ads

موفقيت روزافزون زنان در عرصه ورزش

سهيلا وداع خموش 21 قوس 1388با آنكه زنان نسبت به مردان از امكانات بسيار كم ورزشي در افغانستان برخورداراند؛ اما با آنهم ورزش زنان در اين اواخر رشد چشمگيري داشته است. هرچند زنان ورزشكار با مشكلات بيشماري روبرو اند؛ اما با علاقمندي فراوان به فعاليت هاي ورزشي مي پردازند. اين مشكلات چون سنتي بودن جامعه […]

نویسنده: The Killid Group
26 لیندۍ 1388

سهيلا وداع خموش 21 قوس 1388

با آنكه زنان نسبت به مردان از امكانات بسيار كم ورزشي در افغانستان برخورداراند؛ اما با آنهم ورزش زنان در اين اواخر رشد چشمگيري داشته است. هرچند زنان ورزشكار با مشكلات بيشماري روبرو اند؛ اما با علاقمندي فراوان به فعاليت هاي ورزشي مي پردازند. اين مشكلات چون سنتي بودن جامعه و مردم، تنگنظري خانواده ها نسبت به ورزش زنان، پايين بودن سطح آگاهي خانواده ها، نبود جاي امن و اختصاصي مناسب براي ورزشكاران زن و غيره، مشكلاتي اند كه مانع زنان از پرداختن به ورزش مي شوند.

در عین حال روی آوردن به ورزش در میان زنان افغان نيز روزبروز وسعت پيدا کرده، به گونه ای که در کابل و نیز ولایاتی نظیر بلخ، بدخشان و هرات، ده ها تیم اختصاصی زنان در رشته های مختلف ورزشی تشکیل شده و به گفتهء رياست كميته ملي المپيك كشور؛ هم اكنون بيش از 2500 ورزشكار زن از بيست فدراسيون در رشته هاي مختلف، مشغول فعاليت هاي ورزشي در افغانستان هستند.

شكريه حكمت مسوول بخش زنان كميته ملي المپيك مي گويد: “ابتدا از مكاتب و ازتيم اتلتيك شروع كرديم. فعلاً در بيست رشته، ورزشكاران زن داريم كه هفتهء سه روز درجاهاي مختلف تمرينات خود را پيش مي برند. در كنار استديوم المپيك كابل، يك جمنازيوم براي زنان ايجاد كرديم كه زنان مصروف تمرينات باسكتبال، فوتبال، واليبال و برخي از رشته هاي انفرادي مي باشند. در سراسر افغانستان، بيش از 2500 زن؛ 2000 تن آنها در كابل و 500 تن ديگر در ولاياتي چون بلخ و هرات، مصروف فعاليت هاي ورزشي اند. از سوي ديگر تعداد زيادي از زنان نيز در كلپ هاي آزاد كار مي كنند.”

موصوف مي افزايد: “دختران  بيشتر به ورزش هاي هاكي، واليبال، تينس، فوتبال، فتنس و غيره علاقمند اند. خانم هاي ورزشكار، تا حال دستاوردهاي زيادي داشته اند. چندي قبل تيم بُكس خانم ها درمسابقات داخل سالون در ويتنام حايز مدال طلا شد. همچنين  در بخش هاي ديگري چون تكواندو، جودو و ديگر بخش ها نيز  دستاوردهايي داشته ايم. ما در كندز، سمنگان، كاپيسا و پروان نيز تيم هاي ورزشي زنان داريم.”

 

فتنس كابل

به گفتهء مسوولان كميته ملي المپيك؛ بيش از دو هزار زن از بيست فدراسيون ورزشي، درچوكات كميته ملي المپيك، در شهر كابل مصروف فعاليت هاي ورزشي اند، كه از جملهء آنها يكي هم ورزش فتنس مي باشد. فتنس، حركات آزادي است كه براي پرورش اندام، مفيد است و طرفداران زيادي نيز دارد.

كبرا دستگيرزاده مسوول جمنازيوم باغ زنانهء كابل و همچنين معاون فتنس در المپيك مي گويد: “از پنج سال به اينسو كه اولين كلپ فتنس را در كابل افتتاح كرديم، تا كنون تعداد زيادي زنان را در اين رشتهء ورزشي، تمرين داده ايم. اين جمنازيوم، بيش از اين 200 شاگرد داشت؛ اما با شيوع انفلوانزا و حالات اضطرار و فرارسيدن امتحانات معارف، تعداد شاگردان ما كاهش يافتند و فعلاً پانزده زن دراينجا مصروف تمرينات ورزشي هستند.”

