اين هفته در بخش معرفي چهره هاي هنري، زبيرپاداش را باخود داريم كه ازخود و جايگاه هنر دركشور سخن میزند. او يكي از هنرمندان موفق ومسلكي سينما، تياتر و موسيقي است .
پاداش؛ در 1994 از انستیتوت سراسری سینما توگرافیVGIK در روسيه فارغ گرديده است.
هفته نامه كليد مصاحبهء ذيل را با اين هنرمند انجام داده است:
كليد: چه باعث شد كه به هنر رو آورديد؟
من از کودکی به هنرعلاقه داشتم و به کمک برادرم خلیل احمد پاداش، در سال 1355 به برنامه های رادیویی اطفال( رادیو تلویزیون ملی ) سهم می گرفتم.
11 ساله بودم که ترانه و آواز خوانی می کردم و آهسته آهسته به هنر موسیقی رو آوردم. دو پارچه آهنگ را به کمک مرحوم استاد هاشم که از کمپوزهای خود استاد بود، خواندم كه دراستدیوی رادیو ثبت شد، آهنگ اول شعراش است “ماه من مینای من عشق من پروین من” و شعرآهنگ دوم “شبی کز نگاهش قدح نوش بودم ” مي باشد.
در سال 1360 زمانیکه شامل صنف نهم لیسه حبیبیه شدم از طرف تیاتر مرکزی( کابل تیاتر ) کانکور انتخاب هنرپیشگان اعلان شد و من بعد ازسپری كردن یک سلسله امتحانات، موفق و شامل تیاترشدم و تحت نظر زنده یاد استاد گرامی حمید جلیا، خانم بهدخت و خانم ناهید، چهار سال آموزش ديدم.
كليد: ممكن است تا چند نمونه از آثار هنري خود را ذکر كنيد؟
البته من كارهاي زياد را دربخش هنري انجام داده ام كه كارهاي مشترك من عبارت است از:”بقه گک هوشیار ومهربا ن”(تیاتر اطفال) اثر خارجی،”چاغک ولاغرک” (تیاتر اطفال) اثر جلال نورانی، فلم هنری تلویزیونی اثر “بهروز بهزاد” و بعدآ در دوره سربازی در چند اثری تیاتری ازمحترم داکتر شمس عبادی بنامهای “زمین،”عاقبت و” دل دلزار” از خود به جا گذاشته ام .
كارهاي كه در خارج از وطن انجام دادم، تهیه اولین کست ویدیویی بنام”چلچراغی از هنر تیاتر”
” شبی تیاتر” (کاری مشترک با فهیم سدوزی) سه ساعت نمایش کمیدی( اجراشده در فیستیوال تیاتری شهر کولن وفلم هنری” اولاد” مي باشد.
همچنين مي توانم از طنز کمیدی سیاسی بنام “سلمان تا سلطان”، “با همدیگر بخندیم به همدیگر نه خندیم” نام ببرم كه مورد استقبال قرار گرفته است.
كليد: چه چیزی سبب علا قمندی شما به هنر تمثیل گردید؟
پاداش: نمیدانم، فقط همین قدر می فهمم که به موسیقی و هنر سینما وتیاتر سخت علاقه مند بودم و یا شاید هم تقدیر چنین بود.
كليد: در چند نمایشنامه نقش اجرا كرده ايد؟
پاداش: اضافه تراز 250 نمایش را در رادیو و تلویزیون با همکارانم اجرا نموده ام .
كليد: اولين فلم تان كدام بود؟
پاداش: فلم بلند سینمایی بنام “زغال سبز” بود.
كليد: شما که خود اهل هنرهستید، نقش هنر را در كشور چگونه مي بينيد؟
پاداش: اگر در صورت کل نظر بیندازیم، هنر پدیدهء بسیار مقدس است . همهء هنرها، ایجادگری به میان می آورند و جنبه سازندگی دارد، بخصوص هنر تیاتر و سینما.
كليد: چرا تیاتر و سینما در جایگاه ء اصلی اش قرار نگرفته؟
پاداش: در جهان همهء دستآوردهای یک جامعه پیشرفته را مدیون ذهنیت فکری و دانش آن جامعه میدانند؛ به همين خاطر است كه تیاتر حقیقی در کشورهای پیشرفته و با دانش وجود دارد.
در کشورهای عقب مانده بخصوص افغانستان، هنوز تیاتر جایگاهش را نه تنها پیدا نکرده، بلکه روز بروز کمرنگ تر می شود.
كليد: درشرايط حاضر سينماي كشور درچه وضعيتي قرار دارد؟
پاداش: درین اوخر چند دستآوردی خوبی داشتیم. “سیبی از بهشت”، فلمی از سید همایون مروت، که حایز چندین جایزه در فستیوالهای بیرون مرزی شد، به همین ترتیب “جنگ ترياک”، از محترم صدیق برمک، و فلم دیگری از نصیر القاس. این دستآوردهای هنری که در ساختار آنها شخصیت های مسلکی سهم داشتند، امیدواری های را در عرصه رشد سینما در قبال دارد، ولی در عرصه تیاتر کدام تولیدی افغانی نداشتیم بجز از تولیدات خارجی.
كليد: برای رشد و ارتقاء تیاتر و سینما چه باید کرد ؟
پاداش : سالهاست که آرزوي بزرگي در دل دارم، كه آن ایجاد خانه تیاتر است. باید کشور ما توانمندی اینرا داشته باشد که برای رشد کلتور و فرهنگ ابتدایی خود كارهايی انجام دهد تا باشد که دیگران را بدنبال خود داشته باشیم.
کلیدگروپ را در تویتر و فیس بوک دنبال کنید
