در نمایشگاه هفته صنعت، چشمم به دختری افتاد که دست‌ها و پاهایش فلج است و با دهن روی کاغذ هنرآفرینی می‌کرد. تابلوهای زیبای وی توجه‌ام را جلب کرد و نزد او رفتم.
خودش را زهرا محمدی، باشندۀ ولایت کاپیسا و هژده ساله معرفی کرد. زهرا از علاقه‌اش به هنر نقاشی با شادمانی زبان گشود و گفت که محدودیت‌های معلولیت نتوانسته است که مانع خلاقیتش شود و با روش منحصر به فرد، با نگهداشتن بوم در دهن، رنگ‌ها را روی کاغذ به تصاویر زیبا مبدل می‌کند.
زهرا می‌گوید:” عشق و علاقه‌ای که به نقاشی داشتم؛ سبب شد تا نقاشی کنم. بدون استاد رهنما نقاشی را آموخته‌‍ام و اگر مورد حمایت و تشویق قرار گیرم، می‌توانم بیشتر هنر خود را تبارز دهم. تسلیم مشکلات نشدم و با دهن نقاشی می‌کنم.”
زهرا که با دقت و حوصله بسیار، هر جزئیات زیبایی را با دهن خود روی کاغذ تصویر می‌کند، از آرزوهای بلندش سخن می‌گوید. وی تصمیم دارد تا آیندۀ بهتری برای خودش بسازد، در عرصه هنر به بلندی‌ها برسد و داکتر نیز شود.
وی در این مورد می‌گوید:” دوست دارم در آینده یک داکتر خوب شوم و یک استاد داشته باشم تا برایم هنر نقاشی را به‌گونۀ مسلکی بیاموزد.”
هنر نقاشی، نه تنها برای زهرا یک روش برای تصویر کردن خلاقیت و احساساتش است، بلکه برای دیگران نمونه‌ای از استمرار تلاش و ایمان به خود است.
زهرا که با زبان انگلیسی و کمیپوتر آشنایی دارد، می‌خواهد مورد حمایت قرار گیرد تا بیشتر رشد کند و در این زمینه خواهان توجه حکومت است.
عالم محمد پدر زهرا، ضمن ستایش اراده و تلاش‌های دوامدار دخترش، می‌گوید که وی از بدو تولد معلول بود و با دشواری‌های زیادی بزرگش کرده‌است
” زهرا از معلول بدنیا آمد و کاملا فلج است، با همت بالا و استعدادی که دارد با دهن خود نقاشی می‌کند. او علاقۀ زیادی به درس و تعلیم دارد و با کمک صلیب سرخ ادامه به دروسش ادامه می‌دهد.”
هر اثری که زهرا با دهن خود نقاشی کرده، شامل جادوی خاص و منحصر به فرد اوست. هر رنگ، هر خط و هر پرتره، شاهکاری از هنر و ابتکار است که توانایی بی‌نظیر زهرا را در نقاشی نشان می‌دهد و نگاه‌های عمیق ببیننده‌ها در نمایشگاه این موضوع را بیان می‌کند.
زهرا با ایستادگی و نه گفتن به موانع، خودش را به آرزوهایش رسانیده است و این موضوع سبب دلگرمی و تشویق دیگران شده و آن‌هایی که تسلیم شرایط می‌شوند، با الهام از وی، به پیش خواهند رفت.
کلیدگروپ را در تویتر و فیس بوک دنبال کنید
