ایجاد میکانیزم برای جذب و جمعاوری کمک ها ضروری است

ایجاد میکانیزم برای جذب و جمع‌آوری کمک‌ها ضروری است با آن‌که وضع قیود گشت‌وگذار برای جلوگیری از شیوع ویروس کرونا در شماری از ولایات افغانستان مورد استقبال مردم قرار گرفته، اما در کنار آن این نگرانی به شدت وجود دارد که مردم فقیر، تهی‌دست و کسانی‌که با کار روزانه، نفقه‌ی خانواده‌های شان را به‌دست می‌آورند، با خطر گرسنه‌گی روبه‌رو خواهند شد.
هرچند رییس جمهور غنی، هنگام موافقت با طرح قرنطین کامل شهر کابل، در جلسه‌ی کابینه وعده سپرد که برای رسیده‌گی به نیازمندان و دست‌فروشان، حکوت به زودی اقدامات عملی را روی دست خواهد گرفت، اما دیده می‌شود که با سپری‌شدن سه روز از این فیصله تا هنوز هیچ اقدامی در این مورد صورت نگرفته و در کنار آن کدام میکانیزم مشخصی برای جلب کمک‌های تجار ملی نیز در این راستا وجود ندارد.
شرایط موجود اما ایجاب می‌کند تا تجار ملی و آن‌عده اشخاصی‌که صاحب ثروت و دارایی‌اند، به کمک مردمان فقیر و نیازمند در سطح کشور بشتابند و برای جلوگیری از شیوع ویروس کرونا در شهرها، به پروسه‌ی قرنطین و قیود گشت و گذار کمک نمایند.
از چند روز به این‌سو که شهرهای هرات، کابل، کندهار و شماری دیگری از ولایات کشور برای جلوگیری از شیوع ویروس کرونا به قرنطین رفته‌اند، مساله‌ی کمک به فقرا و نیازمندان، به گونه‌ی جدی مطرح گردیده و شماری از هم‌وطنان ما اعلام آماده‌گی نموده‌اند.
دیروز حدود یک‌صدهزار دالر امریکایی در ننگرهار جمع‌آوری شد. راشد خان ارمان و آفتاب عالم خان؛ بازی‌کنان تیم ملی کرکت کشور نیز برای کمک به نیازمندان اعلام آماده‌گی کرده‌اند.
در کابل و بعضی ولایات دیگر نیز شماری از افراد ثروت‌مند، برای کمک به نیازمندان ابراز آماده‌گی کرده‌اند و چنین احساس می‌شود که با درک عمق فاجعه‌ی کرونا در کشور، ثروتمندان و تجار ملی دیگری نیز با پروسه کمک به نیازمندان بپیوندند.
با آن که احساس نیک این اشخاص در برابر هموطنان نیازمند ما، قابل ستایش بوده و امید می‌رود که پروسه‌ی کمک‌ها با گذشت هر روز توسعه پیدا کند، اما توقع برده می‌شود که برای جمع‌آوری این کمک‌ها و رساندن آن به نیازمندان میکانیزمی ایجاد گردد تا کمک‌ها حیف و هدر نشود؛ زیرا در نبود میکانیزم منظم و شفاف نه تنها کمک‌ها به گونه‌ی کامل به دسترس نیازمندان نخواهد رسید، بلکه اعتماد تجار ملی و اشخاص ثروت‌مند و خیرخواه را از بین خواهد برد و پیش از آن‌که ویروس کرونا برای مردم خطر برساند، گرسنه‌گی، جان مردم را خواهد گرفت.
روزانه ما شاهد این بوده‌ایم که تعداد زیادی از هموطنان ما، دست فروشی می‌کنند و مقدار پولی که به‌دست می‌آورند، صرف نیازهای روزمره‌ی شان می‌شود.
از این‌رو این قرنطین در نخست ضربه‌ی عمیق به زنده‌گی روزمره‌ی این افراد و خانواده‌هایشان بوده و آنان را با مشکل دچار می‌نماید. اگر می‌خواهیم که به خانواده‌های نادار و نیازمند به گونه‌ی واقعی مددرسانی صورت گیرد، لازم است که صندوق عمومی کمک ایجاد شود و مطابق به میکانیزم مشخص در جمع‌آوری کمک‌ها به شکل جدی اقدام صورت گیرد و این کمک‌ها در شفافیت کامل به نیازمندان رسانده شود.
بدون شک با جمع‌آوری کمک‌ها، قیود بر گشت‌وگذار روزانه و قرنطین موثر واقع خواهد شد و مردم در خانه‌های‌شان باقی خواهند ماند؛ چون تا جایی‌که دیده می‌شود بیش‌ترین حضور را در شهرها افراد، روزمزد و دست‌فروش تشکیل می‌دهند.