اخیرا اوچا گزارش داده که در سال 2025 میلادی 22.9میلیون افغان به کمکهای بشری نیاز دارند.
اوچا افزوده که از این میان، 14.2 میلیون تن شان برای کمکرسانی در نظر گرفته شدهاند که برای رسیدگی به آنان، به 1.9 میلیارد دالر نیاز است.
اما عبدالرحمان حبیب، سخنگوی وزارت اقتصاد، این آمار را به دور از واقعیت خوانده، تاکید میکند که نباید از وضعیت اقتصادی افغانستان برای دست یابی به هدفهای پروژهیی استفاده شود.
حبیب میافزاید که برای بهود وضعیت اقتصادی مردم افغانستان، باید به جای کمکهای کوتاهمدت، روی پروژههای انکشافی سرمایهگذاری شود.
حبیب افزود:” آمار و ارقام ارایه شده از سوی اوچا مبالغهآمیز و دور از واقعیت است و نباید از وضعیت اقتصادی مردم برای رسیدن به اهداف پروژهیی استفاده شود و این کمکهای بشری صرف در حالتهای اضطراری میتواند در کوتاهمدت به افراد نیازمند موثریت داشته باشد، اما راه حل اساسی برای حل مشکل اقتصادی این است که بهجای کمکهای کوتاهمدت روی پروژههای انکشافی سرمایهگذاری صورت گیرد.”
در همین حال شماری از اقتصاددانان، میگویند که برای حل مشکل فقر در افغانستان، در کنار ارایه کمکهای بشری باید برای فراهمسازی زمینهی کار به مردم نیز تلاش شود.
عبدالنصیر ریشتیا، مبصر اقتصادی میگوید که کمکهای کوتاهمدت، تنها در کوتاهمدت میتواند شکم مردم را سیر کند:” در کنار کمکهای بشردوستانه، سازمانهای امدادرسان و حکومت افغانستان باید تلاش کنند تا زمینهی کار و اشتغال را به مردم فراهم سازند، به خاطر اینکه در آمد ثابت داشته باشند و در آن صورت میتواند موثر باشد، اگر تنها به کمکهای بشردوستانه اکتفا شود، این کمکها فقط میتواند در کوتاهمدت شکم مردم را سیر کند.”
از سویی هم امیدالله قاسمزی، دیگر مبصر اقتصادی میگوید که تسهیل سرمایهگذاری در بخشهای مختلف، میتواند در اشتغالزایی و بهبود اقتصاد مردم کمک کند.
قاسمزی گفت:” مسوولیت نهادهای دولتی است که با هماهنگی نهادهای ملی و بینالمللی تسهیلات برای افزایش سرمایهگذاری در بخشهای مختلف مانند معادن، زراعت، تولید انرژی، صنعت و فنآوری صورت گیرد که باعث ایجاد زمینهی کار برای مردم شده و از سویی هم مشکل اقتصادی را حل میکند.”
این در حالیست که شماری از خانوادهها در افغانستان، به دلیل فقر و مشکلات اقتصادی تاکنون نتوانستهاند که مواد سوخت مورد نیاز برای گرمکردن خانههای شان ریداری کنند.
برنامهی جهانی غذای سازمان ملل متحد نیز اعلام کرده که بیشتر خانوادههای افغان، مجبور میشوند که از میان تهیهی غذا و لباس گرم برای کودکان شان، یک گزینه را انتخاب کنند.
کلیدگروپ را در تویتر و فیس بوک دنبال کنید