موصوف مي افزايد: “چون اين جمنازيوم بزرگترين، امن ترين و خوبترين مركز ورزشي براي خانم هاست، بناءً چندين رشته را براي خانم ها تمرين مي دهيم. دراينجا ضمن جمنازيوم، دو ميدان بزرگ ورزشي داريم كه دختران و زنان، بيشتر به تمرينات رشته هاي فتنس، تكواندو، واليبال، باسكتبال، بدمنتون و غيره فعاليت مي كنند.”

خانم دستگيرزاده علاوه مي كند: “جاي تاسف اين است كه امروز در جامعهء ما ورزش را خوب نمي بينند بخصوص در بخش زنان؛ اما در اين اواخر بيشترين شاگردان ما را مريضان جسمي و رواني تشكيل مي دهند كه  نزد ما مراجعه مي كنند؛ چون وزارت صحت و داكتران، بالاخره به اين نتيجه رسيده اند كه ورزش دواي هردرد مي باشد.”

از سوي ديگر ورزشكاران نيز از مشكلات خويش سخن مي گويند. سهيلا يكتن از ورزشكاران كلپ باغ زنانهء كابل مي گويد: “از مدت شش سال به اينسو در زيبايي اندام، يوگا و غيره كار كرده ام. وضعيت ورزش در افغانستان، چندان خوب نبوده و اگر دختري به منظور رفتن به كلپ، از خانه بيرون شود، افراد جامعه آنان را با ديدهء بد مي نگرند و  بداخلاق مي خوانند. شخصاً خودم با چنين مشكلي روبرويم. مردم فكر مي كنند كلپ جاي درستي براي زنان نيست. به باور بسياري از مردم، دختر و يا زني كه به كلپ برود، او شخص ناسالم و بداخلاق است. اگرمراكزورزشي در جاهاي مناسب ايجاد شود، بدون شك زنان و دختران زيادي درآنها مراجعه خواهند كرد.”   

مزار شريف

در مورد ارقام دقيق ورزشكاران؛ ارقام ضد و نقيضي وجود دارد. برخلاف ارقام داده شده ازسوي رياست المپيك كه گفته مي شود بيش از 500 ورزشكار زن در ولايات بلخ و هرات مصروف فعاليت هاي ورزشي اند؛ اما مسوولان ورزشي بلخ، از موجوديت بيش از دو هزار زن ورزشكار در اين ولايت خبر مي دهند.

 محمد ابراهيم عثماني مسوول كميته ملي المپيك اين ولايت مي گويد كه دستاوردهاي زيادي درعرصهء ورزش زنان داشته اند. وي مي افزايد كه طي چند سال اخير، حدود 2 هزار خانم به رشته هاي كانگفو، تكواندو، زيبائي اندام، واليبال و فوتبال روي آورده اند.

شكريه مسوول كلپ پرورش اندام زنانه موسوم به “اشراف” درشهر مزارشريف مي گويد: “از مدت دوسال به اينسو، زمنيهء ورزش را براي حدود 4 صد تن مساعد ساخته است. بيشتر افرادي كه نزد آنان جهت ورزش مراجعه مي نمايند، خانمها و دختراني اند كه از زيادي وزن و لاغري، رنج مي برند و نيز مريضاني اند كه تحت تداوي قرار دارند.”

خانم شكريه، از مسوولان كميته ملي المپيك مي خواهد تا در فراهم آوري وسايل ورزشي، به آنها كمك و همكاري نمايند.

قدسیه دختری که تازه به رشتهء تکواندو روی آورده است، علاقهء زیادی به ورزش دارد؛ اما به گفتهء او؛ برخورد جامعه و مردم با ورزشکاران زن، طوریست که هرگاه دختر یا زنی به کلپ های ورزشی برود، بداخلاق شمرده مي شود. قدسيه از كميته ملي المپيك افغانستان مي خواهد دراین عرصه کار نمایند تا برداشت های نادرست از میان برود.

