در یک گزارش این صندوق، با اشاره به میزان بلند مرگومیر مادران در افغانستان، آمده که قابلهها میتوانند حدود ۹۰ درصد نیازهای صحی دختران جوان، مادران و نوزادان را برآورده کنند.
در همین حال متخصصان صحی، حضور قابلهها را در هنگام ولادتها برای صحت مادران و نوزدان مهم میخوانند.
نتاشا داوودزی، متخصص نسایی ولادی در این مورد میگوید:”خیلی مهم است که قابلههادر وقت زایمان بر تمام مراحل ولادت مادران و صحت نوزادان، به خصوص در پنج دقیقهی اول نظارت داشته باشند.”
از سویی هم سمانه ساوری، یک تن دیگر از متخصصان نسایی ولادی میگوید:” اگر قابلهها نباشند زنان نمیتوانند مشکلات را به داکتران مرد بگویند و یا اگر مادران در خانه بدون موجودیت قابله زایمان کنند شاید از خونریزی زیاد در شاک بروند، یا رحم شان عفونی شود و یا هم برای نوزاد مشکل تنفس به وجود بیاید که اینها بسیار خطرناک است و باعث مرگ مادران یا نوزادان میشود.”
خواستیم در مورد این گزارش صندوق جمعیت سازمان ملل متحد، نظر مسوولان وزارت صحت عامه را نیز داشته باشیم، اما موفق نشدیم.
با این حال، شماری از فعالان زن میگویند که اگر به دختران بالاتر از صنف ششم اجازهی آموزش داده نشود، ممکن افغانستان تا چند سال آینده، با کمبود شدید قابلهها و داکتران نسایی ولادی مواجه شود.
فاطمه نعیمی، یک تن از فعالان زن میگوید:” نیاز است که داکتران متخصص و نرس ماهر در بخش طب باشد، اگر دروازهی مکاتب باز نشود دخترانی که صنف شش هستند نمیتوانند در بخش طب درس بخوانند که تا چند سال آینده، این مشکل بسیار فاجعهبار است.”
این در حالیست که باشندگان شماری از مناطق دوردست افغانستان، همواره از کمبود و یا نبود قابلهها و داکتران زن در مناطق شان شکایت کردهاند.
آنان میگویند که به همین دلیل، زنان شان در خانه ولادت میکنند.
کلیدگروپ را در تویتر و فیس بوک دنبال کنید
