سوزن دوزی، منبع در آمد زنان

سوزن دوزی از صنایع دستی سنتی و قدیمی كشور است كه برای بسیاری از زنان، منبع درآمد خوبی بوده است.

این روزها اجناس ظریف و زیبای سوزن دوزی به خصوص از نوع تار شمار و گراف دوزی در عقب فروشگاه های لباس به چشم می خورد كه توجه خریداران لباس را به خود جلب كرده است.

محمد نبی میرزایی؛ فروشنده فروشگاه لباس در ماركیت الكوزی واقع كوته سنگی می گوید: “در این اواخر جنس‌های سوزن دوزی بیشتر طرفدار پیدا كرده است. هرچند معادل آن از عربستان نیز وارد می شود، اما ظرافت آنان به اندازه زیبایی كار دست توسط زنان كشور ما نمی رسد.”

او می افزاید: “ما عده‌ای از زنان را برای انجام این كار حق الزحمه می دهیم و این اجناس كه شامل سرپتلونی، پیراهن، پنجابی، مانتو، گندهای افـــغانی می باشد، توسط یك خانم كه نماینده آنان می باشد، برای ما می رسد. باید یاد آورد شد، مواد كار از سوی ما دكانداران برایشان آماده می شود و آنان آن را مطابق به فرمایش می دوزند.”

به گفته او، قیمت فروشات آنان از 400 افغانی الی 4000 افغانی می باشد و هرقدر دوخت ظریف و پر باشد به همان اندازه قیمت جنس بالا می رود. اكثر این دوخت ها به خارج از افغانستان نیز فرستاده می شود.

زرغونه یكی از سوزن دوزان ماهر در كابل می گوید: “ما مطابق به فرمایش دوكاندار سرپتلونی، مانتو، گندهای افغانی، پیراهن های زیبا و… می دوزیم. البته مواد كار را دكاندار برای ما توسط یكی از نماینده های زن می فرستد و ما آن را در خانه می دوزیم.”

به گفته او، یكی از دوخت های آنان به نام تار شمار است كه در این اواخر علاقمندان زیادی دارد، هرچند كار این نوع سوزن دوزی خیلی مشكل است، اما او می تواند در ظرف یك الی دو ماه از یك الی دو عدد جنس را در مقابل پول ناچیز به انجام برساند.

او می افزاید: “هرچند سوزن دوزی كار مشكلی است، اما بهترین كمك كننده اقتصاد خانواده ما به شمار می رود و تمام مصارف روزانه ما از همین راه تمویل می گردد. حتی از این راه می توانم لباس و دیگر ضروریات مكتب اطفالم را تامین نمایم.”

از جانب دیگر نسیمه مولا زاده، مسئول بخش سوزن دوزی در باغ زنانه كابل می گوید:” سوزن دوزی انواع مختلف دارد؛ مانند، زنجیره دوزی، قندهاری دوزی، شبكه دوزی، گراف دوزی، آئینه دوزی، وردكی دوزی و… كه برای زیب و زینت لباس به كار می رود.”

به گفته او، یكی از دوخت های معمول، گراف دوزی است كه به شكل تار شمار دوخته می شود و مد روز می باشد، اما سوزن دوزی به شكل تار شمار كه خیلی هم سخت و ظریف انجام می شود، علاقمندان زیادی دارد.

مولا زاده می افزاید:” در این بخش ده زن دوزنده كه بیوه و بی بضـــــــاعت می باشند، كار می كنند و مطابق به فرمایش ما آنان به دوختن می پردازند. ما این اجناس را در فاریاب ماركیت، حِدران، گلبهار سنتر و فروشگاه های شهر نو عرضه داشته و در ضمن از طریق نمایشگاه ها نیز به فروش می رسانیم.”

وی تصریح می كند كه بسیاری از خانم ها در مدت زمان نسبتاً كوتاهی توانسته اند، خود كفا شده و از همین طریق كار تولیدات و فروشات را خود به كف گیرند و حتی به تجارت های كوچك سوزن دوزی نیز راه یافته اند.

این درحالیست كه اكثر سوزن دوزان از كمرنگ شدن بازار سوزن دوزی و دست دوزی شاكی بوده و می گویند كه هرچند تقلید از سوزن دوزی توسط كشورهای چین، تركیه و… سایر كشورها به شكل ماشینی، كار آنان را كمرنگ ساخته، اما با آن هم سوزن دوزی جایش را همیشه در بازار حفظ كرده است.