مشكلات

خانم رفيعه واليبالر در شهر مزار شريف مي گويد: “ما جاي زيادي براي واليبال نداريم، ميادين ورزشي مكاتب دخترانه، خيلي كوچك مي باشند و يا جاهاي سرباز اند كه در معرض ديد مردان قرار دارند. چيزي كه بيشتر مانع رجوع زنان ورزشكاردراين ولايت مي شود، مخالفت هاي شماري از خانواده ها مي باشد كه رفتن زنان و دختران را به كلپ هاي ورزشي عيب مي دانند.

ولايت هرات

ولايت هرات بعد از ولايات كابل و بلخ، سومين ولايتي است كه بيشترين ورزشكاران زن را در خود دارد. براساس معلومات عبدالقیوم جامی آمر ورزشی ولایت هرات؛ در جریان چهارسال اخیر، زمینهء ورزش برای زنان در این ولایت مساعد شده است.

وي میگوید حد اقل یکهزار زن ورزشکار در 7 رشتهء مختلف از جمله بسکتبال، کاراته (ووشو، تکواندو) آیروبیک، تربیت بدنی و پرورش اندام در ولایت هرات فعالیت میکنند. طبق اظهارات وی؛ هم اکنون 16 کلپ ورزشی برای زنان در هرات ایجاد شده و زنان در این كلپ ها سپورت میکنند كه كمبود جاي مناسب و عدم توجه دولت به بخش ورزش زنان اين ولايت، از جمله چا لشهاي عمده در اين عرصه عنوان مي شود.

فوتبال دختران

خانم شمس الحیات “علم” معاون بخش زنان ورزشکار و مسوول تیم فوتبال دختران در ریاست كميته ملي المپیک می گوید: “از 4 سال به اينطرف، تیم های فوتبال دختران را در مرکز و ولایات ايجاد نموده ايم كه شامل 23 تیم زیر سن 16 سال و  15 تیم زیر سن 14 سال در كابل، و 2 تیم در مزار، 2 تیم در هرات، 4 تیم در پروان، یک تیم در جبل السراج و 3 تیم در بامیان مي باشند. سالانه دو فيستیوال ورزشی برگزار مي گردد كه یکي از آنها را كميتهء ملي المپیک و دومي را فیفا تمویل می کند.

وي افزود: “سال گذشته یک مسابقه در پاکستان داشتیم که مقام دوم را كسب كرديم و مسابقهء ديگر در اردن بود که دختران ورزشکار توانستند با شركت در آن، حداقل جرئت ورزشی پیدا کنند. سالانه دوبار دختران براي 15 روز آلمان می روند و آموزش هاي مسلكي  می بینند.

موصوف مي افزايد: “ما با زحمت بسيار به مکاتب رفتيم، با خانواده ها صحبت کردیم و فوتبالران بيشتري را جذب نموديم که بالاخره تیم ایجاد شد. سال آينده دختران ما، راهي اردن خواهند شد. ما از همين حالا  تمرينات خود را آغاز نموده و آماده گي هاي قبلي را اتخاذ كرده ايم. قبلاً ما جاي مناسب براي تمرينات نداشتيم؛ اما اكنون اين زمينه براي بازيكنان مهيا شده است.”

مشكلات تربيت بدني

پوهنحي تربيت بدني كه در سال هاي 1352 و 1353 شروع به فعاليت كرده است، هم اكنون با مشكلات زيادي روبرو است.

پوهاند دوكتور غلام قادر غفوري رييس پوهنحي تربيت بدني پوهنتون تعليم و تربيه مي گويد: “در سال هاي 1352 تا 1356 بهترين زنان ورزشكار را داشتيم كه دستاوردهايي را نيز داشتند و بيشتر دختران به اين پوهنحي رجوع مي كردند. براي مدت مديدي علاقمندي به اين رشته، كاملاً قطع گرديده بود؛ اما از پنج سال به اينسو، علاقمندي سال به سال اندكي بيشتر شده و سالانه تعداد زيادي دختران، از طريق امتحان كنكور براي ما معرفي مي شوند؛ اما  دوباره بعد ازمدتي خود را به پوهنحي هاي ديگر تبديل مي كنند.”

 موصوف مي افزايد: “مشكل اساسي اينجاست، كساني كه به ما معرفي مي شوند، آن ها علاقمندي به اين رشته ندارند. اگر اين پروسه را آزاد بگذارند كه ما از طريق امتحان كنكور مشخص، محصل را جذب بكنيم، بهتر خواهد بود؛ چون ما معلم تربيه مي كنيم و معلميني كه از روي علاقه مسلكي مي شوند، مي توانند شاگردان را بيشتر به سپورت تشويق نمايند.”

