پیروزی در برابر تیم های خارجی لذت بخش است

نصرت الله “قریشی” جوان مستعد افغان  که برای اولین بار در دیار مهاجرت رو به ورزش کرکت آورده است، آرزو دارد برای کشورش افتخارات زیاد بیافریند و همیشه پرچم افغانستان در بازیهای کرکت به اهتزاز درآید.

نصرت الله عضویت تیم ملی کشور را دارد و همراه با دیگر ورزشکاران در مسابقات خارجی نیز شرکت نموده است.

وی به این باور است که  اگر شرایط و امکانات خوبتر برای بازیکنان کرکت کشور فراهم نشود، انتظار موفقیت های بیشتر از ورزشکاران این رشته را نمیتوان داشت.

گزارشگر ورزشی هفته نامه کلید با این ورزشکار مصاحبه اختصاصی را انجام داده است که توجه شما را به آن جلب مینماییم:

کلید: در آغاز  لطف نموده خود را به خوانندگان هفته نامه  معرفی نمایید؟

قریشی: من علاوه براینکه بازیکنان تیم ملی کرکت کشور می باشم، عضویت تیم کرکت ولایت پنجشیر را نیز دارم. اساساً کرکت بعد از سال 1995 در افغانستان رایج شده است، ولی من ، در سال 2005 به این ورزش رو آورده و در سال 2008 افتخار عضویت تیم ملی کرکت کشور را بدست آورده ام.

کلید: بعد از اینکه عضویت تیم ملی کرکت را بدست آوردید تا در چند مسابقه خارجی شرکت نموده اید؟

قریشی: اولین سفر ورزشی من به کشور تانزانیا بخاطر شرکت در مسابقات “دویژن 4” در ترکیب تیم ملی کرکت کشور صورت گرفت. دراین بازی تیم ما در میان 12 تیم قوی کرکت در جهان، توانست مقام اول مسابقات را کسب کند.  سفر دوم من با تیم ملی کرکت به شهر “کیپ تاون” کشور افریقای جنوبی غرض اشتراک در مسابقات راه یابی به رقابت های جهانی 50 آوره کرکت صورت گرفت؛ این مسابقات نیز میان 12 تیم قوی جهان برگزار گردید که شرط حضور در جام جهانی  اخذ مقام چهارم رقابت ها بود ولی متأسفانه تیم ما  در رده پنجم قرار گرفت.

سفر سوم من همراه با تیم کرکت کشور در حدود چهار ماه قبل به کشور کویت بود که خوشبختانه موفق شدیم باز هم در میان 12 تیم اشتراک کننده، عنوان قهرمانی مسابقات را نصیب افغانستان نماییم.

بهمین ترتیب، آخرین سفر من به ویست اندیز و شرکت در مسابقات جهانی 20 آوره کرکت بود که اخیرا اتفاق افتاد و بدون شک، شما در جریان نتایج آن هستید.

کلید: بنظر شما مسوولین ورزشی کشور، چه اقدماتی را برای پیشرفت ورزش کرکت روی دست گیرند تا شاهد پیروزی های بیشتر  این تیم در سطح جهان باشیم؟

قریشی: بنظرمن، در قدم اول برای یک ورزشکار آرامش فکری و روانی امر حتمی است. البته راه رسیدن به این آرامش از بین بردن مشکلات مادی و روانی بازیکنان می باشد، مسئله دیگر موجودیت لوازم، امکانات و ازهمه مهمتر محل و میدان مناسب برای پیشبرد تمرینات منظم است.

بطور مثال شما در مسابقات 20 آوره در “ویست اندیز” ملاحظه نمودید که تیم افریقای جنوبی در 27 رنز 6 بازیکن ما را از مسابقه خارج نمود، این ضعف بخاطر نداشتن ماشین بالینگ است که ما نمیتوانیم در مقابل بال های با سرعت بسیار بالا که توسط ماشین انجام می یابد، خود را آماده نماییم.

کلید: شایعاتی وجود دارد که در انتخاب ترکیب تیم ملی کرکت جهت مسابقات خارجی، شایسته سالاری درنظر گرفته نمیشود، شما چه نظر دارید؟

قریشی: نخیر، چنین چیزی نیست، من فکر میکنم گزینش و انتخاب بازیکنان عادلانه و کارشناسانه صورت میگیرد. شما میدانید تیم ملی کرکت کشور ما تا حالا موفق به آوردن 8 الی 10 جام و کپ قهرمانی به افغانستان گردیده است که این پیروزی ها تا حد زیاد، نشان دهنده درستی و صحت انتخاب بازیکنان است.

کلید: در میان بازیکنان خارجی و داخلی  کرکت، کی ها را می پسندید؟

قریشي: در میان بازیکنان خارجی کاپیتان تیم ملی نیوزیلند (دانیل ویتوری) را میپسندم.  در سطح داخل بالای حمید حسن افتخار می کنم و او را تحفهء خداوند برای تیم ملی کرکت کشور میدانم اما به نبی عیسی خیل و شاه پور ځدران نیز علاقه فراوان دارم. از توانایی و مدیریت قوی نوروز منگل کاپیتان تیم ملی کرکت نیز بسیار خوشم میآید.

کلید: نظر تان در مورد آینده ورزش کرکت در افغانستان چه است؟

قریشی :اگر توجه مسوولین ورزشی بیشتر نگردد، در امکانات و شرایط فعلی فکر نمیکنم دست آورد های زیادی داشته باشیم.

کلید: در مورد بازی کرکت که در سطح ولایات راه اندازی شد  کدام تبصرهء ندارید؟

قریشی: خوب، طبیعتا هر پیروزی لذت بخش است اما من از پیروزی در مقابل تیم های خارجی بسیار لذت میبرم تا از موفقیت در میان تیم های ولایتی در داخل کشور.