از صلح اطلاعی ندارم!

اشاره: این گزارش پیش از کشته شدن استاد ربانی رییس شورای عالی صلح در 29 سنبله سال 1390 تهیه شده است.      

با آن كه نزديك به يك سال از آغاز فعاليت شورای عالي صلح مي گذرد، اعضای اين شورا در اظهارات گوناگونی حتا به بی اطلاعی از کار شورای عالی صلح اعتراف می کنند.

محمد محقق نماینده مردم در شورای ملی و عضو شورای عالی صلح که در گذشته خواستار لغو اين شورا شده بود و حال پس از عضویت در این شورا، از فعاليت شوراي عالي صلح حمايت مي كند، مي گويد كه از نتيجه فعاليت شوراي عالي صلح اطلاعی ندارد!

وي صلح را يك كار خدا پسند و خلق پسند دانسته اما می گوید: “بعضي از حلقات ساختار فكري و روحي شان به گونه ای است كه نمي توانند در فضاي صلح آميز زندگي نمايند، شوراي عالي صلح تلاش های را انجام داده اما اين كه به يك نتيجه ای دست يافته باشد من از آن اطلاعی ندارم.”

همچنان محقق به اين باور است كه نمي توان طالبان را از راه مسالمت آميز به صلح كشاند. وي می افزاید: من شخصا باور ندارم كه طالبان از راه مصالحه پيش بيايند و اين نظر من معروف است. من هميشه گفته ام كه طالبان هيچگاهي صلح نمي كنند.

اما سخنگوی طالبان ذبيح الله مجاهد با رد گفته هاي محمد محقق مي گويد: اين كشور افغان هاست و خود آنها هم برای آن باید تصميم بگيرند. علاوه بر این پافشاري ما در این است كه راه حل اساسي مشکل افغانستان جستجو شود نه مسايل فرعي، و اگر كسي هم صلح و آرامش را در افغانستان مي خواهد و راه صلح را جستجو مي كند بايد در عمل هم به آن توجه كند.

اما محمد اسماعیل قاسمیار عضو و مشاور روابط بین المللی شورای عالی صلح می گوید که در جریان یک سال گذشته این شورا دستاورد های چشمگیری داشته و توانسته است نمايندگي های خود را در 30 ولايت كشور تاسیس کند.

با این حال عبدالسلام ضعیف سفیر پیشین طالبان در پاکستان با انتقاد از كاركرد شوراي عالي صلح  می گوید که این شورا از بدو تاسیس تا کنون استراتیژی مشخصی در راستای صلح با مخالفان نداشته است.

از سوي ديگر محمد اکبری نماینده مردم بامیان در ولسي جرگه و یک تن از اعضای شوراي عالي صلح از تماس هاي مستقيم و غير مستقيم شوراي عالي صلح با مخالفين مسلح خبر داده گفته که” با اشخاص و رهبری گروه طالبان و حقانی و حزب اسلامی به رهبری حکمتیار کار شده و با برخی افراد موثر شان هم تماس گرفته شده است.”

اما ذبیح الله مجاهد یکی از سخنگویان طالبان، برقراری هر گونه تماس با این گروه را رد می کنند و می گوید: اين شورا از مسايل كليدي و عمده كشور طفره مي رود.

وحيد مژده كارشناس مسايل سياسي نيز تماس هاي شوراي عالي صلح را با مخالفان مسلح رد مي كند. به باور وي يگانه دليل نپيوستن شماري از سران پيشين طالبان به اين شورا، اهميت ندادن به اين شورا است.

با وجود این انتقادها، اعضای شورای عالی صلح می گویند: گذشته از برقراری تماس با مخالفان، شمار زیادی از این افراد، سلاح شان را به زمین گذاشته و به این پروسه پیوسته اند.

اسماعیل قاسمیار مي گويد: تا حال در حدود 1800 تا 2000 نفر به این پروسه پیوسته اند، در حدود 400 تفنگ به زمین گذاشته شده که از جمله افراد تسلیم شده حدود 150 تن آنان را قوماندانان تشکیل می دهد.

وكيل احمد متوکل كه در زمان طالبان سمت وزارت خارجه را به عهده داشت افزایش روز افزون جنگ در کشور را نمایانگر ضعف کاری این شورا مي داند :” مردم به این قانع نمی شوند و می گویند چرا با برخی از طالبان تماس مخفی وجود دارد، این ها کی ها هستند؟

از سوی ديگر اسماعيل قاسميار مي گويد که در كنار مشکلات فرا روی شوراي عالي صلح، عده ای هم هستند كه مانع تحكيم صلح در كشور مي شوند. او می افزاید: اين ها از ادامه جنگ بهره هاي فراوانی می برند. در پهلوي مافیای مواد مخدر، مافياي جنگي هم در افغانستان وجود دارد.

برخی از اعضای شورای عالی صلح نیز از ضعف و کم کاری شکایت دارند.

شهزاده شاهد، عضو این شورا می گوید: جلسه های کمسیون های ما زود زود دایر نمی شود و اعضای شورا باید به وقت روی مسایل بحث نمایند.

وکیل احمد متوکل از عدم هماهنگی این شورا انتقاد می کند: مثل یک پارلمان کوچک عمل می کنند. این اعضا ( 70 نفر) هیچگاهی در یک جلسه با هم یک جا نشده اند.

قاسميار نيز مي گويد: مردم ما وقتی قانع می شوند که عمل را ببینند و برای مردم باید ارقام ارایه شود و گفته شود که کار تا چه اندازه پیش رفته است.

از سوي ديگر شماري از اعضاي حزب اسلامي به رهبري گلبدين حكمتيار تاكيد دارند كه فعاليت اين شورا زياد هم منفي نبوده است.

غيرت بهير عضو حزب اسلامي مي گويد: من فكر مي كنم كه نتايج منفي نبوده، اما زياد ملموس و محسوس هم نيست.

اين در حاليست كه وكيل احمد متوكل وزير خارجه حكومت طالبان مي گويد، تا زماني كه نيروهاي خارجي نيز براي آوردن صلح در افغانستان و گفتگو با مخالفان مسلح با دولت هماهنگ نشوند، تلاش دولت افغانستان كارا نخواهد بود: ” مشکل افغانستان سه جهت دارد نه دوجهت. حکومت، طالبان و نیروهای خارجی. و تا زمانی که در سه جهت تلاش صورت نگیرد این پروسه ناکام خواهد بود.”