شیرین گل 32 ساله که صندوق پراز چوری(دستبند) را روی شانه‌های ضعیف خود حمل کرده و خانه به خانه در قریه‌ها می‌گرداند، امیدش این سات که با فروش این دستبندها مخارج زندگی خانواده هشت نفری خود را تامین کند.
او می‌گوید که با این کار روزهای سختی را سپری می‌کند، زیرا شوهرش بیمار است و خانواده او وابسته به درآمد همین کار می‌باشد.
شیرین گل می‌افزاید که در گذشته خریدار دستبند زیاد بود، اما از مدت زیادی است که این کار از رونق افتاده است. او این روزها ازبام تا شام نمی‌تواند بیشتر از 100 یا 200 افغانی کار کند.
“پیش از این کار ما خوب بود و می‌توانستیم خرج خانه را بدست آوریم و مقداری هم پس انداز کنیم، اما اکنون کار و بار خراب شده و مردم برای خرید غذای خود پول ندارند، پس چگونه می‌توانند چوری بخرند.”
جان آقا، یک تن دیگر از جوگی‌ها که در زمستان سرد زیر خیمه زندگی می‌کند، می‌گوید که او پیش از این مرغ فروشی می‌کرد و زندگی نسبتاً خوبی داشت، اما اکنون کار و بارش به رکود مواجه شده و تنها می‌تواند شکم فرزندانش را سیر کند.
جان آقا از امارت اسلامی می‌خواهد که در این لحظات سخت زندگی، دست او دیگر جوگی‌ها را بگیرد.
“ما زیرخیمه زندگی می‌کنیم، پول کافی نداریم که برای فرزندان مان لباس گرم بخریم. زندگی ما روز به روز بدتر می شود. از حکومت می‌خواهیم که ما را کمک کند.”
برخی از جوگی‌های دیگر که از زندگی در زیرخیمه‌ها خسته شده‌اند، از حکومت خواهان توزیع زمین برای شان می‌باشند.
فاروق، یکتن دیگر از جوگی‌ها که در شهر جلال آباد زندگی می‌کند، می‌گوید که نه دولت پیشین کمکی به جوگی‌ها کرده و نه حکومت کنونی به آنها توجهی کرده است.
او از امارت اسلامی می‌خواهد که علاوه بر ایجاد فرصت‌های کاری، به دیگر مشکلات آنها نیز توجه کند.
“ما هم نمی‌خواهیم در زیرخیمه زندگی کنیم. ما می‌خواهیم خانه داشته باشیم تا فرزندان ما درس بخوانند. ما می‌خواهیم مثل دیگران پیشرفت کنیم.”
با این حال، مقامات در ولایت ننگرهار مشکلات جوگی‌ها را می‌پذیرند و اطمینان می‌دهند که یک راه‌حل مناسب برای زندگی آنها جستجوخواهند کرد.
فریدالله حقانی، رییس کار و امور اجتماعی ننگرهار می‌گویدکه سطح بیکاری افزایش یافته است، اما تلاش می‌شود تا فرصت‌های کاری برای جوانان فراهم شود.
” مشکل بیکاری یک واقعیت است. ما وظیفه وجدانی خود را انجام داده‌ایم و برای بسیاری از جوانان فرصت‌های کوچک شغلی ایجاد کرده‌ایم. ما به تلاش خود ادامه خواهیم داد.”
از سوی دیگر بازمحمد عبدالرحمن، رییس امور مهاجرین و عودت کنند‌گان ننگرهار با تاکید بر رسیدگی به وضعیت جوگی‌های ننگرهار، می‌گوید که مشکلات آنها را با وزارت امور مهاجرین در میان خواهد گذاشت.
“آنها به دلیل تغییر آب و هوا، از یک ولایت به ولایت دیگر می‌روند و محل بود و باش شان مشخص نیست. این مشکل را با وزارت درمیان می‌گذاریم. آنها محل بود وباش خود را به ما نشان دهند تا ما با آنها کمک کنیم.”
گفتنی است که در شهر جلال آباد اکنون در حدود 160 خانواده جوگی، روی زمین‌های مردم خیمه زده و زندگی می‌کنند. آنان می‌گویند که همه ساله از طرف زمستان به ننگرهار و از طرف بهار و تابستان به کابل می‌روند. با این حال، مقامات محلی در ننگرهار وعده می‌سپارند که به مشکل جوگی‌ها رسیدگی خواهد شد، حال دیده شود که این وعده‌ها تاچند عملی خواهد شد.
کلیدگروپ را در تویتر و فیس بوک دنبال کنید
