می گویند « پلاسِ سیاه سفید نمی شود » اما اینک لست سیاه سفید می شود. درین روز ها حذف نام برخی از سران طالب از لست سیاه شورای امنیت سر زبانهاست و این سفید شدن رابطۀ مستقیم با پروسۀ صلحی دارد که کرزی در آشتی با طالبان آن را مطرح ساخته و مورد تائید سران ناتو از جمله ایالات متحده و انگلستان نیز قرار دارد.
شورای امنیت ملل متحد بعد از حادثۀ یازده سبتامبر در قطعنامۀ 1267 خود نام بیش از 130 تن از سران و قومندانان طالب را به جرم داشتن رابطه با القاعده شامل این لست ساخت و به این ترتیب این افراد زیر تعقیب قرار گرفتند، بر سفر های شان ممانعت اعمال گشت و دارایی ها شان منجمد شد.
برخی ازین افراد اکنون در قطار طالبان قرار دارند و جنگ کنونی را رهبری میکنند ، برخی کشته شده و برخی هم تسلیم شده اند.
تا حال نام های پنج تن اینان که شامل ملاحکیم مجاهد، ملا متوکل، ملا سلام ، ملا خاکسار و یک قومندان دیگرمیشود، از لست سیاه شورای امنیت به علت جدا شدن از طالبان و قطع رابطه با القاعده حذف شده است.
اما تلاش های اخیر کرزی برای استقرار صلح و مصالحه با طالبان که با برگذاری جرگه مشورتی صلح آغاز گردید و یکی از مواد مشورتی این جرگه ، حذف نام برخی از سران طالب ازین لست بود، دولت افغانستان حد اقل نام ده تن آنان را به دمیستورا نمایندۀ خاص سرمنشی سازمان ملل در کابل سپرده تا حذف آنها از لست سیاه به شورای امنیت پیشنهاد کند.
زیرا این لست بر اساس قطعنامۀ شورای امنیت ترتیب شده و فقط همان شورای امنیت صلاحیت خذف آنها را دارد.
دمیستورا معتقد است که این بررسی تا 30 جنوری ادامه خواهد داشت ومی گوید که حال ده نفر از سوی دولت به این سازمان معرفی شده و شاید در اینده تعداد بیشتری معرفی گردد، وی این شایعات که از سوی دولت افغانستان 50 نفر از سران طالب در لست سیاه، به این سازمان معرفی شده را رد کرد.
اینکه این ده نفر چه کسانی هستند، دمیستورا از بردن نام آنان خود داری کرد. اما این نام ها به زودی در مطبوعات درز خواهد کرد و روی هریک تحلیل ها و ارزیابی ها صورت خواهد گرفت.
اما اینکه این افراد با دولت افغانستان برای حصول پروسۀ مصالحه در تماس اند یا خیر تا حال چیزی گفته نشده است. اگر دولت افغانستان بدون اینکه تمایلی ازین افراد نسبت به صلح دیده باشند و برای فقط حسن نیت در جهت حذف نام های شان تلاش نماید، معلوم نیست که چه ثمرۀ برای این پروسۀ آقای کرزی به دست خواهد داد.
اما آنچه که روشن است اینکه بعد از برگذاری جرگۀ صلح با مصرف 142 ملیون افغانی، هیچگونه تمایلی از سوی رهبران و قومندانان موثر طالبان نسبت به این پروسه دیده نشده است و جنگ با شدت هرچه تمامتر در بیشترین نقاط افغانستان ادامه دارد و منیر منگل معین امنیتی وزارت داخله هم رسماً اعلان نمود که در 355 ولسوالی به درجات مختلفی جنگ با مخالفان جریان دارد، نمی توان به چشم انداز آیندۀ صلح چندان خوشبین بود.
پیوست با این فعالیت ها، در جرگۀ مشورتی صلح این هم مطرح شده که باید سرنوشت عده ای از دستگیر شدگان که در زندان های مختلف افغانستان، از جمله زندان پلچرخی و زندان بگرام به سرمیبرند، بار دیگر مورد ارزیابی و غور قرار گیرد و به این اساس درین هفته 28 تن ازین افراد با این بررسی و غور از سوی وزارت عدلیه، برائت حاصل کرده و رها شدند و کار بر دوسیه های عده ای دیگر نیز جریان دارد و امکان می رود که تعداد زیادی ازین زندانیان رها گردند.
تجارب گذشته در مورد این رهایی ها نشان داده که بیشترین افراد متمایل به طالبان وقتی رها شده ، دوباره به جنگ پیوسته اند و حتی برخی از سران مهم آنان که اکنون در شورای رهبری طالبان قرار دارند و رهبری جنگ را در برخی از ولایات پیش می برند از زندان گوانتانامو و یا زندان های داخل افغانستان رها شده اند.
در صورتیکه این رهایی ها ادامۀ رهایی های گذشته باشند و افرادی که از لست سیاه حذف می شوند تمایلی به پیوستن به پروسۀ صلح نداشته باشند، این کار نه به نفع صلح و امنیت که ازان فقط مخالفان سود خواهند برد. گذاشتن طرح بر نوعی اخلاق و حسن نیت کار افراد سیاسی نیست و نه تنها چنین افراد و تشکلاتی ازین برخورد چیزی به دست نخواهند آورد که بازنده اصلی کارزار هم خواهند شد.
کلیدگروپ را در تویتر و فیس بوک دنبال کنید
