بعد از آن که جرگۀ مشورتی صلح در مورد مصالحه دولت با مخالفان نظرات خود را بیان کرد و یکی از این مشوره ها تاسیس شورای عاالی صلح بود، اینک تلاش ها در این زمینه بالآخره به تاسیس چنین شورایی انجامید که روز گذشته اسمای آعضای آن توسط وحید عمر، سخنگوی رئیس جمهور برای رسانه ها اعلان گردید.
در این لیست، نام 68 نفر درج است که هشت نفر آنان زن می باشند.
اینکه با چنین شورای بزرگ و وسیعی چقدر می توان به این کارمهم و چالش برانگیز رسیدگی کرد و این همه افرادی که ده ها اختلاف نظر میان شان وجود دارد چقدر قادر خواهند شد تا متحدانه عمل کنند و از سیاست ها و منافع دولت حمایت نمایند و برای تشکیل جلسات آن با چه مشکلاتی رو به رو خواهند شد، باید در عمل دیده شود.
در این شورا از طیف های مختلف سیاسی، قومی، جنسیتی و مذهبی جامعه، افرادی شامل شده اند.
مخصوصاً حضور چند تن از سران و قومندانان طالبان در این شورا برای بسیاری جالب به نظر می رسد. اینان به عنوان وسیلۀ اصلی ارتباط با سران طالب که سال ها با آنان مشترک داشته اند و از چند و چون سیاست های آنان در زمان امارت شان و در شرایط کنونی با خبر اند، می توانند در رابطه گیری و ایجاد زمینه های تماس نقش موثری را ایفا نمایند.
اما اصل بحث در این جا است که بخش اعظمی از شرکت کنندگان درین شورا، رهبران و قومندانان جهادی اند که سال ها با طالبان جنگیده اند و میان اینان جوی های خون در سطح کل کشور جریان داشته و افرادی چون احمد شاه مسعود و عبدالعلی مزاری را به قتل رسانده اند.
اینکه آیا این رهبران و قوماندانان واقعاً از خون های رهبران شان گذشته و از دل و جان با طالبان مذاکره، مفاهمه و مصالحه خواهند کرد و بالآخره در یک دولت مشترک کار خواهند نمود، برای برخی از صاحب نظران سؤال انگیز و قابل بحث می باشد.
درگیری هایی که این رهبران در دهۀ هفتاد با نیروهای حزب اسلامی داشته، باز هم قابل سؤال است که آیا این جناح ها باز هم به مذاکره میان خود، خواهند نشست و در آوردن مصالحۀ واقعی اقدام خواهند کرد یاخیر.
اماعده ای دیگری به این باور اند که چون در نُه سال گذشته، این رهبران مخالف در درون نهادهای همین دولت، مخصوصاً ولسی جرگه و مشرانو جرگه، یکدیگر را تحمل کرده و حال در همین شورای عالی صلح، یکی کنار دیگری نشسته ویکدیگر را تحمل می کنند، پس اگر در سطح کل دولت هم میان آنان مشارکت به عمل آید، بازهم یکدیگر را تحمل خواهند کرد.
با اعلان اعضای لیست شورای عالی، جنرال پتریوس قوماندان عمومی نیروهای ناتو در افغانستان اعلان کرد که برخی از سران طالبان در این اواخر با دولت افغانستان تماس هایی برای انجام مذاکره به عمل آورده اند، اما اینکه این تماس ها چگونه و در کجا بوده است، چیزی گفته نشده است.
قبلاً وزیر خارجۀ ایالات متحدۀ امریکا گفته بود که در صورتی طالبان قانون اساسی افغانستان را نپذیرند، برابری زن و مرد را قبول نکنند و از القاعده فاصله نگیرند، مصالحه با آنان نا ممکن خواهد بود.
پتر یوس نیز گفته بود که ما از سیاست مصالحه حمایت می کنیم اما در آن سهم نمی گیریم؛ این خود، بی علاقگی نسبی دولت امریکا را به این مصالحه می رساند.
اما اخیراً دولت جاپان کمک 50 ملیون دالری اش را برای این مصالحه، به دولت افغانستان اعلان کرده که به نوعی حمایت بیرونی از این مصالحه و تشکیل این شورا را نشان می دهد.
با توجه به نقش پاکستان و تأثیرگذاری آن بر گروه طالبان و حزب اسلامی، این که شورای صلح بدون حمایت و شرکت پاکستان بتواند کار مهمی از پیش ببرد، ضعیف به نظر می رسد.
این را صبغت الله مجددی که از چند سال به این سو رئیس کمیسیون تحکیم صلح بوده، بعد از اولین جلسه با حضور کرزی در کاخ ریاست جمهوری به صراحت اعلان کرد که تا زمانی پاکستان و آی اس آی نخواهند، چنین شوراهایی نتیجه نخواهند داد و راه برقرار صلح فقط این است که با آی اس آی، مشکل در میان گذاشته شود.
وقتی چند ماه قبل ملا برادر، فرد دوم طالبان، بدون اجازۀ پاکستان تمایل به صلح با دولت کرزی را وانمود کرد به زودی توسط نیروهای امنیتی پاکستان دستگیر و به زندان انداخته شد و یک ماه قبل این، از سوی رسانه های غربی و پاکستانی اعتراف شد که این دستگیری به خاطر بی توجهی ملا برادر به منافع پاکستان در این مصالحه بوده است و حال هر فردی بدون چنین اجازه ای بخواهد تا با دولت افغانستان در تماس و مصالحه قرار گیرد به سرنوشت ملا برادر دچار خواهد شد.
به دنبال دستگیری ملا برادر، مولوی کبیر و ملا طیب نیز به این جرم گرفتار شدند.
به این خاطر در گفته های مجددی حقایقی نهفته است که نمی توان از آن چشم پوشی کرد.
لذا پروسۀ استقرار صلح با طالبان با پیچیدگی ها و دشواری های زیادی رو به رو است که نه دولت افغانستان و نه طالبان قادر اند که مستقلانه تصمیم بگیرند و این روند را بدون منافع مشترک با دیگران پیاده نمایند.
کلیدگروپ را در تویتر و فیس بوک دنبال کنید