 آقاي غفوري علاوه مي كند كه فعلاًً از چهار صنف شامل دراين پوهنحي، يك صنف مشخص دخترانه داريم. مشكل اقتصادي نيز سبب شده است كه شاگردان كمتر به اين رشته، علاقه بگيرند. در گذشته محصلين برعلاوه يي كه در صنف درس مي خواندند، بعد از وقت فعاليت ها و تمريناتي دراينجا داشتند، ولي مشكل كمبود صنف و تراكم مضامين، سبب شده است كه فعاليت هاي بعد از وقت مختل گردد.

وي در مورد اينكه چرا ورزش هاي جديد را شامل نصاب خويش نساخته اند؟ مي گويد: “با تغييراتي كه در سطح ورزش در جهان به وجود آمده است، نتوانسته ايم ورزش هاي جديد را شامل نصاب خود سازيم، چون ما معلم سپورت به معارف كشور تربيه مي كنيم و شرایط ورزش های عصری، فعلاً در معارف کشور وجود ندارد. و از سوي ديگر كمبود ساعات درسي در معارف و كمبود ساعات درسي در پلان تعليمي پوهنحي تربيت بدني، باعث مي شود كه يك تعداد ورزش هايي را كه در جهان مروج است، آموزش داده نتوانيم.”  

در پوهنحی تربیت بدنی، سه دیپارتمنت از قبيل سپورت های اجتماعی (والیبال تینس، فوتبال، هاکی…) ورزش هاي انفرادی (وزنه برداری، جمناستیک، پهلوانی، بوکس، آببازی و بدمنتون…) و تیوریکی (عملی) بخش میتودیک روانشناسی هم دارد.

آقاي غفوري مي گويد كه سال گذشته 10 دختر را فارغ داديم. امسال 17  دختر و سال آینده، 35 فارغ دختر داریم و روزتاروز به تعداد فارغين ما افزوده مي شود.  

ورزش زنان و مشكلات آنان

صفت الله “سیدالی” آمر ديپارتمنت سپورت هاي اجتماعي درپوهنحی تربیت بدنی، مي گويد: “وضعیت کلی ورزش زنان افغان، نسبت به چند سال اخير بهتر شده و روزتاروز بهتر از اين خواهد شد؛ اما مشکلاتي نيز وجود دارد كه دختران، كمتر به اين رشته علاقمند شوند. مشكلات عمدهء دختران ورزشکار، مشکلات فامیلی است که خانواده ها اجازه نمی دهند دختران شان ورزش کنند و يا پوهنحي تربيت بدني را فرا گيرند.” وي مي افزايد: “متاسفانه تبلیغات از ورزش و فوايد آن وجود ندارد تا مردم از آن آگاه شوند و به ورزش رجوع كنند. با آنهم کارهای زیادي در قسمت ورزش زنان صورت گرفته و دختران در حال حاضر در بخش هاي ديگر ورزشي چون فوتبال، بوکس و کاراته  نيز کار می کنند. مشكل ديگري نيز وجود دارد؛ فارغين تربیت بدنی، مضامین اصلی را می خوانند و مضامین فرعی چون رياضيات، فزيك و… را آموزش نمي بينند و زمانیکه اين  فارغان می خواهند معلم سپورت در مكاتب شوند، وزارت معارف  از آنها امتحان مضامین دیگر را می گیرند؛ در حاليكه بايد از آنان امتحانات اختصاصي گرفته شود، نه فزيك و كيميا.”

اين درحاليست كه بسياري از مكاتب در رشتهء سپورت از معلمين غيرمسلكي كار گرفته و يا اينكه در اين رشته دچار كمبود معلم نيز مي باشند. اين كار سبب خواهد شد كه شاگردان، كمتر به سپورت علاقه بگيرند و يا تمرينات داشته باشند.

