زند‌گی دشوار زنانی که نان‌آوران خانواده‌های شان‌اند

شماری از زنانی که سرپرستی خانواده‌های شان را برعهده دارند، می‌گویند که این روزها روزگار خوشی را سپری نمی‌کنند. آنان می‌‌گویند که به دلیل فقر و بیکاری، چیزی در بساط ندارند و خانواده‌های شان با گرسنگی دست و پنجه نرم می‌کنند.

شیرین نوری، خانمی که قبلا دریکی از پوهنتون‌ها استاد بود می‌گوید که با مسدود شدن پوهنتون‌ها به‌روی دختران و زنان دیگر منبع عایداتی خود را از دست داده و با مشکلات اقتصادی مواجه شده است.

“برای گذارندن زند‌گی خود لباس می‌دوزم، اما با پول اندکی که بدست می‌آورم، نمی‌دانم مصرف موادغذایی را فراهم کنم یا برق و آب ویا کرایه خانه را!.”

پری‌گل که نان آور 10 عضو خانواده خود است، می‌گوید که سعی دارد با شکستاندن پسته خرج خانواده را تامین کند، اما پولی که بدست می‌آورد، در برابر احتیاجات او ناکافی است.

“یک بچه دارم که معیوب است و یک بچه دیگرم به مکتب می‌رفت، اما به خاطر مشکلات اقتصادی او را از مکتب گرفت. او اکنون شاگرد یک دکاندار است. محتاج یک لقمه نان خشک هستم.”

با این حال مسئولان در ریاست کار و امور اجتماعی ولایت هرات می‌گویند که به منظور حمایت از زنان بی‌سرپرست، برنامه‌هایی را روی دست دارند.

حافظ ابومنصور، رییس این اداره می‌گوید که سالانه برای حدود یک هزار خانم بی‌سرپرست زمینه آموزش فن و حرفه مساعد می‌گردد تا آنان بتوانند ازاین طریق کسب درآمد کنند.

“برای خانم‌هایی که سرپرست فامیل خود هستند، کارگر ندارند و در خانه خود یتیم دارند هرماه مبلغ 90 دالر امریکایی به همکاری مؤسسات بین‌المللی کمک صورت می‌گیرد.”

نان آوران زن در هرات در حالی از وضعیت بد اقتصادی شان شکایت دارند که پس از رویکار آمدن امارت اسلامی در کشور کار وفعالیت زنان روزبه‌روز محدود ومحدودتر شده است.