روآوردن دختران بازمانده ازآموزش به خیاطی

این روزها شمار زیادی از دختران بازمانده از آموزش به خاطر رهایی از اضطراب و افسردگی به خیاطی و صنایع دستی روآورده‌اند. شماری از آنان می‌گویندکه پس از مسدود شدن دروازه‌‌های مکتب‌ها و پوهنتون‌ها به روی دختران، از ناچاری به سراغ خیاطی رفته‌اند.

مارینا عالمیار، یکی از محصلان پوهنتون هرات می‌گویدکه به منظور رهایی از فشارهای روانی به یادگیری خیاطی پرداخته است.

“هرروز و هرلحظه‌ای را که در خانه سپری می‌کردم، برایم بسیار سخت بود. در این اواخر واقعا احساس افسردگی می‌کردم و برای فرار از فشارها، مجبور شدم به خیاطی رو بیاورم. تا بتوانم اینگونه خود را سرگرم بسازم.”

لاله سادات، یکی دیگر از محصلان پوهنتون هرات می‌گویدکه او برخلاف آرزوهایش، این روزها مجبور شده که ساعت‌‌ها و روزهای خود را با دوختن لباس بگذراند.

“هرساعتی که  پشت میز دوزندگی می‌نشینم، به این فکر می‌کنم که ما می‌توانستیم پشت میز درسی در پوهنتون بنشینیم و به جای اینکه ساعت‌ها درگیر نخ و سوزن یا دوخت یک لباس باشیم، می‌توانستیم با کتاب‌ها و درس‌های خود سرگرم باشیم.”

به‌گفتۀ او خیاطی برای بسیاری از دختران یک انتخاب نه، بلکه یک مجبوریت است.

با این حال مسئولان اتاق تجارت و صنایع زنان در زون غرب می‌گویندکه در جریان دو سال اخیر زنان و دختران زیادی به صنایع دستی روآورده‌اند.

بهناز سلجوقی، رییس هیئت مدیره این اتاق می‌گویدکه بیشتر دخترانی‌که از تعلیم و تحصیل محروم شده‌اند، به کسب و کار‌های خانگی رجوع کرده‌اند.

 “فعلا تنها روزنه امید زنان، تجارت است. خیلی از زنانی‌که قبلا در ادارات کار می‌کردند و دخترانی که محصل ویا متعلم بودند، اکنون به کارهای خانگی متوصل شده‌اند. خیلی از جوازهایی که برای زنان داده شده، در بخش خیاطی و کارگاه تولید لباس است.”

 این درحالیست که براساس معلومات مسئولان صحی، پس از مسدود شدن دروازه‌های مکاتب و پوهنتون‌ها به روی دختران، آمار بیماران روحی و روانی به شدت افزایش یافته است. اما مسئولان امارت اسلامی همواره گفته‌اند تعلیق آموزش دختران دایمی نیست و با فراهم شدن شرایط مناسب، دروازه‌های نهادهای آموزشی به‌روی تمام دختران بازگشایی خواهد شد.