 آصف ننگ سخنگوي وزارت معارف افغانستان مي گويد: “وزارت معارف و هم وزارت تحصيلات عالي، پرنسيپ هايي براي جذب معلم و جذب شاگرد دارد. اين پرنسيپ ها را طرزالعمل ها و قوانين، تعيين كرده و مطابق به قوانين، تمام  شاگردان و معلميني كه اينجا مي خواهند جذب شوند، از آن مراحل بايد بگذرند. با آنكه پوهنتون تعليم و تربيه، در يك حالت نسبتاً مرتبط با وزارت معارف و بخش عظيمش مربوط به تحصيلات عالي مي شود، ما از معلمي كه در نظام معارف به عنوان معلم مي آيد، امتحان شموليت اخذ مي كنيم.” آقاي ننگ مي افزايد: “امتحان شموليت، يك سلسله معيارها را دارا مي باشد. هيچ امكان ندارد كه معلم تربيت بدني، با حركات ورزشي امتحان بدهد. او به عنوان معلم بايد باشد، نه به عنوان معلم سپورت؛ معلم بايد يك سلسله دانش معلمي را داشته باشد.”

وي در پاسخ به اين سوال كه فارغان تربيت بدني، درس اختصاصي را فرا مي گيرند و در نصاب پوهنحي تربيت بدني، مضاميني چون رياضيات، فزيك و… شامل نمي باشند، پس اين فارغان چطور مي توانند امتحان مضامين ديگري چون رياضي، فزيك و غيره را بدهند؟ گفت: “در ستراتيژي پنج سالهء وزارت معارف و در برنامه هاي آيندهء بخش تربيهء معلم و انستيتيوت تربيهء معلم كه عنقريب تاسيس خواهد شد، كتگوري هاي مختلف براي تعيين معلمين، وضع شده است؛ به طور مثال براي معلمين مضامين اختصاصي چون كمپيوتر، سپورت، بريل (درس مربوط نابينايان)، رسم، گرافيك و تربيت بدني و… پرستيژهاي شموليت آنان نسبتاً خاص و اختصاصي شده است و به دوره هاي بعدي، آن را اختصاصي تر خواهيم ساخت.”

موصوف علاوه نمود كه ما به سوي تخصصي ساختن نظام معارف مي رويم و از سوي ديگر؛ برابر با مطالبات تطبيق سيستم جديد رتب و معاشات كه بست ها را متخصصانه تقسيم مي كند، كار خواهيم كرد. در سيستم جديد، فقط مهارت ها و قابليت هاي هر رشته، مدار اعتبار خواهد بود. در گذشته نسبت به كمبود معلم در معارف، يك معلم ما دو سه رشته را همزمان تدريس مي كرد؛ اما ما در آينده تغييراتي را به وجود خواهيم آورد.

با اين حال ضمن فعاليت هاي كميته ملي المپيك و تربيت بدني افغانستان، برخي از موسسات و ارگان هاي ديگر نيز در راستاي ورزش زنان كار مي كنند. يكي از اين موسسات موسسه “اس اس اف” مي باشد که يک موسسه فرانسوي است و بيشتر براي زنان فعاليت مي كند.

 اين موسسه از ورزشکاران کودک و جوان حمايت مي نمايد و صرف ميدان هاي کوچک ورزشي و بعضي وسايل اوليهء ورزشي را براي ورزشكاران فراهم نموده است. “اس اس اف” در حدود 300 تن را تحت پوشش دارد که 80% از آنان را اطفال و زنان تشکيل مي دهند.

وضعيت عمومي

هرچند پيش از اين، زنان ورزشكار كه به كشورهاي خارجي براي انجام مسابقات رفته بودند، با مشكلات زيادي روبرو شده بودند. يكي هم موضوع تهديد محبوبه احدگر دونده يي بود كه قرار بود با نام افغانستان در سال 2008 در پكن بدود؛ اما شرايط سخت برايش پيش آمد. او با تهديدهاي بيشماري از جمله تهديد به مرگ از سوي مخالفين دولت و افراد ناشناس مواجه شد تا اينكه بالاخره فرارنمود. او اصلاً احساس امنيت نمي كرد؛ چرا كه روبينا مقيم يار و فريبا رضايي پس از اينكه از انجام مسابقات در سال هاي اخير, دوباره به كشور بازگشتند، نه تنها تهديد به مرگ شدند، بلكه فريبا رضايي مورد ضرب و شتم گروه ناشناس مردان نيز قرار گرفت و همين اكنون با اعضاي فاميلش در كشور نامعلومي زنده گي مي كند.  

با اين حال، رياست كميته ملي المپيك افغانستان، وضعيت ورزش زنان را نسبت به سال هاي گذشته، بهتر توصيف مي كند.

