حدود 200 فرد ناشنوای پسر برای یک آینده روشن در لیسه ناشنوایان خوست درس می‌خوانند، اما درمیان آنها هیچ شاگرد دختری وجود ندارد.
واجد چهارده ساله که نه می‌شنود و نه می‌تواند صحبت کند، صبح‌گاهان به مکتب می‌رود و بدون اینکه چیزی را بشنود، از حرکت دست‌های معلم چیزهایی را می‌آموزد.
واجد با من نیز به زبان اشاره صحبت می‌کند و معلم او اشاره‌هایش را برای من ترجمه می‌کند. او می‌گوید که دختران زیادی مانند او از شنیدن و سخن گفتن محروم هستند. این ناشنوا از حکومت می‌خواهد که برای دختران ناشنوا و گنگ نیز زمینۀ آموزش را فراهم کند.
“دخترها باید بیایند اینجا و درس بخوانند، چون خیلی از دخترها هستند که نمی‌توانند صحبت کنند و یا بشنوند.”
شاکر دوازده ساله، یکتن دیگر از این شاگردان ناشنوا است که توان صحبت کردن را ندارد، اما با استفاده از اشاره‌هایی که آموخته است، با من می‌گوید که آنان در مکتب، تعمیر مناسبی برای آموزش ندارند و علاوه‌برآن آنان لیلیه و مواد آموزشی در اختیار ندارند و در بخش ترانسپورت نیز با مشکل مواجه هستند.
او می‌افزاید که هنگام رفتن به مکتب و عبور از جاده، می‌ترسد که مبادا با موتر برخورد کند. استاد او نیز سخنان وی را چنین ترجمه می کند:”ما در اینجا مشکلات زیادی داریم. بیشتر شاگردان فقیر و ناشنوا هستند و نمی توانند صحبت کنند. ما به خواندن و نوشتن نیاز داریم و تعمیر خوبی برای درس خواندن نداریم .”
مسئولان لیسه ناشنوایان خوست نیز تایید می‌کنند که تعمیر مناسبی برای آموزش شاگردان شان در اختیار ندارند و آنان برای آموزش بهتر ناشنوایان، خواهان برنامه‌های ظرفیت‌سازی برای معلمان هستند.
فخرالله سهیلی، آمر این لیسه می گوید که این لیسه در حدود 10 سال پیش ایجاد شده، اما در بخش آموزشی آن توجه چندانی صورت نگرفته و شاگردان با مشکلات زیادی مواجه هستند.
“ما تشکیل ویژه و صنف‌های درسی استندرد نداریم. ما به دلیل مشکلات اقتصادی نمی‌توانیم برنامه‌های استندرد را به شاگردان آموزش دهیم. ما در تشکیل خود تنها شش معلم داریم.”
با این حال عبیدالرحمن عابد، آمر تخنیکی و مسلکی ریاست معارف خوست مشکلات این لیسه را می‌پذیرد، ولی می‌گوید که حکومت مرکزی وعده داده که علاوه‌بر جذب شاگردان دختر، امکانات لازم را نیز برای این لیسه فراهم کند.
به گفتۀ وی، شاگردان به دلیل نشنیدن صدای موترها، به سختی از جاده‌ها بسوی مکتب می‌آیند، از این رو مهم است که راه‌حلی در بخش ترانسپورت برای آنها پیدا شود.
” باید یک تعمیر و یک لیلیه برای لیسه ناشنوایان وجود داشته باشد. برای آنها معلمان مسلکی نیز نیاز است. ما برای حل این مشکل درخواست‌هایی به مرکز فرستاده‌ایم و ان شاء الله در آینده نزدیک این مشکل حل خواهد شد.”
گفتنی است که لیسه ناشنوایان خوست در سال 1390 تأسیس گردیده و تاکنون در کنار نداشتن تعمیر، با مشکلاتی در بخش ترانسپورت، لیلیه، مواد آموزشی و لوازم ورزشی نیز روبه‌رو است.
کلیدگروپ را در تویتر و فیس بوک دنبال کنید
