع‌آوری کردیم که یک تعداد آن‌ها مستحق شناخته شده و تعدادی هم حرفه‌ای می‌باشند. ما آنان را سروی کرده و به مشکلات شان رسیدگی کردیم. آنان را همکاری کردیم رسیدگی کردیم در کل حدود 80 درصد کودکان کارگر کاهش یافته‌اند.”
گفتنی است که براساس معلومات ارائه شده ازسوی ریاست کار و امور اجتماعی ولایت هرات، برای هر عضو خانواده‌ای که کودکان شان مجبور به کار شده باشند، ماهانه 2 هزار افغانی از سوی حکومت پرداخت می‌شود. واآوری کردیم که
کلیدگروپ را در تویتر و فیس بوک دنبال کنید