فرشته فرح، معاون كميته ملي المپيك افغانستان مي گويد: “وضعيت ورزش زنان در افغانستان، نسبت به گذشته بسيار خوب است و روزبروز هم بهتر شده مي رود. در بخش فتنس، از دختران 8 ساله شروع تا به زنان نود ساله فعاليت مي كنند. در شهر كابل، حدود ده كلپ فتنس فعاليت مي كند. در بخش ورزشهاي رزمي و ورزشهاي اجتماعي كه در چندين بخش فدراسيون هاي فوتبال، باسكتبال، تكواندو، واليبال، كاراته، شمشيربازي، تينس، هندبال، ووشو، جودو و… كار مي كنند، در سال جاري، هشت رشته ورزش آزاد  دختران و هشت رشتهء رزمي دختران، در مسابقات خارجي اشتراك كرده بودند.”

وي علاوه مي كند كه چندي قبل در بخش باسكتبال، يك تيم ما جهت فراگيري تكنيك هاي باسكتبال، راهي امريكا شد و يك سفر ديگر نيز در جنوب آسيا كشور بنگلاديش خواهد داشت، كه 150 دختر آمادهء مسابقات اند.

موصوف مي افزايد: “خانم ها در بخش ورزش در مسابقات بيرون مرزي، دستاوردهاي خوبي داشته اند؛ به طور مثال در بخش بوكس، مدال طلا كسب كرده ايم و در بخش تكواندو مدال برونز دريافت نموده ايم. حضور زنان در مسابقات بيرون مرزي، از چند لحاظ داراي اهميت مي باشد: اول اينكه دختران با رفتن به بيرون از مرز، جرئت پيدا مي كنند و اگر آنها دستاوردي هم نداشته باشند، با تكنيك هاي جديد آشنا شده و براي ديگران آموزش مي دهند.”

خانم فرح مي گويد كه در اين اواخر كميته ملي المپيك افغانستان دستاورد زيادي داشته است؛ چندي قبل سنگ تهداب يك جمنازيوم براي خانم ها كه گنجايش 2500 خانم را دارا مي باشد، به همكاري وزارت انكشاف شهري، گذاشتيم كه در آيندهء نزديك، كارش تمام مي شود.     

 

عوامل و راه حل

خانم فرشته فرح مي گويد: “علت نيامدن دختران به ورزش، سنتي بودن جامعه مي باشد و ديگر اينكه اگر جاهاي مناسب ورزشي براي خانم ها وجود داشته باشد، تا زنان با خاطر آرام و در فضاي امن تمرين نمايند، بدون شك علاقمندي نسبت به ورزش بيشتر خواهد شد. بايد مطبوعات با ما در قسمت آگاهي دهي، همكاري نمايند تا ما بتوانيم دختران و زنان را بيشتر به ورزش بكشانيم.”

وي اظهار اميدواري مي كند كه ما در آينده مراكز ورزشي را براي خانم ها در زون هاي مختلف در سطح افغانستان به خصوص كابل فعال خواهيم كرد تا خانم ها بيشتر بتوانند، ورزش نمايند.

بايد تبليغات گسترده براي تشويق دختران و زنان در زمينهء ورزش صورت گيرد. بايد طوري عمل گردد كه خانواده ها را متقاعد كند كه ورزش بهترين وسيله براي سلامتي روحي و جسمي مي باشد.

نتيجه گيري

تا زماني كه امنيت در كشور حاكم نشود، زنان به حق خود دست نيابند، دولت زمينه هاي ورزش رابراي خانم ها مساعد نسازد، نمي توان به پيشرفت ورزش زنان، زياد خوشبين بود. از سوي ديگر كميته ملي المپيك كشور، بايد تبليغات گسترده اي را در زمينهء ورزش راه بيندازد و استادان مسلكي را در مكاتب بگمارد تا بتوانند توجه شاگردان را به ورزش جلب نمايند. اگر مسوولان، نسبت به ورزش زنان در افغانستان توجه بيشتري داشته باشند، ديري نخواهد گذشت كه حضور زنان را در رشته‌هاي مختلف ورزشي در ميادين بين المللي شاهد خواهيم بود و دستيابي آنها را به افتخارات ورزشي درعرصه‌هاي ملي و بين المللي، به نظاره خواهيم نشست.

 

کلید ګروپ په ټویټر او فیسبوک کې وګورئ
د تکشارک په واسطه پراختیا او طرحه جوړونه - Copyright © 2024

Copyright 2022 © TKG: A public media project of DHSA